<img src="https://images.aposto.com/2023/7/6/1691227359741.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">29. Saraybosna Film Festivali | Kaynak: sff.ba • 29. Saraybosna Film Festivali; Yaşam Boyu Başarı Ödülü’nü Being John Malkovich ve Adaptation gibi filmlerin senaristi, Synecdoche, New York ve I'm Thinking of Ending Things&nbsp;gibi filmlerin senarist ve yönetmeni Charlie Kaufman'a takdim edecek.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan: 11-18 Ağustos tarihleri arasında düzenlenecek festival programındaki Türkiye yapımları arasında Belgesel Yarışması seçkisinde yer alan Bir Gün, 365 Saat (2023, Eylem Kaftan), In Focus bölümünde gösterilecek Kuru Otlar Üstüne (2023, Nuri Bilge Ceylan) ile Beraber (2023, Mete Gümürhan) ve ilk bölümü yarışma dışı gösterilecek dizi Rumi (2022, Can Ulkay) yer alıyor.</li></ul>

Aposto Gündem

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tek isim, 7 karakter</h3>Aslında onun kariyerini örneklemek için 70 film bile yetersiz. 1970’lerde başlayan kariyerine savaş dramlarından müzikallere, romantik komedilerden biyografilere onlarca film sığdıran “Oscar kraliçesi”; önümüzdeki aylarda televizyonda&nbsp;Only Murders in the Building’in yeni sezonunda karşımıza çıkacak.Kramer vs Kramer, 1979 | Yönetmen: Robert Benton Kramer’in Kramer’e karşı geldiği velayet savaşında, terk ettiği oğlunu geri almaya çalıştı.Sophie’s Choice, 1982 | Yönetmen: Alan J. Pakula Yahudi soykırımından kurtulsa da yaptığı seçimin ağırlığını üzerinde taşıdı.The Hours, 2002 | Yönetmen: Stephen Daldry Sevdiği Virginia Woolf romanının kahramanı gibi, o sabah çiçeklerini kendi aldı.The Devil Wears Prada, 2006 | Yönetmen: David Frankel New York’un en ünlü moda dergisinin editör koltuğunda, çalışanlarına korku saldı.Mamma Mia!, 2008 | Yönetmen: Phyllida Lloyd Kızının düğününde, geçmişindeki üç erkekle yüzleşmesini ABBA şarkıları eşliğinde yaşadı.Julie &amp; Julia, 2009 | Yönetmen: Nora Ephron 20. yüzyılda ABD’ye Fransız mutfağını tanıttığı yemek kitabıyla, bir 21. yüzyıl blogger’ına ilham verdi.Florence Foster Jenkins, 2016 | Yönetmen: Stephen Frears Özgüveni ve mal varlığı sayesinde, rezalet sesine rağmen Carnegie Hall’da sahne aldı. <h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir keşif</h3><img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1686897917241.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: IMDbAdaptation., 2002 | Yönetmen: Spike Jonze<span data-sheets-userformat='{"2":5059,"3":{"1":0},"4":{"1":2,"2":65280},"9":0,"10":1,"11":4,"12":0,"15":"Nunito"}' data-sheets-value="{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:&quot;Senarist Charlie Kaufman, Susan Orlean'ın The Orchid Thief adlı kitabını uyarlaması için işe alınır. Uyarlaması imkansız görünen bu kitap, halihazırda anksiyete ve özgüven sorunları yaşayan senaristin işini iyice zorlaştırmaktadır. Kitabı yazarıyla yüz yüze tartışmaya çekinen Charlie ve ona yardım eden Donald, yazarın kitabın konusu olan çeteyle ilişkisini fark ederler. Kaufman'ın tuhaf uyarlaması, başrole kendini ve var olmayan ikiz kardeşini yerleştiriyor.&quot;}" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Senarist Charlie Kaufman, Susan Orlean'ın The Orchid Thief adlı kitabını uyarlaması için işe alınır. Uyarlaması imkansız görünen bu kitap, halihazırda anksiyete ve özgüven sorunları yaşayan senaristin işini iyice zorlaştırmaktadır. Kitabı yazarıyla yüz yüze tartışmaya çekinen Charlie ve ona yardım eden Donald, yazarın kitabın konusu olan çeteyle ilişkisini fark ederler. Kaufman'ın tuhaf uyarlaması, başrole kendini ve var olmayan ikiz kardeşini yerleştiriyor.

