Henüz 6 yaşındayken, memleketinde veba hastalığı patlak verdi ve babası da dahil olmak üzere birçok aile üyesini bu salgında kaybetti.Annesi aristokrat bir aileden geliyordu ve küçük Caravaggio’nun yeteneklerinin farkındaydı. Onu, henüz 11 yaşındayken Simone Peterzano’nun atölyesine yazdırdı. Caravaggio yaklaşık 4 yıl bu atölyede eğitim gördü. Eğitim gördüğü sırada, 13 yaşındayken, annesini de kaybetti Caravaggio.Daha 17 yaşındayken memleketinden ayrılıp Roma’ya gitti. Kimse doğduğu memleketinde peygamber olamaz derler. Roma büyük kent, Caravaggio hırçın. Bu şehir ona çok şey verse de, ondan birçok şey de götürmüştür.Bir başka İtalyan ressam olan Giuseppe Cesari’nin yanında çalışmaya başlayan Caravaggio, o dönem iki farklı çalışma ortaya koydu.Birincisi Meyve Sepetli Çocuk (The Boy With a Basket of Fruit)<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653740756688.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.96" width="550" alt="Meyve Sepetli Çocuk" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Buradaki model 16 yaşındaki Sicilyalı ressam Mario Minniti’dir. Kendisi Caravaggio’nun yakın arkadaşıdır fakat efemine görüntüsünden dolayı Caravaggio’nun sevgilisi olarak tanıtılır. Burada bahsetmek istediğim şey, Caravaggio’nun Chiaroscuro (Işık-gölge) tekniğini ne kadar iyi kullandığı ve bu tekniği geliştirdiğidir. Aynı zamanda modelin gözlerindeki baygınlığa, hafif aralık dudaklarına ve açık omuzlarına dikkatinizi çekerim. Genç bir ressam için hiç de fena çizimler değil! Zaten ressamlık, modelin gözlerindeki ışıktadır.. &nbsp;Yine aynı dönemde yaptığı bir eser olan Genç Hasta Baküs (Young Sick Bacchus)'e bakalım.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653741048544.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.76" width="550" alt="Genç Hasta Baküs" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Caravaggio hastalandığı bir vakit, bir ayna yardımıyla Genç Hasta Baküs (Young Sick Bacchus) olarak kendini çizer. Muhtemelen Hepatit B’den muzdarip olan Caravaggio kendisini elinde üzüm salkımı tutarken ve başında sarmaşık dallarından yapılma tacı ve geleneksel Roma kıyafetiyle çizmiştir. Chiaroscuro tekniği ile yapılan resim, ışığın katı nesnelerin üstüne düşerek ortaya çıkardığı kısa gölgelerin etkisiyle resme bakanda hacim ve üç boyut hissi uyandırır. Bu tekniği ilk kullanan ise usta Da Vinci olduğunu söylemeden geçemeyeceğim.

Yıldızlı Bir Hikâye

Caravaggio, tıpkı Leonardo Da Vinci gibi, soyadını dünyaya geldiği Caravaggio kasabasından aldı. Travmalarla dolu bir çocukluk sonrası kavgacı ve aylaklık eden birisine dönüştü. Ama sanatına diyecek söz yoktu, hala daha yok!

Kimdi Bu Caravaggio?

