Şöyle bir gerçek var: Bir şarkının var olması için melodi yeterlidir. Şarkı sözü ise bizim sahip olduğumuz bir lüks, bir anlatı biçimi. Ancak modern müzik kayıtlarında şarkı sözlerine bazen o kadar odaklıyız ki her zaman olması zorunlu bir bileşenmiş gibi hissediyoruz. Hatta öyle ki bazılarımız için bir şarkının kalitesinin yegane ölçüsü yerine geçiyor. Peki, şarkı sözlerini bizim için bu kadar önemli kılan nokta nedir? Senelerdir kendime bu soruyu soruyorum.10 yaşımdan beri tam anlamıyla müzik aşığıyım. (sadece benim hatırladığım – anneme sorsanız saatlerce Kral TV izlediğim 3 yaşımdan alır hikayeyi) Yıllar geçtikçe şunu fark ettim ki müzik dinlerken ilk odak noktam şarkı sözleri oluyor. Seneler önce okuduğum bir araştırma sonucuna göre hüzünlü yapıya sahip olan insanlar, şarkı sözlerine daha fazla dikkat edermiş. Kim bilir, belki etkisi vardır… Ancak benim için şarkı sözleri ergenlik yıllarımda insanların hikayelerine tanıklık edip hissettiklerini kendi hikayeme uyarlamaktan ibaret oldu. Bazen kendi hikayelerimi ifade etmekte o kadar çaresiz olurdum ki melodi bulamadığımda başka şarkıların melodileri üzerine kendi şarkı sözlerimi yazardım. İlk defa şarkı yazdığımda Taylor Swift’in Fifteen şarkısı üzerine bir şeyler yazmıştım. 13 yaşındaydım.Seneler geçtikçe müzik anlayışım daha da derinleşti. Lise yıllarımda kısa bir dönem kendi şarkılarımı yazdım. Sonrasında kendimi özdeşleştirdiğim müzisyenlerin dünyasından çıkıp daha farklı tarzlara ya da kendimi özdeşleştirmediğim müzisyenlere yöneldim. Şarkı sözlerinin ötesine geçtim ve oluşturulan melodinin arkasındaki matematik üzerine düşündüm. Farklı insanların hikayelerine tanıklık etmek yeterliydi. Hatta bazen hiçbir hikaye olmasına bile gerek yoktu. Rihanna’nın kaç şarkısının hikayesi var ki sonuçta? Ancak kendimi özdeşleştirdiğim müzisyenlerin bendeki etkisi hiç değişmedi. 14 sene sonra yine keyifsiz hissettiğim bir akşam, benimle büyümüş olan Taylor Swift bana bu sefer evermore ile eşlik ediyor. Sadece sevdiğim isimlerden oluşan çalma listelerim versiyonlar dolusu…Seneler geçtikçe şarkı sözlerine olan bu düşkünlüğümün edebiyata olan düşkünlüğümden kaynaklandığını fark ettim. İçimde kuvvetli hissettiğim duyguları anlamlandırmak, başka insanların hikayelerine tanıklık etmek ya da diğer insanlar ile ortak bir noktamın olduğunu fark etmek… Bazen ise sadece şarkı sözlerine dikkat ediyorum ve şunu diyorum: Ne güzel yazmış beee… Lana Del Rey, benim için müzisyenden öte bir şaire dönüşüyor. O kişiyi gerçekten tanıdığıma inanmıyorum; ancak o kişinin hayal gücüne adım atmak benim için yeterli.

Senelerdir kafamda dönen bir soru...

Dinlediğimiz şarkılarda melodi mi önce gelir, yoksa şarkı sözleri mi?