Duende İzleme Listesi

22 Haziran, oyuncu Meryl Streep'in doğum günü.

🎂 İyi ki doğdun, Meryl Streep!

FİLM: HER ŞEYİ BİTİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM (Charlie Kaufman, 2020)<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669723241937.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.68" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Charlie Kaufman'ın 2020 yapımı Her Şeyi Bitirmeyi Düşünüyorum (I'm Thinking of Ending Things) filmi aidiyet, beklentiler ve evden kaçma-hapsolma üçgeninde sıradışı bir anlatı sunar. Genç bir kadın, yeni erkek arkadaşının ailesinin uzak bir çiftlikteki evine tanışmaya gider. Ancak oraya vardığında erkek arkadaşı ve kendisi hakkında bildiğini sandığı her şeyi sorgulamaya başlar. Böylece izleyici kendisini beklentiler ile gerçeklik arasındaki çatlağın ortasında bulur.Olay örgüsünün oldukça karmaşık olduğu filmde, evden kaçamamanın trajedisiyle, dış dünyanın hayali arasında bir çarpışmaya tanık oluyoruz. Karanlık bir atmosfere sahip olan film, izleyiciyi beklentiler, arzular, zorunluluklar ekseninde düşünmeye davet ediyor.

Angst

Bir film, bir yönetmen, bir sanat eseri, bir sanatçı, bir sokak ya da bir mekân. Beslenme Çantası’nı konuğumuza ilham veren "şey"lerle dolduruyoruz.Nazlı'nın beslenme çantasından yetenekli iki oyuncu, dahi bir senarist, bir yirminci yüzyıl bestecisi , bir on yedinci yüzyıl ressamı, bir kitaplık dolusu yazar, ülkenin antik kentleri, kentin sokakları ve iki köpek çıkıyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Franz Rogowski ve Alba Rohrwacher performansları</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Charlie Kaufman senaryoları</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kurt Weill'in Üç Kuruşluk Opera'sı&nbsp;ve Keman Konçertosu</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Rembrandt</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Judith Butler, Orhan Pamuk, Nurdan Gürbilek, Çehov ve Şekspir</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Türkiye'nin antik kentleri</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Arkadaşlarıyla vakit geçirdiği Beyoğlu</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kahve eşliğinde oynattığı köpekleri Luna va Mahu</li></ul>

Duende

Nazlı Bulum'un beslenme çantasından çıkanlar.

Weill'den Kaufman'a, antik kentlerden Beyoğlu'na

<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-12-29T10:43:17.258Z.jpeg"></figure>Sex and the City’nin şapkasından çıkmış görünen ilk bölümünün sonunda travmatik bir olay yaşayan başkarakterinin ruh haliyle paralel olarak gitgide karanlıklaşıp kendi tonunu bulan I May Destroy You, HBO’nun 2000’li yılların ruhunu arayan gençlik dizilerinin en yenisi. Michaela Coel’ın yazıp başrolde oynadığı yapım bu özelliğiyle de tek kişilik yaratıcılığın ışığında üretilen Fleabag, Ramy ve I Hate Suzie ile akraba. Sürpriz bozmamak adına hikayesinden bahsetmeyeceğiz fakat çoğunluğu Londra’da geçen ve arada bir İtalya güneşine uğrayan yarımşar saatlik 12 bölüm sizi bekliyor diyebiliriz. Bir yazarın yaratım sancıları, cinsel kimlik adaletsizliği, #metoo hareketi, imrenilecek dostluklar, yüksek enerji, hayatın gerçekleriyle aynı dozda uyuşturucu kullanımı ve seksle yoğrulmuş bir hikâye bu. Başkarakterinin hislerini seyircisine aktarmakta zorlanmayan ve en çok da son bölümdeki Charlie Kaufman rüzgârlı oyuncaklı anlatısıyla takdir ettiğimiz, ilgi çekici bir yapım. Ha, bir de The Guardian, Variety, TV Fanatic ve Barack Obama’ya göre <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZWIwODQ4OGYxM2NlMDAwNjY5ZDFlMCZ1c2VyPTVmZDg2ZWZmMDdlM2VjMDAwOGI3M2IzMSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuYmVpbmNvbm5lY3QuY29tLnRyJTI1MkZkaXppJTI1MkZpLW1heS1kZXN0cm95LXlvdQ=="">2020’nin en iyi dizilerinden biri.</a>

Bu Hafta Ne İzlesem?