Dün bir arkadaşımla gece yürüyüşü yaparken, insanların gerçekten sabah insanı ve gece insanı olarak ikiye ayrılıp ayrılmadığını tartışıyorduk. Ben katıksız bir sabah insanıyken, kendisinin bir gece kuşu olmasından muhtemel taraflarımız belliydi. Bana öyle geliyor ki, aslında özümüzde olan dinamikler, güne güneşle başlamamızdan yana. Fakat yarattığımız dünyada gece mefhumunu yerle bir ettiğimiz için, eğer özel olarak dikkat etmezsek bu dengenin geceye kayması çok muhtemel. Geceleri karanlığı deneyimlemek yerine, kendimizi ekran ışıklarına ve led lambalara maruz bırakmamızdan sebep, bedensel ve zihinsel olarak uyku halini öteleyebiliyoruz. Bir yandan da bazı araştırmalar diğer arkadaşımın savunduğu gibi, insanların evrimsel süreçte bu konuda farklı tandanslar geliştirdiği yönünde. Velhasıl bu tartışma 'öz'ümüzün ne olduğuna kadar uzar gider. O yüzden, kafamı karıştıran pek çok konuda yaptığım gibi, gözümü bizden çok daha deneyimli dünyalılar olan bitkilere çeviriyorum. Bitkiler gece ve gündüz bitkileri olarak ikiye ayrılır mı? Bir bitki çiçeklerini neden gece açmayı tercih eder? Geceleri koku yayan sarmaşıklar neyin peşinde?&nbsp;Belki bitki stratejilerinin derinliğinde, insanlığımızın özüne dair bir şeyler yakalarız.&nbsp;Bildiklerimizden başlayalım. Bir bitkinin gösterişli hale bürünmesi ve cezbedici kokular yaymasının arkasında polinatörlerine yani tozlayıcılarına yönelik bir davetkarlık yatar. Tozlayıcı çoğu zaman burnunu bir çiçekten diğerine sokan bir böcek türüdür. Nadiren bir kuş türü ya da yarasa da olabilir. Tüm bu canlıların genel özelliği mobilitelerinin yüksek olmasıdır ki polenleri olabildiğince geniş alanlara hızla yayabilsinler. Bitkilerin çiçek kısmı aslen, olabildiğince albenili renklere ve kokulara sahip olan üreme organlarıdır. Bitkiler polinatörleriyle iş birliği içerisinde evrimleştiğinden, her bir bitki kendi polinatörünü çekecek stratejilere sahiptir. Yarasa, güve gibi geceleri aktif olan tozlayıcılara sahip bitkilerin, güneş battıktan sonra çiçeklerini açması ve kokularını salması bu sebeptendir.&nbsp;Güneş battıktan sonra açan bir çiçeğe rastlıyorsanız, tozlayıcısıyla o saatler için randevulaştığını hayal edebilirsiniz.&nbsp;Belki bir insanın gece insanı olması da, kendi türünden ya da başka türden canlılarla, ya da iç dünyasıyla o zamanlarda bağ ve ilişki kurabilmesiyle ilintilidir. Belki bu mevzunun genetik temeli, uzak atalarımızın meslekleri, uğraşları, kurmaları gereken ilişkiler ve günün hangi saatlerinde aktif olduklarına kadar uzanıyordur. Kim bilir... İnsanlar zor, bitkilerden devam ediyorum.Gececil bitkileri ve hayvanları gözlemlememize alan sağlayacak ve gece ile olan bağımızı derinleştirecek bir bahçe fikriyle felsefeden aksiyona geçiş yapalım. Konseptin ismi "Ay Bahçesi". Yazılı kaynaklarda ilk olarak İngiliz bir peyzaj mimarı tarafından kullanılan bu adlandırma, gececil bitkilerin derlendiği ve ay ışığındaki görünürlüğün ön planda olduğu bir bahçecilik anlayışını ifade ediyor. Bir ay bahçesini oluşturan ögeler hayal gücünüze kalmış fakat genel olarak,<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz, açık renkli ve geceleri açan çiçekler&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gümüşi ya da boz renkli çalılar ve yeşillikler</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Geceleri koku salan bitkilerden oluşan bir bahçe hayal edebilirsiniz.</li></ul>Ay ışığında tadını çıkarmak isteyeceğiniz böyle bir bahçeyi rüzgar çanlarıyla ya da ufak bir gölet veya şelaleyle de süsleyebilirsiniz. Maksat gecenin kendine has karanlık büyüsünü, başrolü bitkiler olan bir deneyime çevirmek.Sizi gecenin gerçekliğiyle yaklaştıracak bir ‘ay bahçesi’ için yapacağınız kurgulamalar kişisel seçimlerinize ve imkanlarınıza göre şekillenebilir. Bu uygulama için bahçenizin bir köşesini değerlendirebilirsiniz ya da bir saksıda ufak bir ay bahçesi oluşturabilirsiniz. Böyle bir bahçe maliyeti yüksek bir peyzaj uygulaması olmak zorunda değil. Erişiminizde olan, sezona uygun beyaz çiçekli bitkileri, yabani otları ve buzlu, gümüşi çalıları kullanarak denemeler yapabilirsiniz. Denemelerinizi paylaşmak isterseniz, mailin altındaki yayıncıya ulaşma butonu emrinize amade &lt;3 . Her ne kadar estetik bir kurgudan bahsetsek de, seçimlerinizde bitkilerin ve vesile olduğunuz ekosistemin ihtiyaçlarını merkeze koymayı da unutmayın.&nbsp;Bir şeyleri kontrol edebildiğimiz düşüncesi, bizde üstün olduğumuz yanılsamasını yaratabiliyor. Kendimizi herhangi bir şeyden üstün görmenin tehlikesi ise, o şeyle paylaşabileceğimiz pek çok ilişkilenme olasılığının üzerini çizmek oluyor. Tabiatla olan her diyaloğumuzda da bu iç eleştiriyi yapmanın kıymetine inanıyorum.&nbsp;Yazıyı ay bahçenizde yer verebileceğiniz bazı bitkilerin listesiyle sonlandıralım.Şimdiden güzel geceler!<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/abohemianpeasant/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1634820495859.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a> <ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz mehtap sefası (Ipomoea alba) &nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Parfüm çiçeği &nbsp;(Cestrum nocturnum)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz gül</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Boru çiçeği &nbsp;(Datura stramonium)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Trompet çiçeği &nbsp;(Brugmansia)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gece orkidesi &nbsp;(Epidendrum nocturnum)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Akşam sefası &nbsp;(Mirabilis jalapa)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ak zambak</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sümbülteber</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kardelen</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz çiçekli fare kulağı</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz ağlayan kalp çiçeği</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz nergis</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz ortanca</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Filbahri çiçeği</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beyaz manolya</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Civanperçemi</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yavşan otu</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kül çiçeği</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Alacalı ağustos zambağı</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gümüşi taflan</li></ul>

