• Her hafta farklı bir konuğumla İstanbul Film Festivali&nbsp;anılarımızı konuştuğumuz podcast serim İki Film Arası'nın üçüncü bölümü Filmloverss Radyo'da yayımlandı. Daha önce bültenin O ne izlemiş? bölümüne de uğrayan sevgili Seda Artar ile, tam zamanlı çalışırken festivali takip etmekten, Oscarlardan, sinema-edebiyat ilişkisinden ve #FilmTwitter'dan konuştuk. Yeni bölümü Spotify'da dinleyebilir, bölümde adı geçen filmlere <a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/emreeminoglu/list/iki-film-aras-3-seda-artar/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/6H20Ym7O5vbwDVsWpuOeFb?si=ef6237bdb14f4850" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/3/2021-04-25T05:54:56.223Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Onu izledim ben.&nbsp;ile iki haftada bir konuk yazarları ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. Bu haftaki konuğum, Faruk Songur.Bu bölümde daha önce yer verdiğim birçok kişi gibi, hiç tanışmamış olmama rağmen, #FilmTwitter sayesinde uzun yıllardır film zevkini yakından takip ettiğim sinemaseverlerden biri Faruk. Benim de defalarca, birkaç blogger'ı bir araya topladığı özel yazıları sayesinde konuğu olduğum blogu&nbsp;Buzdan Sinema artık yok. Fakat Faruk'u&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/faruksongur" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>&nbsp;ve&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/faruksongur/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Letterboxd</a>'dan takip edebilirsiniz.Faruk ne izlemiş?<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-17T22:16:46.749Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Faruk'un en iyisi: Eternity and a Day, 1998Oscar adaylarını irili ufaklı bitirmeye çalıştığım, bir yandan geçmişteki ağır topları ziyaret ettiğim bu dönemde oltama takılan en kıymetli yakut Theodoros Angelopoulos’un Eternity and a Day’i. Film gurmelerinin çok zamandan beri izlediği ve bağrına bastığı bu klasik, hastalığın ve ölümün ensemizden düşmediği bir süreçte beni gafil avladı. Gözlerimizin hafifçe nemleneceği, içten içe hiçbirimizin konduramadığı o nihai “ölüm alameti” üzerine can yakıcı bir deneyim.Angelopoulos gökyüzü ve denizin ayrı ayrı harelendiği bir günde, ölüm ve yaşamın kol kola gezdiği bir kesişim kümesinden sesleniyor bize. Alegorisini karşıtlarla çiziyor ve bu karşıtların birleşim formülünden yeni bir his çıkarıyor. Bu his kimi zaman bir otobüsün buğulu camından, kimi zaman çamurlu bir pantolonun paçasından ve kimi zaman da kalkan bir geminin siluetinden akıyor. Ama nerede olursa olsun, hikâye ciğerimizi harlamaktan imtina etmiyor. İçimizi oydukça, haykırışlarımız karanlık dehlizlerde usulca sönüveriyor. Kayıp mazinin izinde ve beklenen sonun ağırlığıyla bir ruhun son çırpınışlarına bakakalıyoruz. Fakat Angelopoulos her kışın bir yazı olduğu hatırlatıyor ve tepemizden umut ışığını eksik etmiyor. Alexander’dan aldığı her bir parça yerine küçük bir çocuğun hayat dolu enerjisini koyuyor. Yitmekte olan anılara karşı yaşanacak olan anılar. Ve o zaman vakıf oluyoruz; bu tabiat döngüsünün ta kendisi. Kapanış yazıları akarken ve Eleni Karaindrou&nbsp;piyanosunun başına geçerken, Eternity and a Day&nbsp;için içimizde bazı duygular yeşeriyor. Tıpkı bitirdiğimiz bir kitaba yeniden başlamak ya da dinlediğimiz bir şarkıyı defalarca çalmak gibi.Eternity and a Day, bu sene izlediğimiz <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/604c5737edc60e0006e7ff9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Father</a>’ın bir nevi uzak akrabası. İki eserin bitişinde, histeri sancıları dört bir yanımızı sararken, her şeye rağmen kaldıramadığımız hakikatle boğuşuyoruz. Bu hakikat de&nbsp;Bruno Ganz&nbsp;ve Anthony Hopkins’in yaşattığı katarsis tünelinde, asıl bizim kendimizi ne zaman bulacağımızdır. - FS

Angelopoulos'un katarsis tüneli.