Görsel: Kartal24<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTZmZTJiMzcxNTc2MDAwNjgwZDI2NiZ1c2VyPTVmZjQ0YTVlYTMzOTQ1MDAwN2EwMDdiZSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyNTJGZ2FzdHJvbm9tbGF5dm9uZCUyNTJGJTI1M0ZobCUyNTNEdHIlMjUyNmFtcCUyNTNCdXRtX3NvdXJjZSUyNTNEYXBvc3Rv"">Can Koyuncu</a>Çocukluğumdaki yemek figürlerinden biri Vedat Milor’du dersem, kimsenin şaşıracağını zannetmiyorum. NTV’deki tüm bölümleri kaçırmadan izler, yeri gelir ailecek ekrana kilitlenirdik program boyunca.&nbsp;Milor’un “Menemen soğanlı mı olur, soğansız mı?” anketinden beridir ise sevenleri ikiye bölünmüş durumda. Kimisi karşı cephe alırken, kimisi yanında yer alıyor. Ancak bu cepheler soğanlı ya da soğansız yenilir diyenlerden ziyade, Milor’un geçirdiği değişim üzerinden alınıyor. &nbsp;Bu iki ayrı karaktere/cepheye yazımda Milor ve Milör isimlerini verdim. Milor, Gastromondiale, Mizanplas ve Tadı Damağımda gibi ciddi işlere imza atmış kişi iken; Milör, görece eğlenceli içeriklere el atmaya çalışan kişi olacak.Charlie Kaufman’ın 2002 senesinde senaristliğini yaptığı harika bir film var Adaptation (Tersyüz) adında. Filmi asıl ilginç kılan şey, filmi izlerken, filmin yapım sürecini görmeniz ve tüm bunları senarist Charlie Kaufman’ın gözünden izlemeniz.&nbsp;Kaufman, yaratıcı, depresif, anksiyeteden nasibini almış, işini ciddiyetle yapan, yalnızca ciddi projelerde yer almak isteyen ve genele hitap eden işlerden uzak duran biri. Bu hem gerçek hayatta, hem de filmde böyle. Fakat gerçek hayattakinin aksine, filmde Charlie’nin Donald adında bir ikizi var.Donald, Charlie’nin aksine son derece sosyal, rahat davranan, komik, kadınlarla arası iyi ve genele hitap edecek, saçma bile bulunabilecek bir senaryo yazan kişi olarak karşımıza çıkıyor.Filmin finaline doğru yaklaştığımızda görüyoruz ki, Charlie Kaufman tüm kasıntılığını bir kenara bırakarak -elbet içindeki Donald’la da anlaşarak- tamamen karşı çıktığı şekilde bir şekilde bitiriyor filmi ve o güne kadar sinema dünyasında dalga geçtiği tüm klişeler, birden bire karşımıza çıkıyor: Uyuşturucu, kovalamaca, silah, seks, duygusal veda, timsah…&nbsp;Okurken de fark etmiş olabileceğiniz gibi, Charlie Milor iken, Donald Milör. Milör dememin nedeniyse, gastronomi alanına vâkıf olmayan ortalama bir internet kullanıcısının kendisine Milör olarak seslenmesi.&nbsp;Milor’un böyle bir değişim geçirmesine ben de tepki göstermiştim geçtiğimiz aylarda. “Nereye gidiyor bu gastronomi?” derken, düşünmeden saldırıya geçmiştim kendi kendime. Fakat özellikle bu filmden sonra daha iyi anlıyorum ki, bazen yeri gelir ve ciddi işler yapmayı kesmek istersin. Yeri gelir, yeterince yorulduğunu fark edip daha eğlenceli işlere kalkışırsın. Filmde, “Sevdiğin şeyi istersin, seni seven şeyi değil.” diye çok güzel bir replik vardı. Bu cümle bence buraya cuk oturuyor. Şarap, iyi yemekler ve ciddi bir gastronomik tavır Milor’u seviyor olabilir, ancak içindeki Milör ile anlaştıktan sonra bu ciddiyete karşı Milor aynı sevgiyi besliyor mu hesaba katmak gerek.&nbsp;&nbsp;

Cephenin iki yüzü

Vedat'ınızı Nasıl Alırdınız: Milor mu Milör mü?