Bitkiler Eşrafından Dedikodular

Gece uyanan bitkilere dair

Ay Bahçeleri 🌝

Doğada tanımadığımız, tanıdıkça hayran olduğumuz binlerce bitki türü var. Her biriyle tanıştığımızda ondan öğreneceğimiz çok şey olduğunu fark ediyoruz; ardından bazılarını hayatımızın bir parçası hâline getiriyoruz. Bu öğrenme sürecinde bitkinin dili olsa bize daha çoğunu anlatacak olsa da vücudumuzdaki etkileri, tarihçesi ve günümüzdeki yeri sayesinde bize fısıldadığı şeyler olduğunu söyleyebiliriz. Bugün yakın merceğimize alarak tanışacağımız, Türkiye’deki üretimine değineceğimiz ve kullanım alanlarını öğreneceğimiz sahnedeki bitkimiz: Şerbetçi otu.&nbsp;• Nedir? Şerbetçi otu Latince adıyla humulus lupulus, sarmaşık formunda yedi metre kadar uzayabilen bir bitki.&nbsp;Biranın temel içeriklerinden biri olmanın yanı sıra sayısız faydası olan bu bitkinin lider üretici ülkeleri arasında ABD ve Almanya yer alıyor. Bitki, mart ayında ekimi yapıldıktan sonra köklerinden yükselmeye başlıyor, suya ihtiyaç duyuyor, bulunduğu yeri sararak ilerliyor. Altı aylık bir büyüme süresinin ardından hasada uygun hâle geliyor. Türkiye’nin iklim şartlarında ağustos ayında hasadı yapılıyor. Hasadı elle toplama gerektirdiği için insan gücüne ihtiyaç duyuyor. İçindeki nem oranının fazla olması sebebiyle toplandıktan sonra altı saat içinde kurutulması gerekiyor. Dolayısıyla şerbetçi otundan faydalanılan fabrika ve üretim merkezlerinin bitkinin yetiştiği tarlalara yakın olması önemli bir koşul olarak karşımıza çıkıyor.• Türkiye’de şerbetçi otu tarımı: İklim koşullarına bağlı olarak aroma açısından farklılık gösteren şerbetçi otunun Türkiye’de yetiştirilmesi ilk kez 1935 yılında denendi. Çekoslavakya’dan getirilen tohumların toprakla buluşmasıyla başlayan bu yolculuk, farklı bölgelerde denenmiş olsa da uzun süre tohumun doğru etkileşime girdiği iklime varamaması ve İkinci Dünya Savaşı sebebiyle düzenli üretimi sağlanamadı. 1955 yılında Tarım Bakanlığı ithalatı yapılması yerine yeniden üretimine başlanmasına karar verdi. Türkiye’nin 22 farklı mikro ikliminde dört beş yıl boyunca denemeler yapılmasının ardından <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNDhmNmMxOWNlZDliMDAwODQ0NmVhZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVmMzhmYTU3MTU2MTYwMDA2ZDNhNGE4JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy50YXJpbXR2Lmdvdi50ciUyNTJGdHIlMjUyRnZpZGVvLWRldGF5JTI1MkZzZXJiZXRjaS1vdHVudW4tdGFybGFkYW4tZmFicmlrYXlhLXlvbGN1bHVndS0xMjI4MA=="">Bilecik Pazaryeri şerbetçi otunun</a> yetiştiği tek yer oldu. Günümüzde ise bölge ekonomisinin kalkınmasında önemli bir yer tutuyor; bölge nüfusun dörtte biri gelirini şerbetçi otundan elde ediyor. Hatta bölge ağustos-eylül hasat aylarında civar şehirlerden de tarım göçü alıyor.&nbsp;• Kullanım alanı: Şerbetçi otunun temel kullanım alanı bira üretimi. Arpa, buğday ve suyla birlikte ekibin dördüncüsü olan şerbetçi otuna "biranın baharatı" olarak hitap ediliyor. Bir şişe lager birada sadece 0.3 gram kullanılmasına rağmen tadını oluşturan bitki olarak konumlanıyor. IPA gibi daha aromalı biralarda ise daha yoğun miktarda kullanılan luplin tadın yoğunlaşmasını ve baharatlı bir lezzet elde edilmesini sağlıyor. Bira üretiminin yanı sıra aktarlarda da satılan kurutulmuş şerbetçi otu, çay olarak demlenebildiği gibi kremlerde, yağ formunda ve ilaç endüstrisinde de kullanılıyor. Şerbetçi otunun sakinleştirici bir etkisi olduğu, ağrı kesici özelliği taşıdığı ve uyku sorunlarına iyi geldiği de biliniyor.&nbsp;

sarmaşık ile ilgili hikayeler