Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 49. konuğumuz <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/mehmeterdugan" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mehmet Erduğan</a>.Aposto ve Ters Ninja başta olmak üzere çeşitli sinema mecralarına harika içerikler hazırlayan sevgili Serkan Çellik, “en beğendiğim değil de atmosferiyle içinde yaşamak isteyebileceğim bir film ya da dizi” hakkında bir şeyler yazmamı istediğinde doğrusu bu anlamda kendimi hiçbir filmde tam olarak konumlandırmamış olduğumu fark ettim. Dolayısıyla bu açıdan bana bir düşünce kapısı araladığı için öncelikle ona teşekkür etmek isterim.Bu konuda bir şeyler yazabilmek için bu zamana kadar izlediğim filmleri gözümün önüne getirdiğimde aklıma ilk anda; hayata çocuksu gözlerle bakan bir yönetmen olan Wes Anderson’ın renk paletleri, kostümleri, set tasarımı ve teknolojisi ile büyülü bir dünya yarattığı filmlerinden birinde ama özellikle de 1965 yılında küçük bir kasabada geçen hikâyesinde ilk aşk ve büyülü bir yazı anlattığı Moonrise Kingdom’a mesken olan New Penzance adlı o kurgusal adada veya yönetmenliğini Luca Guadagnino’nun yapmış olduğu Call Me By Your Name filminin çekildiği İtalya’nın Lombardiya bölgesinde, Cremona isimli bin kişinin altında bir nüfusa sahip sakin ve sevimli kasabanın yakınındaki Moscazzano’da, doğal ortamı, hayranlık uyandıran bahçesine yerleştirdiği karakterleri ve insana hem huzur veren hem de yer yer hüzünlendiren olay örgüsüyle aklımda yer edinen bir dünyaya mesken olan eski bir kalenin kalıntıları üzerine inşa edilmiş o 16’ncı yüzyıldan kalma, gerçekte Villa Albergoni olarak adlandırılan o evde ve büyüleyici yerleşkesinde ya da Jim Jarmusch’un tablo görünümündeki iç mekanlarla dünyanın değiştiğini ve havalı olmanın artık eskisi gibi olmadığını savunduğu, yirmi birinci yüzyılın başlarında ölmüş ya da ölmekte olan çeşitli şeylere de biraz nostaljiyle yaklaştığı Only Lovers Left Alive evreninde veyahut çok yakın zamanda izlediğim Mia Hansen-Løve’ın hikâyesini anlatırken neredeyse kıpırtısız duran sadeliğin içinde akışı, ritmi, doğayı ve ilişkilenme biçimiyle kusursuz bir atmosfer yarattığı Bergman Island filminin atmosferinde yaşamak isteyebileceğimi düşündüm.Aslında bu filmlerde bahsettiğim yerler gerçek dünyamızda ulaşılabilir yerler olduğundan kimimiz için bu atmosferleri kısmen yaşamak mümkün olabilir, ama bahsettiğim filmler aracılığıyla gördüğümüz bu yerlerin söz konusu yönetmenlerin oralara yerleştirdiği karakterleri ve hikâyeleri olmadan oldukça yavan görüneceğine eminim.Sonra şunu fark ettim; evet, bahsettiğim bu filmler atmosferleriyle gerçekten içinde yaşamak isteyebileceğim bir dünyaya sahip, ama diğer taraftan eğer böyle bir imkanım olsaydı içine girmek isteyeceğim çoğu film, hayal gücümün sınırlarını zorlayan ve heyecan arayan bünyeme adrenalin pompalayan yapımlardan oluşurdu: Alfonso Cuarón’un Gravity'si, Christopher Nolan’ın Inception ve Interstellar’ı, Andrew Adamson’ın The Chronicles of Narnia’sı, David Yates’in Fantastic Beasts and Where to Find Them’i, James Cameron’ın Avatar’ı ve Wes Craven’ın A Nightmare on Elm Street filmleri gibi.İzlediğimde dahi ayaklarımı yerden kesen ve uzay boşluğundaki yalnızlığa beni ortak eden Gravity filminin ölümle yaşam arasındaki o soluk kesen atmosferi; Inception’ın katman katman açılan ve her defasında daha da derinleşen o aklın sınırlarını zorlayan imgelemi; Interstellar’ın uzay, evren, zaman kavramlarına dair ütopik olmayan argümanlarla beslenen hikâyesiyle zihin açan ve insanı paralel bir dünyada dolaştırarak beşinci boyuta çıkaran evreni; izleyicisine dolaptan çıkarak karanlık güçlere karşı mücadele etme cesareti veren, hayvanların konuşabildiği, büyünün ve sihrin gerçek olduğu ve iyiyle kötünün birbirleriyle savaştığı “Narnia” adlı o büyülü dünyanın içi; Fantastic Beasts and Where to Find Them adlı filmin komik, şefkatli, beklenmedik sürprizlerle dolu ve yer yer korkutucu dünyası; Avatar’ın kurgusal bir güneş dışı gezegenin uydusu olan ve ekolojisiyle büyüleyen, Na’vi ve diğer tüm canlıların bağlanabileceği tüm ay yüzeyini kapsayan geniş bir sinir ağına da ev sahipliği yapan Pandora’nın o göz alıcı jeolojisi ve A Nightmare on Elm Street’in kâbuslar ile gerçeğin birbirine karıştığı o tekinsiz atmosferinde yaşama ihtimalini düşünmek beni şu an bile oldukça heyecanlandırıyor.Evet, başta da söylediğim gibi sevgili Serkan Çellik “atmosferiyle içinde yaşamak isteyeceğim bir filmden” bahsetmemi istedi ama böyle düşününce tek bir filmden çok daha fazlasına sahip olduğumdan bu vesileyle hepsinde kendimi bir an da olsa konumlandırmak istedim.

