• &nbsp;18. Uluslararası İşçi Filmleri Festivali 2 Mayıs’ta başlıyor. Cemil Candaş Kültür Merkezi’nde gerçekleşecek açılışın sunuculuğunu Bülent Emrah Parlak üstlenecek. Festivalin açılış filmi Cem Kaya imzalı "Aşk, Mark ve Ölüm" olacak.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Bir hafta sürecek festivalde emek, toplumsal cinsiyet eşitliği, kent/çevre, göç/mültecilik, insan hakları, sağlık konularına eğilen 83 film seyirciyle buluşacak.</li></ul>

Aposto Gündem

Mubi'de izleyebileceğimiz filmler👇🏻<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Fırtına, Yönetmen: Esme Madra. Fongogo'dan desteklediğim ilk film olduğu için bendeki yeri ayrı olan "Fırtına" gösterimde.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">cehennem boş, tüm şeytanlar burada, Yönetmen: Özgürcan Uzunyaşa. Bu sayıda sürecini konuştuğumuz filmi Mubi'de izleyebilirsiniz.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aşk, Mark ve Ölüm, Yönetmen: Cem Kaya. Bu şahane belgeseli nihayet izleyebileceksiniz. İzledikten sonra belgeselin süreci için Üretim Kaydı'na uğramayı unutmayın.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kutsal Örümcek,&nbsp;Yönetmen: Ali Abbasi. Cannes'da Kurak Günler ekibinin kırmızı halısında yürüdüğü bu filmi o zamandan beri merak ediyorum.</li></ul>

