"İğdebeli'ne yağmur yağıyor. Yağsın! Yüz yıllardır yağıyor. Ne farkeder? Fakat bundan sadece yüz yıl sonra bile Arap; ne sen, ne ben, ne savcı, ne komser. Hani şairin dediği gibi: yine yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak. Yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak..."&nbsp;Bir Zamanlar Anadolu'da.<a fr-original-style="" href="https://youtu.be/Xihr5u3YTHw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/4/2021-05-25T07:51:03.714Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.77" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a> "Yolun gölün kıyısından geçiyordu. Su canavarı akşam şarkısını çoktan çalmaya başlamıştı. Ak sırtlı yüksek dalgalar engin yüzeyi tümüyle kaplamıştı. Havada bir uğultu ve homurtu vardı. Soğuk, nemli bir rüzgar iliklerime işliyordu. Öfkeli göl sol taraftaydı, sağda ise iç karartıcı ormanın tek düze uğultusu yükseliyordu. Doğayla karşı karşıya kalmışım, onunla yüzleştiriliyormuşum gibi hissettim kendimi. Bana öyle geliyor ki, doğanın bütün öfkesi, bütün uğultusu ve kükremesi salt benim için, kafam içindi."&nbsp;Avda Trajedi, Anton Çehov.

da Trajedi ile ilgili hikayeler