Charlie Kaufman’ın senaryosunu Iain Reid’ın aynı isimli romanından uyarladığı yeni filmi I’m Thinking of Ending Things (Her Şeyi Bitirmeyi Düşünüyorum) geçtiğimiz hafta Netflix’te yayımlandı. Başrollerini Jessie Buckley ve Jesse Plemons’un paylaştığı film, bir genç kadının ayrılmayı düşündüğü erkek arkadaşının ailesiyle tanışmak üzere çıktıkları yolculukla başlarken her şeyi bitirmeyi düşünen bir karakterin pişmanlıklar ve hayal kırıklıklarıyla dolu hayatına dair gerçeküstü bir yansımaya dönüşüyor. &nbsp; Biz de öneri köşesinde bu hafta hem izleyiciler hem de eleştirmenler tarafından beğeniyle karşılanan I’m Thinking of Ending Things filmine tarz ve hissiyat olarak benzerlik gösteren filmleri odağımıza alıyoruz.&nbsp;<h3>Dikkat! Spoiler içerir.</h3><h2>You Were Never Really Here (2017) <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWEzZTEwYzRlOTE3MDAwN2UyODVhNSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjZmQ3MDE1OWU1YTUwYjMyYTEwNmE2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0NTc0MjM3NCUyNTJGJTI1M0ZyZWZfJTI1M0Rudl9zcl9zcnNnXzA="">IMDB: 6.8</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWEzZTEwYzRlOTE3MDAwN2UyODVhNSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjZmQ3MDE1OWU1YTUwYjMyYTEwNmE2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5yb3R0ZW50b21hdG9lcy5jb20lMjUyRm0lMjUyRnlvdV93ZXJlX25ldmVyX3JlYWxseV9oZXJl"">RT: %89</a></h2><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-10T12:13:11.175Z.jpeg" alt="You Were Never Really Here"><figcaption>You Were Never Really Here filminden</figcaption></figure>Lynne Ramsay’in yönettiği ve başrolünde Joaquin Phoenix’in etkileyici bir performans sergilediği&nbsp;You Were Never Really Here,&nbsp;izleyiciyi Joe’nun (Joaquin Phoenix) parçalanmış zihnine davet eden bir karakter incelemesi. Joe, bir savaş gazisidir ve hayatını küçük kızları çocuk fuhuşundan kurtararak kazanan bir kiralık katil. Geçmiş travmalarını işinin gerektirdiği gibi yüksek miktarda şiddet uygulayarak bastırır. Hikâye, Joe’nun bir senatör tarafından kaçırılan kızı Nina’yı bulması için kiralanmasıyla başlıyor. Filmde yoğun olarak kullanılan bilinç dışı ve parçalı flashback'ler, karakterin travmasının karmaşık izlerini sürerken I’m Thinking of Ending Things’te Kaufman’ın karakterinin yüzleşmek durumunda kaldığı başarısızlıkların aksini kanıtlamak ve kendini açıklamak ister gibi zihnindeki tüm boşlukları bildikleriyle ve düşündükleriyle doldurmaya çalışıyor.&nbsp;You Were Never Really Here’daki bu kontrolsüz flashback'ler ve bilinçaltı imgeler I’m Thinking of Ending Things’te yerini sanki karakterin kontrolünde kurulan bir fantezi dünyasına bırakıyor.&nbsp;<h2>Synecdoche, New York (2008) <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWEzZTEwYzRlOTE3MDAwN2UyODVhNSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjZmQ3MDE1OWU1YTUwYjMyYTEwNmE2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0MDM4MzAyOCUyNTJG"">IMDB: 7.6</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWEzZTEwYzRlOTE3MDAwN2UyODVhNSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjZmQ3MDE1OWU1YTUwYjMyYTEwNmE2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5yb3R0ZW50b21hdG9lcy5jb20lMjUyRm0lMjUyRnN5bmVjZG9jaGVfbmV3X3lvcms="">RT: %68</a></h2><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-10T12:13:44.364Z.png" alt="Synecdoche, New York"><figcaption>Synecdoche, New York filminden</figcaption></figure>Being John Malkovich, Adaptation ve Eternal Sunshine of the Spotless Mind gibi filmlerin arkasındaki yaratıcı beyin olarak tanıdığımız Charlie Kaufman’ın senaryoları, yazarın kişiliğinin özgün bir yansıması olarak da dikkat çeker. Ancak&nbsp;Synecdoche, New York, Charlie Kaufman’ın kariyerindeki ilk yönetmenlik denemesi olması bakımından da ayrı bir önem taşıyor.