Büyümek ile küçük kalmak arasında gidip gelirken, o sancılı zamanlarımı müzik dinleyerek atlattığımın her zaman farkındaydım. O sancılı zamanlarım tam da Türkiye’ye alternatif rock müziğin doğduğu 90’lara denk geliyor. Müzik zevkimizin neredeyse sadece Kral TV tarafından şekillendiği zamanlarda (TRT 3’te Şener Yıldız’ın sunduğu Rock Market ve Ceylan TV’de Hicri Bozdağ’ın sunduğu Rock Station hariç) TV’de beliren, benim için ayın karanlık yüzü gibi, parlaması mümkün ama doğası gereği parlayamayan Özlem Tekin, Şebnem Ferah, Refleks, Sağanak, Mor ve Ötesi, Kargo ve Vega oluyor. Klipleri karanlık, şarkı sözleri bir şeyleri sorguluyor, Allah’ım sanırım ilk defa oluyor, kimse aşktan bahsetmiyor, ille de bahsediyorsa, daha önce hiç aşina olmadığım felsefik bir yordam kullanıyor, neredeyse Schopenhauer ileaşkın felsefesini tartışıyor, gerçek olabilir mi?Katarsisi işte o anlarda hissediyorum. Heavy Metal ağırlıklı dinleyince, yeni yeni öğrendiğim İngilizce ile en fazla f*ck the system vari şeyleri anladığımdan, kendilerince “sistem eleştirisi” yaptıklarını düşünüyorum ama duygularıma karşılık gelmesi için sözlerin Türkçe olmasına da ihtiyacım var. İşte o zaman derdime derman olan Kargo oluyor. Ulu Manitu Sir diye adlandırıldığını hatırladığım Mehmet Şenol Şişli, Kargo’nun en sevdiğim albümü&nbsp;Yalnızlık Mevsimi'nin çoğu şarkısının sözlerinde imzası bulunan pek önemli bir şahıs oluyor benim için. Şöyle diyor “Tanrı’ya Dua Et” şarkısında:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(140, 14, 14); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(140, 14, 14); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Her nefes aldığında verdiğin sözler Tedirgin bir sır gibi eridi dudağında Kader bir labirent tutku ölü bir dost Gözyaşın düşerken yere yardım istemeAh yalnızlık bir mevsim gibi Suçlunun ismi yalnızın resmi Kibritçi kız gibi Tanrı'ya dua et</blockquote>Koray Candemir’in puslu sesi ve Serkan Çeliköz’ün karanlık klavye tonları ile iyiden iyiye kendime dönüyorum; yalnız kalmak en sevdiğim eylem oluyor. Bir ergen için şaşırtıcı bir eylem olmasa da, bilgisayar/internet/telefonun olmadığı düşünüldüğünde yalnızlığın ruhun derinliklerine kadar hissedildiği tahmin edilebilir. Sonra aynı albümün Geçmek Süresi şarkısı durmadan şöyle söylüyor: “Yalnızım çünkü razıyım”. Ardından Yalnızlar Çağı şarkısı “Bütün ol, ayrı tut kendini” diyor. Söyleyen Ulu Manitu Sir, seslendiren Koray Candemir olunca, yalnız kalma eyleminin uhrevi bir amaca hizmet ettiği inancı pekişiyor. Yalnız olmaya ara verdiğim bir yaz akşamı Bodrum Körfez Bar’da konser sonrası karşılaşıyor, sohbet ediyoruz. Ne de normal insanlar diyorum, her zaman karanlık ve karizmatik olacakları sanrısıyla.En kıymetli albümlerini yalnızlığımla kucaklarken, 2000 yılında “Sen Bir Meleksin” albümü çıkıyor. Albüm çıkış şarkısı ile benden medet umma çağrısı yapıyor. Yine de bir umut alıyorum albümü. Koray Candemir, sesin yine ne güzel diyebiliyorum, okulda birkaç kere walkmene koyup dinliyorum ardından sıramın altında unutuyorum ve okul müdürü, okulda kasetin yasak olması sebebiyle alıyor kasetimi. Normalde peşine düşeceğim kasetimin, peşine düşmüyorum.Sonra Koray Candemir’i ve Kargo’yu takip ediyorum, konserlerine gidiyorum, gençliğime bir saygı niteliğinde. Ama ne Kargo Koray’sız, Mehmet’siz ve Serkan’sız oluyor ne de Koray Kargo’suz. Hep bir şeyler eksik, yarım kalmış, tamamlanmamış. Belki de özlediğim tam olarak yalnızlıktır ve Kargo artık yalnızlık pompalamaktan vazgeçmiştir gençlere, ihtimaliyle derin düşüncelere dalıyorum. Hala üreten insanlar olsalar dahi, maziye bırakıyorum kalbimi. Neden sonra, kendi kendime şöyle söylüyorum:Adeta “O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler...”&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(140, 14, 14); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(140, 14, 14); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Yalnızlar şimdi susmakta, inancın umudun koynunda – Kaderin Dizaynı (Yalnızlık Mevsimi)</blockquote>

Kral TV ile ilgili hikayeler