Eternity and a Day, 1998

Onu izledim ben. ile iki haftada bir konuk yazarları ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. Üçüncü konuğum, Cem Hakimoğlu.Henüz tanışmamış olsak da film zevkiyle, sinemanın sonsuz koridorlarında uğradığı odalarla ve bir blogla başlayan kendi hikâyesiyle Cem, kısa sürede FilmTwitter’da en yakından takip ettiğim isimlerden biri hâline geldi. Sinema, televizyon, müzik incelemeleri ve listeleriyle dolu blogu Deprem Torun’u -ki blogun isminin kaynağı da tatlı bir şaşkınlık yaşamanıza sebep olabilir- <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzAxYzExNmE5MzgwMDAwN2QwNmZkYyZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZkZXByZW10b3J1bi53b3JkcHJlc3MuY29tJTI1MkY="">buradan</a> ziyaret edebilir, Cem’i <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzAxYzExNmE5MzgwMDAwN2QwNmZkYyZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ0d2l0dGVyLmNvbSUyNTJGaGFraW1vZ2x1Y2Vt"">Twitter</a> ve <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzAxYzExNmE5MzgwMDAwN2QwNmZkYyZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZsZXR0ZXJib3hkLmNvbSUyNTJGY2VtaGFraW1vZ2x1JTI1MkY="">Letterboxd</a>’da takip edebilirsiniz.Cem ne izlemiş?<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-19T20:12:52.387Z.png"></figure> Cem'in en iyisi: Barb and Star Go to Vista Del Mar, 2021Sevgililer gününde âşık olun. Bu sloganla geçtiğimiz hafta sonu evime ve gündemime konuk olan Barb &amp; Star Go to Vista Del Mar, beni aklıma geldikçe gülümsetmekle kalmadı, aynı zamanda yılın öne çıkan komedilerinden de birine dönüştü.Nebraska'da yaşayan ve birbirlerinin öteki yarısı haline gelmiş iki arkadaşın, Barb ve Star'ın, hayatlarının yolunda gitmediği bir anda önlerine çıkagelen tatil fırsatını izliyoruz temelde, dertlerini bir haftalığına donduracakları ve ruhlarına duş aldıracakları yedi günlük koca bir cümbüşün içine dalıyoruz cümbür cemaat. Karakterlerimizin arkadaşlıkları hikâyenin bir yakasını, bu küçük kasaba ve halkıyla tatsız bir geçmişe sahip olan Sharon Gordon Fisherman’ın intikam planı ise diğer yakasını oluşturuyor. Çatışmanın ortasındaki köprüyü ise çaresiz aşık rolündeki Jamie Dornan kuruyor. Filmin kendini ciddiye almayışı ve dilini kitschleştirmekten çekinmeyişi daha en başta bize ciddiyeti geri planda bırakıp paraşütle aşağıya atlamamız gerektiğinin sinyallerini veriyor. Müzikal sahnelerde kullanılan, özellikle mikrofon Dornan'ın elindeyken, 2000'ler video klip estetiğinden tutun, antagonizmanın LazyTown dizisinin ikonik kötüsü Robbie Rotten’ı anımsatıyor oluşuna kadar pek çok öge filmin bu bakışını diri tutarken, izleyici nezdinde de oldukça iyileştirici bir etki bırakıyor. Letterboxd’da gördüğüm bir yoruma katılmadan edemiyorum, çünkü bu film gerçekten de kuklalar yerine insanların oynadığı bir Muppet filminden farksız. Kristen Wiig ve Annie Mumolo’nun daha ilk sekanstan ısındığımız karakterleri de My Heart Will Go On nakaratının çınladığı gece de, Edgar’s Prayer şarkısı da hafızamızda uzun süre yer edecek gibi ve benim buna hiç itirazım yok. - CH

Sevgililer gününde âşık olun.

