Yargıtay 3. Ceza Dairesi, 8 Kasım 2022 tarihinde bir ilke imza atarak, Türkiye İşçi Partisi’nden (TİP) Hatay Milletvekili seçilen Gezi Parkı davası tutuklusu Can Atalay hakkında ihlal kararı veren Anayasa Mahkemesi (AYM) üyeleri hakkında suç duyurusunda bulundu. Yargıtay, Anayasa Mahkemesi tarafından verilen hükmün uygulanmamasına hükmederken, Atalay’ın milletvekilliğinin düşürülmesi işlemlerinin başlaması için TBMM’ye yazı gönderilmesine de karar verdi.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ekonomi camiasından tepkiler</h2>Yargıtay tarafından tarihinde bir ilk olarak verilen hüküm ekonomistler, yatırımcılar ve sermaye piyasası mensupları arasında tartışma konusu oldu. Bazı ekonomistler, özellikle Türkiye’nin dışarıdan kaynak girişlerine ihtiyaç duyduğu böylesine bir dönemde üst yargı mercîleri arasında çıkan bir ikilik durumunun yabancı yatırımcılar arasında bir paniğe sebep olacağını söylerken, bazı ekonomistler ise “Çin” örneği vererek yabancı sermayenin hukuktan ziyade kârlılığa önem verdiğini ifade etti.Konuyla ilgili açıklama yapan InvestAZ CSO’su&nbsp;İris Cibre,&nbsp;"Bugün başka bir eşik aşıldı. Mülkiyet hakkı ve Anayasa eşiği. İşte yabancı yatırımcı buna bakar. (...) Vur kaça gelir yabancı. Siz vur kaç parası gelir diyorsanız haklısınız tabii. Tartmanız gereken biz vurkaç mı yoksa uzun vadeli yatırımcı mı istiyoruz. Hakkını hukukunu arayabileceğinden şüphe duyan bir yatırımcı, belirsiz bir ortamda ne fabrika kurar ne de 10 yıl vadeli tahvili HTM, 100 endeks hisseyi 10 yıl tutar" ifadelerini kullandı.Yargıtay kararına ilişkin yorum yapan Ekonomist Uğur Gürses, "En basit alacak-verecek ya da kamu idaresiyle olan ihtilafında karar verecek yargı merciinin 'kitaba' göre mi yoksa yargı dışı bir merkeze bakarak mı karar vereceği hem yabancı sermaye için, hem de biz yurttaşlar için çok önemlidir. Düzenleyici hukuka uymayan yargı en ürkütücü olanıdır... Anayasayı tanımayan bir mahkemenin olduğu yerde mülkiyet haklarının güvencesi yoktur" dedi.Konuyla ilgili “Yüksek yargı çatışıyorsa yabancı sermaye gelir mi?” başlıklı bir yazı kaleme alan Ekonomi Gazetesi yazarı Şeref Oğuz, yazısında, “Mehmet Şimşek ve Gaye Erkan ikilisi, yeniden para arama turlarına çıkıyorlar. ‘Ben para aramıyor, yatırım çekmek için dolaşıyorum’ diyen Mehmet Şimşek, gideceği Amerika’da yatırımcılara ne anlatacak? ‘Üst yargınız birbiriyle çatışırken, bize hukuki güvence vermeniz imkansız’ demezler mi?” ifadelerine yer verdi.Katıldığı bir programda konuyla ilgili konuşan Prof. Dr. Burak Arzova ise, “Ben bir doğrudan yabancı yatırımcı olarak hiç tanımadığım bir ülkeye gitmek istediğimde beni orada koruyacak olan tek şey o ülkenin kanunlarıdır. Eğer o ülkenin kanunları değişiklik gösterirse, o ülkenin kanunları benim fabrikamı koruyabilirse, benim ettiğim kârı koruyabilirse, o zaman ben şunu bilirim ki benim mülkiyet hakkım anayasal çerçeve içerisinde güven altındadır” dedi. Verilen Çin örneğine de değinen Arzova, Çin’in özellikle yabancı yatırımcılar açısından kanunlarda değişiklik yapacak ya da güvenceyi ortadan kaldıracak çalışmalara girmediğini söyledi.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">“Yabancının Yargıtay kararıyla ilgilendiğini sanmıyorum”</h2>Konuyla ilgili Aposto’ya konuşan finans dünyasından bir kaynak, yabancı yatırımcının ülkenin hukuki işlerliğinden ziyade elde edeceği getiriyle ilgilendiğini söyleyerek, “Hiçbir yabancı portföy yatırımcısının Yargıtay kararı gibi herhangi bir şeyle ilgilendiğini sanmıyorum. Çünkü Türkiye’de ve dünyanın geri kalanında yatırımcılar yatırımın dönüşüyle ilgilenir. Bunun dışında hukukun işlemezliği onların gözünde değildir. İlgilendikleri şey TL’nin devalüe olmaması ve sağlayacakları getiridir” ifadelerini kullandı.