FİLM:&nbsp;Torino Atı, Bela Tarr &amp; Ágnes Hranitzky, 2011<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1672151278567.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir anlatıcının Alman filozof Nietzsche'nin 1889’da Torino’da bir atın kırbaçlandığını görünce geçirdiği ruhsal çöküntüyü anlatmasıyla başlayan film, daha sonra meşhur hikâyenin öteki tarafına, yani atın serüvenine bakmaya başlar. Daha sonra izleyici 19.yüzyıl kırsalında yaşayan yoksul baba-kızın çiftlik hayatına doğru şiddetli rüzgarla eşlik eder. Atın da bir süre sonra yemeden içmeden kesildiği ve hareket etmediği anlaşılır. Daha sonra izleyici bir çeşit kıyamet senaryosuna ortak olur.Bela Tarr ve ünlü yazar Krasznahorkai’nin senaryosunu yazdığı film, sessiz ve yavaş bir yok oluşu odağa alırken, izleyiciyi de bu dingin ve karamsar atmosfere davet ediyor. Oldukça ağır ilerleyen film siyah-beyazın estetiğiyle izleyiciyi saf bir insanlık durumunu düşünmeye davet ediyor. Klasik apokalips senaryolarının aksine, sınırlarda gezinen derinlikli bir çerçeve sunuyor.

apokalips ile ilgili hikayeler