&nbsp;Philip Seymour Hoffman’ın canlandırdığı orta yaşlı bir yönetmeninin yeni oyununda boş bir depoda hayatının bir tür kopyasını sahneleme girişimiyle başlayan film, Kaufman’ın filmografisinde kendini hissettiren ortak bir paydayı gözler önüne serer: Karakterin içinde bulduğu gerçekliği yeniden kurgulama amacı. Kaufman’ın her şeyiyle kendi zihninin bir yansıması olduğunu söyleyebileceğimiz bu dünyada, gerçekle oyun olan iç içe geçer. Gerçekte olan oyunda canlanır, oyunda olan gerçeğe sirayet eder.&nbsp;Bu yönüyle Kaufman’ın I’m Thinking of Ending Things’te de ana karakter üzerinden benzeri bir tutum içine girdiğini söyleyebiliriz. Filmdeki Jack karakterinin anne babasının sürekli farklı yaşlardaki hâlleriyle karşımıza çıktıkları ev sahneleri ve final sahnesindeki ödül konuşmasında insanların yüzünde kolaylıkla fark edilen yaşlandırma makyajı seyirciye, karakterin hayatının yeni bir kurgusunu izliyor olabileceğinin ipuçlarını veriyor.&nbsp;<h2>Mulholland Drive (2001)&nbsp; <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWEzZTEwYzRlOTE3MDAwN2UyODVhNSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjZmQ3MDE1OWU1YTUwYjMyYTEwNmE2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0MDE2NjkyNCUyNTJG"">IMDB: 8.0</a> <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNWEzZTEwYzRlOTE3MDAwN2UyODVhNSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjZmQ3MDE1OWU1YTUwYjMyYTEwNmE2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5yb3R0ZW50b21hdG9lcy5jb20lMjUyRm0lMjUyRm11bGhvbGxhbmRfZHI="">RT: %83</a></h2><figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-10T12:14:55.660Z.jpeg"><figcaption>Mulholland Drive filminden</figcaption></figure>David Lynch’in yazıp yönettiği Mulholland Drive, Los Angeles’ta halasının evinde kalırken hafızasını kaybedip aynı evde saklanan Rita (Laura Harring)&nbsp;ile karşılaşan ve onunla arkadaş olan Betty Elms (Naomi Watts) adlı, gözü yükseklerde bir oyuncunun hikâyesini anlatır.&nbsp;Anlatımda gerçeklik ve hayal olgularının Betty’nin aklında iç içe geçmiş olması ve karakterin bilinçaltının seyirciye hissettirdiği tedirginlik, Kaufman’ın filminde de kendini yer yer hissettiriyor desek yanlış olmaz sanırım. I’m Thinking of Ending Things’te özellikle eve giriş sahneleri ve kapalı duran bodrum kapısına dikkat çekilmesi bu tedirginliği seyirciye aşılıyor. Hatta izleyicide filmin bu kısmında bir gerilim filmi izliyormuş hissiyatı uyandırabiliyor. Lynch gibi Kaufman da filmi izleyen seyircinin zihninde oluşan soru işaretlerini cevaplandırma gayesi taşımıyor, karakterin bilinçaltından süzülen parçalı görüntüleri gerçeküstü bir tonda aktarıyor sadece. Bu görüntüler; çocukken izlenen bir dondurma reklamı, bir anda ortaya çıkan bir müzikal kesiti ve gerçeküstü bir ödül konuşması şeklinde kendine yer buluyor. Özellikle filmin üçüncü evresi diyebileceğimiz okul sekansına doğru film ilerlerken Lynch’in bir diğer filmi olan Lost Highway’dekine benzer bir finale doğru çekildiğimizi hissedebiliyoruz. Bu yönleriyle I’m Thinking of Ending Things’in, Lynch filmleriyle ton bakımından yakın bir ilişki içinde olduğunu söyleyebiliriz.

Charlie Kaufman ile ilgili hikayeler