&nbsp;Yabancı yatırımcının yatırım tercihleriyle alakalı da yorum yapan kaynak, yatırımcıların önümüzdeki dönemde borsadan ziyade DİBS ve TL mevduatla daha çok ilgilenebileceğini düşündüğünü söyleyerek şu ifadeleri kullandı:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 180, 127); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(0, 180, 127); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“2021-2022 yıl sonunda, dünyanın en büyük varlık yönetim şirketlerinden biri olan BlackRock’ın sahip olduğu fonlar içerisinde en yüksek reel getiriyi sağlayan fon Türkiye fonu oldu. Bunu sağlayan unsur, kurun baskılanması ve bununla birlikte enflasyondan yüksek getiri sağlayacak bir yatırım aracının olmaması sebebiyle borsanın yükselmesiydi.Mevcutta böyle bir ortam yok. Mehmet Şimşek ve Gaye Erkan’ın söylemleri gayet TL mevduatın çekicileştirilmesi ve kurun serbest bırakılması tarafında. Bu da aslında hem yerleşik hem de yurt dışı yerleşik yatırımcılar için borsanın çekiciliğini genel olarak düşüren bir şey. Çünkü faiz arttığı zaman ve kur serbest bırakıldığı zaman borsada yapacağınız yatırım size negatif bir dönüş sağlayabilirken, TL mevduat pozitif reel faiz sağlamasa bile en azından paranızın değerinin negatife değil pozitife gitmesine sebebiyet verir.”</blockquote><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">“Siyasi gelişmelerin pek etkili olduğu söylenemez”</h2>Konuyla ilgili Aposto’ya konuşan başka bir kaynak ise, yabancı yatırımcıların Türkiye’ye bakışına ilişkin en önemli göstergelerden biri olan Türkiye’nin 5 yıllık kredi risk priminin (CDS) son gelişmelerden olumsuz etkilenmediğini ifade etti.&nbsp;“Hem CDS hem de Eurobond fiyatlamasında yurt dışı piyasası siyasi gelişmeleri pek takmadı açıkçası.” diyen kaynak, “Bu siyasi gelişmelerin pek etkili olduğu söylenemez. Bunu geçtim; biz İsrail savaşında bile negatif etkilenmedik CDS tarafında”&nbsp;diye de ekledi.&nbsp;Yabancı para cinsinden tahvil (Eurobond) piyasasının tamamen yurt dışındaki gelişmelere bağlı olduğunu, fakat TL tahvil piyasasının bir miktar daha genişlemesi durumunda siyasi gelişmelerden etkilenebileceğini ifade eden kaynak, “Şunu söyleyebilirim; Eurobond ve CDS tarafında nötr, fakat TL tarafında Dolar/TL yukarı gitti, TL tahvil piyasası bir miktar daha genişledi. Orada artık yabancı bir miktar daha bu siyasi gelişmeleri takip edebilir diye düşünüyorum” dedi.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sonuç olarak</h2>Sonuç olarak “sıcak para” diye tabir edilen kısa vadeli portföy yatırımları, Yargıtay’ın aldığı karardan çok etkilenmemiş olabilir. Bu durumu kararın ardından Borsa İstanbul’da sert bir düşüş gerçekleşmemesi, yabancı takas oranında bir gerileme yaşanmaması ve kararın ardından Türkiye’nin 5 yıllık kredi risk priminin 370 puanlara kadar gerilemesinden çıkartabiliriz. Zaten bu tarz yatırımlarda yatırımcı, uzun soluklu kalmayı planlamadığı için ülkenin durumuna değil, alacağı getiriye odaklanır.&nbsp;Fakat, kısa vadeli portföy yatırımlarından ziyade daha yüksek düzeyde hukukî güvence gerektiren doğrudan sermaye yatırımları, etkileri kısa vadede hissedilmemiş olsa dahi karardan etkilenmiş olabilir. Özellikle henüz geçtiğimiz günlerde bir yerli-yabancı ortaklığı tarafından yapımı iptal edilen milyar dolarlık batarya fabrikası yatırımı, her ne kadar farklı nedenler öne sürülse de bu kararın yarattığı etkiden dolayı iptal edilmiş olabilir.Burada bu iki yatırım türü arasından Türkiye’nin tercihi mutlak surette uzun vadeli doğrudan sermaye yatırımları olmalıdır. Çünkü tabiri caizse “sıcak para el yakar” ve kârını aldıktan sonra ardına bakmadan çekip gitme riski taşır. Fakat uzun vadeli, istikrarlı bir doğrudan yatırım ülkeye hem teknoloji transferi, hem istihdam hem de üretim alanlarında katkıda bulunacak ve bir gün yatırımdan vazgeçilse dahi ödenilen tazminat ve vergilerle bu ülkeye katkıda bulunmaya devam edecektir. &nbsp;

