<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin, PISA 2022 test sonuçları hakkındaki değerlendirmesinde "Rapor, Türkiye'nin 10 yıldan uzun bir süre boyunca çoğu alanda iyileşme gösteren az sayıda ülkeden biri olduğunu gösteriyor" dedi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Perspektif: Türkiye 81 ülke arasında 39'uncu, 37 OECD ülkesi arasında 32'nci sırada yer almış, "okuduğunu anlama" bölümü özelinde hem OECD ortalamasının altında kalmış hem de 2018’deki sonuçlara göre 10 puan geriye gitmişti.</li></ul>

Aposto Gündem

• <a fr-original-style="" href="https://tr.euronews.com/2023/12/05/pisa-raporu-turkiyede-ogrenciler-matematik-fen-ve-okuma-becerisi-alaninda-ne-durumda" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">PISA 2022 uygulamasında</a> Türkiye 81 ülke arasında 39'uncu, 37 OECD ülkesi arasında 32'nci sırada yer aldı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) tarafından üç yılda bir yapılan Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (PISA) araştırmasının amacı, 15 yaş grubu öğrencilerin okulda öğrendikleri bilgi ve becerileri günlük yaşamda kullanma becerilerini ölçmek ve dünyada okul çocuklarının başarısını karşılaştırmak.</li></ul>

Bireyin duygularının varlığını kabul etmesi, yaşadığı sosyal çevrede ilişkilerini yönetebiliyor olmasının başlıca gerekliliklerinden biri. Eğitim ortamları, bu duyguların kabul edilmesi ve sosyal duygusal gelişimi geleceğe hazırlamanın ana unsurlarından. Çocukların ailelerinden sonra sosyal ilişkiler kurmayı denediği ilk ortam eğitim ortamları.Depremlerin ardından, öğrencilerin bu sosyal ilişkileri kurabiliyor olması ve sosyal rutinlerini yeniden oluşturması gerekiyor. Öğrencinin önce kendi duygusunu tanıması ve yönetmesi, daha sonrasında çevresindeki kişilerin duygularını fark etmesi, olumlu ilişkiler kurabilmesi ve bu ilişkileri sürdürebilmesi kritik. Çocukların empati duygusunu desteklemek, ötekini gözetmeyi bir alışkanlık haline getirmelerini sağlamak, kapsayıcı sınıf iklimleri oluşturmak için de oldukça önemli. Bir deneyim paylaşımı etkinliği katılımcısının paylaştığı bir olay, durumun önemini gözler önüne seriyor; “3. derste öğretmen gelip yoklama alıyor, “Eksik var mı?” diye sorduğunda, çocuklardan biri “Eksik yok, fazla var.” diyerek afetten etkilenen çocuğu işaret ediyor.”Gündemin ve yardım çalışmalarının bir parçası olarak depremden doğrudan ve dolaylı olarak etkilenen öğretmenler ve öğrencilerin okula uyumu ve iyi olma haline ilişkin destekleyici çalışmalar yapma ihtiyacı artıyor. Bu süreçte, öğretmenin ve öğrencinin iyi olma halinin gözetilmesi, akademik kaygılar bir tarafa bırakılarak sosyal duygusal öğrenme kazanımlarına ağırlık verilmesi ve bu kapsamda rutinler oluşturulması oldukça önemli.Akademik gelişimin dışındaki alanlarda sistematik uygulamaların gelişmesinin önemi tüm dünyada da kabul görmeye başlayan bir düşünce. Bu durumu PISA’nın 2015 yılında yaptığı değerlendirmelere öğrencinin sosyal ve duygusal gelişimini tespit etmeye dair eklediği sorulardan görebiliyoruz. Bu dönemde de okulun, yalnızca akademik başarı odaklı bir ortam olmadığı; öğrencinin soysal, duygusal ve fiziksel gelişiminin sağlandığı bir alan olduğunu kendimize ve çevremize hatırlatmamız gerekiyor.&nbsp;

Çocukların empati duygusunu desteklemek, ötekini gözetmeyi bir alışkanlık haline getirmelerini sağlamak önemli

Sosyal Duygusal Öğrenme Kazanımlarına Ağırlık Verilmeli

Eğitim hakkına ilişkin olarak düşünmemiz gereken ilk şey olumsuz çağrışımı olan disiplin cezaları da değil. Bu gibi cezalar gerekli dahi olsa, Devletin odak noktasının öğrenci cezalandırmak değil de eğitime erişimi sağlamak olması gerektiği unutulmamalı. Zira, eğitim hakkının Anayasal olarak tanınması bu hakkın layıkıyla yerine getirildiği anlamını maalesef ki taşımıyor. OECD’nin PISA olarak bilinen Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (Programme for International Student Assessment) verilerine sosyal medyada sıkça denk gelmişsinizdir. Ben de en son 2018 yılında yayınlanan bu verilere göz gezdirdim. Malum, ülke sınırındaki istatistik otoritelerine bu aralar güven olmuyor. Esas olarak 15 yaşındaki gençlerin okuma, matematik ve fen bilimleri yetkinliklerinin değerlendirildiği Türkiye’den yaklaşık 7000 öğrencinin katıldığı <a fr-original-style="" href="https://www.oecd.org/pisa/publications/PISA2018_CN_TUR.pdf" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">PİSA 2018 sonuçlarına</a> göre Türkiye okuma, matematik ve fen bilimlerinde OECD ortalamalarının altında kalmış durumda. Bu da birçok açıdan rekabet etmemiz gereken dünya ülkelerinin henüz eğitim aşamasında gerisine düştüğümüzü gösteriyor. Üstelik bu verilerin, 2009 ve 2012 yılındaki verilerine benzer olduğu da raporda yer alıyor. Yani yeteri kadar öğrenememişiz. PISA değerledirmelerinde en üzüldüğüm noktalarından biri ise sosyo ekonomik durumun öğrenci başarıları ile ilişkisinin kurulabilmesi. Yani ailesinin maddi imkanları görece iyi olan çocuklar kendilerini bir nebze kurtarabiliyor (!) ve bize de fırsat eşitliği nasıl sağlanmalı sorgulamasını yapmak düşüyor.Bu istatistiklere de gerek yok aslında karnemizi anlamamız için. Eğitim ve sınav sisteminin bakan değiştikçe değişiyor olması bile tek başına eğitim konusundaki eksikliğimize işaret ediyordu. Maalesef ki pandemi dönemine baktığımızda geri kaldığımızı görebiliyoruz. Planlama eksikliği yüzünden bir açılıp bir kapanan okullar ya da kapanma döneminde internete/bilgisayara erişimi olmayan öğrencilerin bilgiye erişememesi bunun örneklerinden biri. Babası, oğlu EBA’ya girebilsin diye internet çekmeye çalışırken onun peşinden giden 8 yaşındaki öğrencinin çatıdan düşüp ölmesini ben hala atlatamıyorum. Eğitimin gerek birey gerekse toplum açısından önemine ek olarak eğitim hakkına erişememenin yaşam hakkı üzerinde bile sonuç doğurması da bizleri (daha doğrusu siyasileri) artık doğru yerden bakmaya itmeli. Umarım söz sahibi olanlar/olacaklar öğrencileri orantısız bir şekilde eğitimden dışlamak yerine kaliteli eğitimi erişilebilir kılmak için gereken “somut” adımlar üzerine düşünmeye başlamışlardır.

PISA ile ilgili hikayeler