Bu Hafta Ne İzlesem?

Haftanın konuğu Mehmet Erduğan.

Fantastik Canavarlar Nelerdir, Nerede Bulunurlar?

Hafifçe Nevrotik:&nbsp;Netflix'in canlı yayın özelliği, Disney+ platformunun Türkiye marka elçileri, Emin Alper ve Cannes Film Festivali+ daha fazlası...&nbsp;Haftanın Bağımsızı:&nbsp;MUBI'de bu hafta:&nbsp;Moonrise KingdomAlkolik Muhabir:&nbsp;21. Yüzyıl Sinema Dünyasının En Büyük Krizi: Warner Bros. ve Bir Garip MücadelesiAzla Yetinemeyen Serseri Mayın:&nbsp;Akasha'dan Öneriler

Show Business

• Wes Anderson'un ünlü filmlerinden Moonrise Kingdom, güzelleşen havalar ve değişen mevsime çok uygun bir film tercihi olacaktır.&nbsp;<h4 fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tek cümleyle:&nbsp;12 yaşında aşık olup kaçan da var.</h4><h4 fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/4/2/1652822204593.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550"></h4>Kaynak:&nbsp;MUBI1965 yazında 12 yaşında iki çocuğun birbirine aşık olup ailelerinden kaçmalarını konu alan bu film, basit konusunun ötesinde bir dünya kurarak izleyiciye bambaşka bir sinematik tecrübe sunuyor. Bir zamanlar pek huzurlu ve "mükemmel" olan kasaba, artık pek öyle gözükmüyor.&nbsp; <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#de0303" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#de0303 !important;color:#fafbfc !important" href="https://mubi.com/films/moonrise-kingdom" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(222, 3, 3) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İzlemek için Tıkla!</a>