Pareto

Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından Anayasa Mahkemesi'ne ilişkin verilen karar, ekonomi çevrelerinde "hukukun yabancı yatırımcıya etkisi" üzerinde tartışmalara neden oldu.

“Mülkiyet hakkı ve Anayasa eşiği”

Upon assuming the role from his predecessor Nurettin Nebati, Treasury and Finance Minister Mehmet Şimşek's initial pronouncements resonated with the public and market participants alike, signaling a pivot towards a more pragmatic approach in economic policies. While these declarations were interpreted by the public as an implicit acknowledgment that prior economic policies, particularly those steered by Nebati and Berat Albayrak, were lacking rationality, it became necessary to undertake tangible actions to substantiate Şimşek's commitment to rationality. The emergence of a new phase in Turkey's economic landscape, under the leadership of Mehmet Şimşek, infused optimism that appointments would be grounded in merit and that pragmatic policies would be promptly implemented, akin to the developments surrounding the appointment of Central Bank Governor Hafize Gaye Erkan.Indeed, the recent interest rate hike determinations made by the new economic team distinctly signal the abandonment of the longstanding notion that "interest rates are the cause, and inflation is the effect." This paradigm had previously posed a significant impediment to ushering in rationality within the economy. Furthermore, both Mehmet Şimşek and Gaye Erkan have consistently emphasized that the central objective of Turkey's novel economic approach is the curbing of inflation. In line with this objective, not only monetary measures such as interest rate hikes are being pursued, but also fiscal discipline within the public sector is being enforced.However, the public perception created by the term "savings" has raised the question of whether these policies will primarily target government institutions or citizens, given the connotation of austerity associated with it. In fact, one of the initial steps taken by Mehmet Şimşek's economic team has been to raise various indirect taxes, particularly the Special Consumption Tax. It's evident that the hikes in indirect taxes are aimed at consumers. Similarly, recognizing that the Special Consumption Tax functions as a negative externality tax and encompasses goods and services with limited price elasticity, it can be acknowledged that raising taxes on these products is a potentially "favorable" way to address the fiscal deficit generated through public sector savings.While Mehmet Şimşek has emphasized that these tax hikes won't be a recurrent practice, speculations about potential new tax increases often circulate on social media. Nonetheless, any such measures should be executed in a manner that mitigates the weight of austerity policies on citizens. Notably, this approach does not encompass escalating indirect taxes. <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">1 https://www.sozcu.com.tr/2023/gundem/tutuklu-ve-hukumlu-sayisinda-yeni-rekor-7566559/&nbsp;2 https://www.mfa.gov.tr/soru-cevap.tr.mfa&nbsp;3 https://www.bbc.com/turkce/haberler-turkiye-522697244https://www.sondakika.com/haber/haber-rtuk-tele1-ve-krt-ye-program-durdurma-cezasi-verdi-16211060/&nbsp;

