Her yıl aldığım ve amorti bile çıkmayan yılbaşı biletlerim, sonu gelmeyen bir gelenek. Sadece kendim için de değil sevdiğim kişiler için de alıp dağıtmaya çalışıyorum, kimilerinin -amiyane tabirle- kırmızı don alması gibi. Bu sonu bir türlü gelmeyen gelenek, bana şans oyunlarının bizleri nasıl bu kadar bağladığını düşündürüyor. Şehirdeki iz düşümüne de paralel olarak, piyango vurur umudunun kamusal alanda vücut bulmuş hâli Nimet Abla’da bizleri sıraya girmeye zorlayan nedir?&nbsp;Kim? Melek Nimet Özden, bildiğimiz adıyla Nimet Abla, şehrin özgün mekânsal duraklarından biri. Yani bilet alanlar için. Uğruna kuyruğa girilen ve “Nimet Abla'dan piyango bileti alan vatandaş parasını bankaya yatırmış demektir,” minvalindeki reklamlarıyla gişe bilinirliğini artırıyor. Nimet Abla, eşi İsmail Bey’in Eminönü’ndeki tütün dükkânında Türk Tayyare Cemiyeti’nin Millî Piyango biletlerini satmaya başlamasıyla markaya dönüşüyor. Fakat ismini korumak için yaptıkları onu daha zirvede tutuyor ve şehrin ötesine taşıyor adını.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-29T07:36:27.940Z.png" alt="nimet abla"><figcaption>Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi Arşivi</figcaption></figure><hr>Bu yolda verilen reklamlar: İsmail Bey’in “elleri alışsın diye” esnafa dağıttığı piyango biletlerinin parasını tahsil edememesiyle batma noktasına gelen dükkânın bir gişeye dönüşmesi Nimet Abla’nın masaya oturmasıyla şekilleniyor. Bu anlaşmanın sonucunda ikramiye kazanan her müşterisiyle çekilmiş fotoğrafını gazetelere ilan vererek Türkiye’yi etkisi altına alan ve “şansın yüzümüze güleceği bir anın” Eminönü’deki kâğıtlarda saklı olduğunu işaret eden Nimet Abla, 29 Ekim 1939 tarihli Cumhuriyet gazetesinin baş sayfasında “Daima büyük ikramiyeleri vermekle şöhret kazanan Nimet Gişesi’nin sahibi Nimet Abla, Büyük Cumhuriyet Bayramınızı candan kutlar.” diye reklam verecek kadar kendini bir toplum nezdinde bir mevkide görüyor ve gösteriyor. Aslında müteşebbis karakteri Nimet Abla’nın adıyla müsemma bir şekilde insanlara iyilik yapan bir gişe sahibi imajıyla ilerlemesine yardımcı oluyor. Fakat yaptırdığı cami, bir dönem haram parayla yapıldığı söylenerek cemaat tarafından benimsenmiyor.&nbsp;Son olarak, kültür endüstrisi açısından Nimet Abla bir gişeden ötesi. Bir ülkenin yeni rejiminde kumar masasının umut sunan ambalajını, bir gün herkes tarafından bilinme ve sıfırdan yeni bir hayat kurabilme imkânıyla sunarak, henüz elde olmayan meblağları bir havuza toplatıyor. Hayatta kendimizden başka güvenecek hiçbir şeyimiz olmadığında yani günlük güvencenin ana kaynağı para olduğunda, şans faktörüyle kültürün demirbaş misali bir parçası olan ekranlarda herkes tarafından görülebilme ihtimali, bu kişilerin aynı şeyi isteyen milyonlarcasının güçsüzlüğünü aynalıyor.&nbsp;&nbsp;

Tayyare Cemiyeti ile ilgili hikayeler