Bültenin bu bölümünde, her yıl 20 kategoride yılın en iyilerini seçtiğim kişisel ödüllerim Altın Balkabaa Ödülleri / Golden Pumpkin Awards'ın rastgele bir kategorisini ziyaret ediyoruz.Bu haftaki bültenin birkaç farklı köşesinde teğet geçtiğimiz büyüme hikâyelerinden hareketle, 2012'nin en iyi yazılmış hikâyelerine gidelim:<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-09T00:49:43.869Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.55" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">2012'nin En İyi Özgün Senaryo kategorisi, Akademi ile yarı yarıya hemfikir olduğumuz yıl ve kategorilerden. Anlaştığımız senaryolar, onların ödüllendirdiği Quentin Tarantino'nun en iyi senaryolarından biri olan Django Unchained, Wes Anderson'ın başyapıtı Moonrise Kingdom&nbsp;ve&nbsp;Mark Boal'un ABD milliyetçiliği yaparak da olsa yakın tarihin önemli olaylarından birini başarılı bir şekilde anlattığını düşündüğüm&nbsp;Zero Dark Thirty. Bunların yanına Rian Johnson'ın yaratıcı ve minimalist bilim kurgusu Looper,&nbsp;Paul Thomas Anderson'ın kendi sinemasının en güçlü karakterlerinden birini yarattığı The Master&nbsp;ve Sarah Polley'nin izleyebileceğiniz en iyi ayrılık hikâyelerinden biri olduğuna kefil olduğum Take This Waltz'unu ekliyorum.&nbsp;And the Balkabaa goes to...2012'nin benim için birden çok kategoride en iyisi olan filmi, Wes Anderson'ın büyüme hikâyesi Moonrise Kingdom. Benjamin Britten'ın eseriyle ve bu eserdeki enstrümanların oluşturduğu harmoniyi açıklayan bir dış sesle başlayan film, iki genç âşıktan birinin bir yaz kampından, diğerinin evden kaçarak kendilerince bir yaz yaşama macerasını anlatırken, yıldız oyuncuları, tuhaf karakterleri ve absürt yan hikâyeleriyle, &nbsp;tıpkı Britten'ın eserindeki gibi bir orkestra oluşturuyor. Filmin övülecek çok fazla yanı var, ki zaten bu bölümde, 2012'ye uğradığımız birçok haftada tekrar tekrar karşınıza çıkacak. Senaryoya gelince; daima senaristliği ile büyüleyen Wes Anderson'ın en iyi yazdığı filmin Moonrise Kingdom oluşu, belki de ana karakterleri çocuklar olduğu ve kendisi de büyümeyen bir çocuk olduğu içindir.Tüm Altın Balkabaa aday ve kazananlarını <a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwOGRkZjczNjY4NmJiMDAwNjIxNDA4NyZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9NjA3OTczN2U4MDNjZDMwMDA2MTIwMWYwJnNvdXJjZT13ZWImbmV3c2xldHRlcj01ZmU2ZGExYTZmNWQ0NjAwMDk5YTAyMjkmaXNzdWU9NjA4ZGNjMDE2Njg2YmIwMDA2MjEzZTg4JnN1YnNjcmliZXI9bnVsbCZ1cmw9aHR0cCUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmVtcmVlbWlub2dsdS5jb20lMjUyRmdwbWElMjUyRg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> inceleyebilirsiniz.

2012'nin en iyi özgün senaryoları.

Yıl: 2012, Kategori: Özgün Senaryo

Bültenin bu sayısında adı geçen bazı filmleri nasıl izleyebilirsiniz?<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Mitchells vs. The Machines'i Netflix'te,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Louder Than Bombs&nbsp;ve Moonrise Kingdom'ı MUBI'de,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Unsane'i ise Amazon Prime Video, bluTV&nbsp;ve MUBI'de bulabilirsiniz.</li></ul>Herhangi bir filmi hangi platformda bulabileceğinizi Google arama sonuçları sayfasında çıkan kutucuktaki&nbsp;izleme seçenekleri alanında ve Letterboxd Pro hesabıyla uygulamadaki film sayfalarında görebileceğinizi de hatırlatayım.