The Freedom Observer

In fact, one of the initial steps taken by Mehmet Şimşek's economic team has been to raise various indirect taxes, particularly the Special Consumption Tax. It's evident that the hikes in indirect taxes are aimed at consumers.

Increases in various indirect tax items continue

Kısa bir aradan sonra tekrar merhaba,Geçen bu süre zarfında Türkiye’nin gerek iç gerekse dış siyasetinde önemli gelişmeler oldu. Hatırlanacağı gibi, siyasî iktidar Türkiye’yi içine sürüklediği iktisadî çöküntüden kurtarma arayışı içinde sayın Mehmet Şimşek’i ekonomi ve maliyeden sorumlu bakan, Prof. H. Gaye Erkan’ı da Merkez Bankası Başkanı olarak atadı. Ne var ki, bu görevlendirmelerin üstünden bir ay geçmesine rağmen, ekonomide başta döviz kuru ve enflasyonun artışıyla ilgili olarak herhangi bir iyileşme işareti ortaya çıkmadığı gibi, çoğu ücretli çalışan olan dar ve orta gelirli kesimlerin durumu daha da kötüye gitmeye başladı.Artan bir hızla yükselen enflasyon bu kesimin hayat şartlarını katlanılmaz ölçülerde zorlaştırırken, Temmuz ayında kamu çalışanları ve emeklilere uğradıkları kaybın çok altında kalan ücret artışları sağlanması yaygın bir hayal kırıklığına yol açtı. ‘’Kemer sıkma’’ politikaları her zaman dar gelirlileri vurur derler, ama bu sefer hükûmet dar gelirlileri kemerleri sıkmaya zorlarken, kendisi ne kamu harcamalarını kısma ne de (baştan beri uyguladığı kayırmacı siyaset sayesinde palazlanan yeni sermayedarlar başta olmak üzere) iş dünyasının bu yükü paylaşmasını sağlama yönünde bir adım attı. Üstelik, uygulanmakta olan ekonomik politikanın iyi sonuç verip vermeyeceği de belli değil.Öte yandan, siyasî iktidar son haftalarda bir dış politika atağına geçmiş gibi görünmektedir. Hükûmet Rusya-Ukrayna savaşında bir yandan Rusya’yla ters düşmemeye çalışırken, öbür yandan da Ukrayna’yı hoşnut edecek bazı sembolik çıkışlar yapmaktadır. Bir hafta önce Erdoğan’ın daveti üzerine Ukrayna Cumhurbaşkanı Zelenski Türkiye’ye geldi ve iki ülke arasında savunmayla ve diğer bazı konularla ilgili olarak işbirliği yapılması üzerinde mutabakata varıldı.Ama daha önemlisi, İsveç’in NATO’ya üye olmasına Türkiye’nin nihayet onay vermesi ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üyelik girişimini canlandıracağı yönünde açıklamalar yapmış olmasıdır. Ancak burada tuhaf olan, sayın Cumhurbaşkanının İsveç’in NATO’ya üye olmasına verdiği onayın karşılığı olarak İsveç’ten ve diğer bazı AB ülkelerinden, hatta ABD’den, Türkiye’nin AB üye adaylığını desteklemelerini talep etmesidir.&nbsp;Oysa NATO’dan farklı olarak, Avrupa Birliği bir savunma örgütü değil, insan hakları, hukukun üstünlüğü, demokrasi ve piyasa ekonomisi üzerinde uzlaşmayı öngören bir siyasî-iktisadî birliktir.Bu arada, aşağıda ayrıntıları anlatılan iki olay ülkemizin demokratikleşme şansı bakımından talihsiz gelişmeler olarak dikkat çekiyor. Bunlardan ilki, Gezi olayları davası kapsamında tutuklu iken Türkiye İşçi Partisi’nden milletvekili seçilen Ş. Can Atalay’ın seçimden buyana iki ay geçmesine rağmen halâ tahliye edilmemiş olmasıdır. Dolayısıyla, sayın Atalay Millet Meclisi’ne gelip resmen and içemediği için halkın kendisine tevcih ettiği demokratik temsil işlevini yerine getirememektedir.