Cem Hakimoğlu | Barb and Star Go to Vista Del Mar

Onu izledim ben. ile iki haftada bir konuk yazarları ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. İkinci konuğum Seda Artar Öztekin.FilmTwitter'ın bana kattığı en iyi ve en eski dostlardan olan Seda, izlemeye olduğu kadar okumaya da vakit ayırabilişiyle kıskandıklarımdan - okuyacağınız bu kısa metninde dahi kitapların da filmler kadar vazgeçilmezi olduğunu hissedeceksiniz. Seda ve Umur'un yedi yıldır ödül sezonunu yorumladıkları podcast O Podcast'i <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMWRlZDRiMzcxNTc2MDAwNjk1ZTM5YSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZvcGVuLnNwb3RpZnkuY29tJTI1MkZzaG93JTI1MkYyUldydjJJQU5ZR2VLeDZmOWhuQWhh""""">buradan</a> dinleyebilir, Seda'yı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMWRlZDRiMzcxNTc2MDAwNjk1ZTM5YSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ0d2l0dGVyLmNvbSUyNTJGc2VkYXJ0""""">Twitter</a> ve <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMWRlZDRiMzcxNTc2MDAwNjk1ZTM5YSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZsZXR0ZXJib3hkLmNvbSUyNTJGc2VkYXJ0JTI1MkY=""""">Letterboxd</a>'da takip edebilirsiniz.Seda* ne izlemiş?<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-06T01:06:56.832Z.jpeg"></figure>*Seda, filmleri ve kitapları puanlamaya eli gitmeyenlerden.Seda'nın en iyisi: The Philadelphia Story, 1940Gerçek hayatın göğsümüzde fil gibi oturduğu bu dönemde bana en iyi gelen şeylerden biri iyi bildiğim, seveceğimden emin olduğum filmlere, dizilere gitmek. Sosyal medyanın karamsarlığından kaçmak isterken yolumun kesiştiği bir kitap elime bol bol eski sevgiliyi ziyaret imkanı verdi. Stanley Cavell’in felsefe, psikoloji, Shakespeare ve kadın – erkek normları üzerine tatlı tatlı sohbet ettiği kitabı “Pursuits of Happiness”ta (bizde de Metis’ten <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMWRlZDRiMzcxNTc2MDAwNjk1ZTM5YSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubWV0aXNraXRhcC5jb20lMjUyRmNhdGFsb2clMjUyRmJvb2slMjUyRjQ3Mzc=""""">Mutluluğun Peşinde</a> adıyla çıkmış) sesli filme geçişle dinamikleri değişen otuzlu yılların Hollywood popüler sinemasından ve dönemin büyük yıldızlarından dem vuruyor. Zaten pek sevdiğim The Philadelphia Story’i Shakespeare ve Freud soslu analizlerle izlemek, sinema dili, kostüm tercihleri üzerinden karakterlerin motivasyonlarını ve yönetmenin amacını sorgulamak şahane bir deneyim oldu benim için. İzlemeyen kaldıysa şayet, bir aşk komedisi The Philadelphia Story. Ne olduğunu bile anlamadan, kendisi gibi zengin eski kocası, yeni tanıştığı fakir ama gururlu yazar ve evlenmek üzere olduğu nişanlısı arasında kalan Katherine Hepburn’ü, döneminin en parlak aktörleriyle izlemek bir keyif. James Stewart’ın “Somewhere over the Rainbow” mırıldandığı sahne, Hollywood işi aşk filmlerinde bir zirve noktası zaten, antolojilere layık. Filmin bu şekerli hikâyesi, toplumsal sınıflarla ilgili pek sevimsiz bir mesaj veriyor olsa da, “ölmeden önce izlemeniz gereken filmler” listelerinin gediklilerinden bir filmi önermek biraz bariz olanı göstermek olsa da, içimizin fena halde daraldığı şu dönemde belki bir nefes almak istersiniz siz de. Hem filmi, hem de filmi tekrar izlememin müsebbibi Stanley Cavell’in kitabını hararetle öneriyorum. - SAÖ

FilmTwitter ile ilgili hikayeler