Bültenin bu bölümünde, her yıl 20 kategoride yılın en iyilerini seçtiğim kişisel ödüllerim Altın Balkabaa Ödülleri / Golden Pumpkin Awards'ın rastgele bir yılının rastgele bir kategorisini ziyaret ediyoruz.Çalışırken bana sıklıkla eşlik eden ve dolayısıyla Spotify yıl sonu listelerimde daima üst sıralarda birden çok yer işgal eden film müzikleriyle, bu hafta yukarıda söz ettiğim liste nedeniyle her zamankinden de çok içli dışlı oldum. O zaman gelin, seçimlerimin Akademi ile en az uyuştuğu yıla, 2012'ye gidelim.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-16T04:03:27.643Z.png"></figure>Dario Marianelli'nin Rus edebiyatının başyapıtlarından birine geleneksel Rus ve klasik batı ezgilerini harmanlayarak eşlik ettiği Anna Karenina, Alan Silvestri'nin yıllar boyunca Marvel Sinema Evreni'nin her filminde bir şekilde duyulacak notaları ilk kez kullandığı The Avengers, Patrick Doyle'un İskoç geleneksel müziğini büyülü melodilerle birleştirdiği Brave, Philippe Rombi'nin Ozon'un kurmaca ve gerçeklik arasındaki sınırları yıktığı dünyasının oyunbazlığına ve gerilimine eşit mesafede durduğu In the House, Mychael Danna'nın Hint müziklerinden aldığı ilhamı epik ve masalsı bir şekilde yorumladığı Life of Pi ve Alexandre Desplat'nın Wes Anderson evrenine çok iyi oturttuğu, filmin başındaki muazzam Benjamin Britten dersini hiç mi hiç aratmadığı Moonrise Kingdom müzikleri…And the Balkabaa goes to…Dario Marianelli hayranlığım, Pride and Prejudice filmi için bestelediği dönem müzikleriyle başladı - bilhassa <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDI2YTkwNTY4NjBmMDAwODA0YjExYSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRnRyYWNrJTI1MkYxUHo0UWJTOGxzN2gxSkxEcHJtalpOJTI1M0ZzaSUyNTNEdV9CU2NOZWxUQ1NDV3Fjb24wV0VsZw=="">A Postcard to Henry Purcell</a> ile… İki yıl sonra, Atonement'ı izlerken, henüz filmin ilk saniyelerinde duyduğum müziğiyle beni hayranlıktan ağlatmayı başarmıştı. 2012'de Dario Marianelli, yine bir Joe Wright filminin, Anna Karenina'nın müziklerini yaptı: Henüz uvertürü ile bu epik aşk hikâyesi boyunca klasik batı müziği ve Rus melodilerinin nasıl da iç içe geçceğinin sinyallerini veriyor, sonraki her yeni tema, parça ve varyasyonda valslerden türkülere, kankandan ninnilere batı ve doğu arasında gidip geliyordu - ve tabii balo salonlarıyla tren rayları arasında. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDI2YTkwNTY4NjBmMDAwODA0YjExYSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY1NlhXMjYwUDh1MW1pWWZsYnI3RkNNJTI1M0ZzaSUyNTNER2Z2TUh2N0ZROEdydS1zMGpFZnRrdw=="">Dario Marianelli'nin Anna Karenina müzikleri</a>, benim için yılın en iyi film müzikleriydi.&nbsp;Tüm Altın Balkabaa aday ve kazananlarını <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDI2YTkwNTY4NjBmMDAwODA0YjExYSZ1c2VyPTVmZTRiNDliNmY1ZDQ2MDAwOTkzYjFlOSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGZW1yZWVtaW5vZ2x1LmNvbSUyNTJGZ3BtYQ=="">buradan</a> inceleyebilirsiniz.

Moonrise Kingdom ile ilgili hikayeler