İkinci olay, AKP-MHP iktidarı döneminde sivil toplum kuruluşları üzerinde yoğunlaştırılmış olan baskının bu sefer vergi mevzuatı aracılığıyla uygulamaya konan başka bir türüyle ilgili. Ayrıntılarını İsrafil Özkan’ın aşağıdaki notunda bulabileceğiniz bu olayın özü şudur: Türkiye Üçüncü Sektör Vakfı’nın bulgularına göre, Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının %70 kadarının finansal sürdürülebilirlikleri tehlike altındadır ve bunun başlıca nedenlerinden biri de bu kuruluşların ticarî şirketmiş gibi vergiye tabi tutulmalarıdır. Devletin bu politikasının ilginç bir sonucu da, bu yolla, uluslararası bağışçıların sivil örgütlere ‘’ toplumsal fayda amacıyla verdikleri hibeler(in) Türkiye’de devletin gelir kaynaklarından biri’’ haline gelmiş olmasıdır.Bu arada, birkaç gün önce maalesef pek hayra alâmet olmayan başka bir olay daha meydana geldi. Geçen Cuma günkü gazetelerde ‘’İmamoğlu’na yeni dava’’ başlıklı bir haber yer aldı. Habere göre, Beylikdüzü Belediye Başkanlığı döneminde ‘’ihaleye fesat karıştırıldığı’’ iddiasıyla -Danıştay soruşturmaya gerek olmadığına karar verdiği halde- hakkında açılmış olan ceza davası devam ederken, İmamoğlu hakkında bu sefer bir konuşmasında Tuzla Belediye Başkanı’na hakaret ettiği gerekçesiyle 2 yıl dört aya kadar hapis ve siyasî yasak istemiyle yeni bir dava açıldı. &nbsp;Ne yazık ki, önceki gibi bu dava da adaletin tecellisi yönünde samimi bir isteğin sonucu olmaktan çok, İmamoğlu’nun siyasî hayatını sonlandırma politik saikinin eseri gibi görünmektedir.Son olarak, Türkiye Cumhuriyeti’nin ‘’laik’’ niteliğine ters düşen ve Cumhurbaşkanının yeniden canlandırmayı düşündüğü Avrupa Birliği üyeliği hedefiyle de bağdaşmayan bir gelişmeye temas etmek istiyorum. Malum, vefat eden Menzil tarikatı şeyhinin cenazesi büyük bir kalabalığın katılımına sahne oldu. Bu arada Cumhurbaşkanı yardımcısının başında olduğu bir heyetin ölen şeyhin ailesine taziye ziyaretinde bulunduğu yetmezmiş gibi, Cumhurbaşkanı da yaptığı konuşmada ölen kişiyi ‘’ülkemizin manevî rehberlerinden biri’’ olarak niteledi. Ancak,&nbsp;şeyhin varsayılan ‘’rehberliği’’ni yönlendiren ‘’değerler’’ Türkiye’nin Batı uygarlık dünyasının bir parçası olmakla hedeflediği değer ve ideallerin neredeyse tam tersini temsil ettikleri açık olduğu halde, Cumhurbaşkanının o zatı Türkiye’nin manevî rehberi sıfatıyla taltif etmesi hiç yakışık almamıştır.Kısaca, zaman ilerliyor ama Türkiye şu ana kadar maalesef ne siyasette, ne ekonomide, ne de toplum hayatında ümit ışığı olacak herhangi bir ilerleme kaydedebilmiş değildir. Umarız, Özgürlük Gündemi’nde gelecek haftalar ve aylarda bu gidişatı iyi yönde değiştirecek yeni gelişmelerin haberini verecek kadar şanslı oluruz.

