Zaman geçiyor, kuşlar uçuyor. Şehir değişiyor çünkü semtler dönüşüyor. Hislerimizin bile baki olmadığı bir yerde, şehrin ziyaretçilerinin ve taleplerinin yerini başkalarınınkine bırakması normal değil mi? Eskilerin Bağdat’la olan ticarete, Bağdat'ın han ve kervansaraylarla kaplı yoluna binaen, şehrin adının sembolik olarak bir caddede olması da bu değişimin bir parçası. Yüzyıllar sonra aynı caddenin değişen döşemeleri, bana ve birçoğumuza bir yolculuğu değil, bir şehrin eski yazlığını anımsatıyor.Yazlığa geçiş:&nbsp;1920’lerde Sovyet Rusya’dan İstanbul'a gelenlerin plaj âdetini getirdiğini belirten notlar, mekânın kum taşıcılarıyla da tanışma vesilesini işaret ediyor. Bu arada hemen açıklayayım, kum taşıyıcısı, plajda ayağına yapışan kumu yola veya kaldırıma kadar getiren; o umursamazlığıyla, şehrin süslü havasını yerle bir eden kişi demek benim için. Şehrin ciddi havasını yumuşatan, nemini alan o rahat hava yani.&nbsp;Caddede yürüyüş: Dondurma bahanesiyle çıkıp Bağdat Caddesi'nde yürümek, sabahları koşarken ılık havayı solumak, mevsim normallerinde hissettiriyor. O esnada yolun başladığı yerde boter beni karşılıyor. Ardından Cadde'ye dönüyorum ve Göztepe Parkı'na kadar durmak yok. Çünkü insan görmek ama çok da ilişmemek için iyi bir patika. 92 yaşındaki Amos Rapoport'u anıyorum burada; çünkü mekânları statik ve dinamik ayıran mimar, statik mekânları birilerinin toplandığı alanlar olarak, dinamik mekânları da cadde ve sokaklar olarak tanımlıyor.&nbsp;Cadde'ye dönersek, orası bana hem statik hem de dinamik gibi geliyor. Çünkü gezindiğim yerleri düşününce bu kadar geniş kaldırımların süreklilik sağlayamadığı çok fazla örnek gelmiyor aklıma. Duvara bakan banklar, birbirini tutmayan yeşillikler ve yer döşemeleri, yama misali uygulamaların yansıması. Bunları düşünürken kahve bitiyor ve sıra İtalyan dondurması olarak bilinen gelato'ya geliyor. MUA benim yeni favorim. Dip dibe durduğumuz dükkânda kim ne seçiyor diye en azından bir önündekini kontrol etmek çok normal davranış. "Hepi topu bir top dondurma için birilerini dikizlemeye değer mi?"&nbsp;diye soranlara tek atışın çok kıymetli olduğunu hatırlatmak isterim.&nbsp;Bu yürüyüş veya spor bahanesiyle sokaklarda dalgalandığım zaman aralığı akşamsa o zaman Babbo'da dört peynirli pizza yemek güzel geliyor. Nicedir gitmediğim Burrito Shop'u da özlediğimi fark ediyorum. Ama bu kadarla kalmıyor gece gezmesinde özlediklerim. Asıl aklıma düşen Cadde'deki Zeplin.&nbsp;Bir mekânın sizin için bir anlamı varsa orayı anmadan geçmek olmaz.&nbsp;Geceyi gündüze bağlarsak, Köhne'de izlediğim bir futbol maçının keyfini anımsıyorum. Tam anlamıyla yaz akşamını hatırlatıyor. Bir de karşılaştığım bir çiçekçi vardı, o hâlâ orada mı? Hâlâ güzel papatyaları var mı? Turlarken düşünmeye devam ediyorum.

Aposto İstanbul

Size bu yazıyı yazarken anneannemlerin yazlığına doğru yoldayım ve heyecanlıyım. Fakat bu iki günlük sevdamın yerini alamayacağı bir sevgi var Cadde’ye karşı. Hele ki yaz gelmişken... Benim için şehirde yaz, mutlaka Bağdat Caddesi’nde turlamayı gerektiriyor. Dolayısıyla bu hafta size sevdiğim birkaç noktayı işaret edeceğim. 

Göztepe Parkı ile ilgili hikayeler