Özgürlük Gündemi

Özgürlük Gündemi'nde bu hafta.

Editörden 

Kısa bir aradan sonra tekrar merhaba,Geçen bu süre zarfında Türkiye’nin gerek iç gerekse dış siyasetinde önemli gelişmeler oldu. Hatırlanacağı gibi, siyasî iktidar Türkiye’yi içine sürüklediği iktisadî çöküntüden kurtarma arayışı içinde sayın Mehmet Şimşek’i ekonomi ve maliyeden sorumlu bakan, Prof. H. Gaye Erkan’ı da Merkez Bankası Başkanı olarak atadı. Ne var ki, bu görevlendirmelerin üstünden bir ay geçmesine rağmen, ekonomide başta döviz kuru ve enflasyonun artışıyla ilgili olarak herhangi bir iyileşme işareti ortaya çıkmadığı gibi, çoğu ücretli çalışan olan dar ve orta gelirli kesimlerin durumu daha da kötüye gitmeye başladı.Artan bir hızla yükselen enflasyon bu kesimin hayat şartlarını katlanılmaz ölçülerde zorlaştırırken, Temmuz ayında kamu çalışanları ve emeklilere uğradıkları kaybın çok altında kalan ücret artışları sağlanması yaygın bir hayal kırıklığına yol açtı. ‘’Kemer sıkma’’ politikaları her zaman dar gelirlileri vurur derler, ama bu sefer hükûmet dar gelirlileri kemerleri sıkmaya zorlarken, kendisi ne kamu harcamalarını kısma ne de (baştan beri uyguladığı kayırmacı siyaset sayesinde palazlanan yeni sermayedarlar başta olmak üzere) iş dünyasının bu yükü paylaşmasını sağlama yönünde bir adım attı. Üstelik, uygulanmakta olan ekonomik politikanın iyi sonuç verip vermeyeceği de belli değil.Öte yandan, siyasî iktidar son haftalarda bir dış politika atağına geçmiş gibi görünmektedir. Hükûmet Rusya-Ukrayna savaşında bir yandan Rusya’yla ters düşmemeye çalışırken, öbür yandan da Ukrayna’yı hoşnut edecek bazı sembolik çıkışlar yapmaktadır. Bir hafta önce Erdoğan’ın daveti üzerine Ukrayna Cumhurbaşkanı Zelenski Türkiye’ye geldi ve iki ülke arasında savunmayla ve diğer bazı konularla ilgili olarak işbirliği yapılması üzerinde mutabakata varıldı.Ama daha önemlisi, İsveç’in NATO’ya üye olmasına Türkiye’nin nihayet onay vermesi ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üyelik girişimini canlandıracağı yönünde açıklamalar yapmış olmasıdır. Ancak burada tuhaf olan, sayın Cumhurbaşkanının İsveç’in NATO’ya üye olmasına verdiği onayın karşılığı olarak İsveç’ten ve diğer bazı AB ülkelerinden, hatta ABD’den, Türkiye’nin AB üye adaylığını desteklemelerini talep etmesidir. Oysa NATO’dan farklı olarak, Avrupa Birliği bir savunma örgütü değil, insan hakları, hukukun üstünlüğü, demokrasi ve piyasa ekonomisi üzerinde uzlaşmayı öngören bir siyasî-iktisadî birliktir.Bu arada, aşağıda ayrıntıları anlatılan iki olay ülkemizin demokratikleşme şansı bakımından talihsiz gelişmeler olarak dikkat çekiyor. Bunlardan ilki, Gezi olayları davası kapsamında tutuklu iken Türkiye İşçi Partisi’nden milletvekili seçilen Ş. Can Atalay’ın seçimden buyana iki ay geçmesine rağmen halâ tahliye edilmemiş olmasıdır. Dolayısıyla, sayın Atalay Millet Meclisi’ne gelip resmen and içemediği için halkın kendisine tevcih ettiği demokratik temsil işlevini yerine getirememektedir.İkinci olay, AKP-MHP iktidarı döneminde sivil toplum kuruluşları üzerinde yoğunlaştırılmış olan baskının bu sefer vergi mevzuatı aracılığıyla uygulamaya konan başka bir türüyle ilgili. Ayrıntılarını İsrafil Özkan’ın aşağıdaki notunda bulabileceğiniz bu olayın özü şudur: Türkiye Üçüncü Sektör Vakfı’nın bulgularına göre, Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının %70 kadarının finansal sürdürülebilirlikleri tehlike altındadır ve bunun başlıca nedenlerinden biri de bu kuruluşların ticarî şirketmiş gibi vergiye tabi tutulmalarıdır. Devletin bu politikasının ilginç bir sonucu da, bu yolla, uluslararası bağışçıların sivil örgütlere ‘’ toplumsal fayda amacıyla verdikleri hibeler(in) Türkiye’de devletin gelir kaynaklarından biri’’ haline gelmiş olmasıdır.Bu arada, birkaç gün önce maalesef pek hayra alâmet olmayan başka bir olay daha meydana geldi. Geçen Cuma günkü gazetelerde ‘’İmamoğlu’na yeni dava’’ başlıklı bir haber yer aldı. Habere göre, Beylikdüzü Belediye Başkanlığı döneminde ‘’ihaleye fesat karıştırıldığı’’ iddiasıyla -Danıştay soruşturmaya gerek olmadığına karar verdiği halde- hakkında açılmış olan ceza davası devam ederken, İmamoğlu hakkında bu sefer bir konuşmasında Tuzla Belediye Başkanı’na hakaret ettiği gerekçesiyle 2 yıl dört aya kadar hapis ve siyasî yasak istemiyle yeni bir dava açıldı. &nbsp;Ne yazık ki, önceki gibi bu dava da adaletin tecellisi yönünde samimi bir isteğin sonucu olmaktan çok, İmamoğlu’nun siyasî hayatını sonlandırma politik saikinin eseri gibi görünmektedir.Son olarak, Türkiye Cumhuriyeti’nin ‘’laik’’ niteliğine ters düşen ve Cumhurbaşkanının yeniden canlandırmayı düşündüğü Avrupa Birliği üyeliği hedefiyle de bağdaşmayan bir gelişmeye temas etmek istiyorum. Malum, vefat eden Menzil tarikatı şeyhinin cenazesi büyük bir kalabalığın katılımına sahne oldu. Bu arada Cumhurbaşkanı yardımcısının başında olduğu bir heyetin ölen şeyhin ailesine taziye ziyaretinde bulunduğu yetmezmiş gibi, Cumhurbaşkanı da yaptığı konuşmada ölen kişiyi ‘’ülkemizin manevî rehberlerinden biri’’ olarak niteledi. Ancak,&nbsp;şeyhin varsayılan ‘’rehberliği’’ni yönlendiren ‘’değerler’’ Türkiye’nin Batı uygarlık dünyasının bir parçası olmakla hedeflediği değer ve ideallerin neredeyse tam tersini temsil ettikleri açık olduğu halde, Cumhurbaşkanının o zatı Türkiye’nin manevî rehberi sıfatıyla taltif etmesi hiç yakışık almamıştır.Kısaca, zaman ilerliyor ama Türkiye şu ana kadar maalesef ne siyasette, ne ekonomide, ne de toplum hayatında ümit ışığı olacak herhangi bir ilerleme kaydedebilmiş değildir. Umarız, Özgürlük Gündemi’nde gelecek haftalar ve aylarda bu gidişatı iyi yönde değiştirecek yeni gelişmelerin haberini verecek kadar şanslı oluruz.

Gaye Erkan ile ilgili hikayeler