Üretim Kaydı 

Potsdamer Platz'da bir kafe, 2022 kışı. Berlin Film Festivali'nin son günleri. Almanya'da Türkçe duymak pek haber değeri taşımadığından yemeğimi bitirene kadar iki yan masadaki Türkçe cümlelerin kaynağının kim olduğuna dönüp bakmıyorum. Ne zaman ki aramızdaki masada oturanlar yemeğini bitirip kalkıyor, ses tanıdık gelmeye başlıyor ve gülüyorum: "Müge, n'aber?"Festival tatlı tesadüfler, buluşmalar anlamına geliyor yine. Rabiye Kurnaz'ın tribünlere oynayışından, Aşk, Mark ve Ölüm'ün kusursuzluğundan, o gece Altın Ayı'yı kazanacak Alcarràs'tan konuşuyoruz ayaküstü. Festival ruhunun bir parçası olmuş o konuşmalarda hep olduğu gibi "Neler izledin?"ler, "Beğendin mi?"ler havada uçuşurken ikimiz de farklı bir filme yetişme derdindeyiz; hızlıca ayrılıyoruz.Üç yıldır büyük bir heyecanla takip ettiğim Berlin Film Festivali'ne bu yıl ne yazık ki gidemedim. (Buraya bürokrasinin hayallerin önündeki en büyük engel oluşu, sınırların saçmalığı ve seyahat özgürlüğü ile ilgili bir şeyler yazdığımı farz edin.) Bu sene festival sırasında Berlin'de değil, festival sonrasında İstanbul'da buluşabiliyoruz aynı sohbet için. Yüreğim buruk ama sorum belli: "Berlin'den İstanbul'a gelenlerden hangilerini izledin?" diyorum, "Hangilerini beğendin, hangilerini izlemeliyim?" Eminim bu soruların yanıtları seni de ilgilendiriyor.&nbsp;Ben soruyorum, İstanbul Modern Sinema film küratörü ve sinema yazarı Müge Turan yorumluyor. Heyecanla sorduğum ilk soru "Yeni Petzold nasıldı?" oluyor. Senaryo ödüllü Music,&nbsp;oyunbaz ikili Bad Living - Living Bad,&nbsp;Encounters bölümünün galibi Here&nbsp;ve benim için önemli bir keşif olabileceğine inandığım 20,000 Species of Bees. Afire | Yön: Christian Petzold<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Petzold’un son birkaç filmi gibi bu da kaderin ağına takılan bir aşk hikâyesi, felaket ile romantizmi çiftleştiren modern bir melodram. “Elementler” üçlemesinin ikinci filmi ve merkezinde ateş var, ama Undine gibi tarihe referans vermek yerine bugünde geçiyor. Edebiyat için yanan sanatçılar, iklim krizi sonucu daha da yakında hissettiğimiz yangınlar bir arada. Hem sanat üretimi hem de bu üretimin her şeyi tüketen felaketler karşısındaki abes hali. Bir yandan tam bir Petzold filmi, ama bir yandan da daha tuhaf ve komik.</blockquote> Music | Yön: Angela Schanelec <img src="https://images.aposto.com/2023/2/2/1680018520078.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.66" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Music | Kaynak: İKSV<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; text-align: center;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; text-align: center; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Schanelec’in onuncu filmi antik bir metin olan Sofokles trajedisinin postmodern yorumu. Sıcak bir Yunan adasında başlayıp gri Berlin sokaklarında bitiyor. Otomobil kazaları, doğan bebekler, ensest, körlük, sırlar ve sırların açığa çıktığında başa gelen felaketler kronolojik bir zaman çizelgesinde değil de bilmece gibi bir döngüde anlatılıyor. Uzlaşmaz bir biçimci olan yönetmen yine izleyenden yüksek ilgi ve dikkat bekliyor. Her ne kadar ışık geçirmeyen, duygu erişimine kapalı gibi dursa da filmin fevkaladeliğinden etkilenmemek mümkün değil. Üstelik bu kez müziğe de sığınabiliyoruz.</blockquote> Bad Living | Yön: João Canijo <img src="https://images.aposto.com/2023/2/2/1680018677197.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bad Living | Kaynak: İKSV<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Portekiz'den João Canijo’nun eski muhteşemliğinin izlerini hâlen taşıyan bir otele neredeyse mahkûm üç kuşak kadını anlatıyor. Ama filmin asıl ana karakteri labirent gibi büyük ve modern bu otel. Görüntü yönetmeni Leonor Teles’in bol pencere ve ayna yansımalı güzel çekimleri, renk ve bitti bitecek hissi veren ışık kullanımı filmin izleme keyfi veren tarafı. Bir de kadın kadına kaldıklarında ancak kötü bir enerji çıkarmış gibi aşırı depresif bir ruh hâli var. Sadece anne ve kızları değil çalışanların arasında da dolanıyor bu mutsuz enerji. Sıcaklıktan yoksun belki de otelin fotoğrafına fazla gönlünü kaptırmış, kendini fazla ciddiye alan bir yönetmenin filmi. Filmin siyam ikizi olan Living Bad’i izlemedim. Belki otel işletenleri kadar mutsuz değildir müşteriler.</blockquote> 20.000 Species of Bees | Yön: Estibaliz Urresola Solaguren <img src="https://images.aposto.com/2023/2/2/1680018637666.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.86" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">20.000 Species of Bees | Kaynak: İKSV <blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Bask yönetmenden bir ilk film. Trans bir çocuğun kendi içinde farklı ritim ve dinamikleri olan kalabalık bir ailede kendine yer bulma, kendi olma çabası. Yönetmen bütün karakterlerine şefkatle ve yumuşak yaklaşıyor: Çocuğun cinsiyet kimliğindeki kriz kadar annesinin sanatçı kimliğindeki krize de bakıyor. Filmin başrolündeki sekiz yaşındaki Sofia Otero filmin en büyük gücü. &nbsp; &nbsp;</blockquote> Here | Yön: Bas Devos <img src="https://images.aposto.com/2023/2/2/1680018575198.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Here | Kaynak: İKSV<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Bas Devos da ince ve hassas bir dilde anlatıyor hikâyesini. İki ana karakterden biri olan Romen inşaat işçisi Stefan, yıllık izni için memleketine dönmeden önce buzdolabında kalan sebzelerle çorba yapıp onu tanıdıklarına dağıtıyor. Stefan, yürüyüşe çıktığı bir gecede teyzesine Çin yemeği restoranında yardım eden briyolog (yosun uzmanı) genç kadın Shuxiu ile tanışıyor. Here, sinemanın gözünü çok iyi kullanan bir film: Kamera bazen yanından geçerken veya üzerine bastığımız için görmediğimiz şeyleri öne çıkarıyor, bazen de rastlantısallık için durmamız gerektiğini fısıldıyor. Sinemanın anlatıdan bağımsız anlarını iyi yakalayarak insanın ve doğanın huzur barındırabileceğine inanarak çıkıyoruz filmden.</blockquote>

Duende

Müge Turan'la Berlin Film Festivali ve İstanbul Film Festivali'nin kesiştiği filmler üzerine bir sohbet.

Berlin'den İstanbul'a gelenler

• Güncel Almanya sinemasının dikkat çeken örneklerini Türkiye'deki seyirciyle buluşturan Kino 2022: Alman Filmleri Türkiye’de, İstanbul ve İzmir’in ardından 11-13 Kasım tarihleri arasında gerçekleşecek gösterimlerle Diyarbakır’da.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Açılış: Cem Kaya’nın prömiyerini Berlinale’de yapan belgeseli Aşk, Mark ve Ölüm, Kino 2022’nin Diyarbakır gösterimlerinin açılışını yapacak.</li></ul>

<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Motör: Kopya Kültürü &amp; Popüler Türk Sineması /&nbsp;Remake, Remix, Rip-Off: About Copy Culture &amp; Turkish Pop Cinema ve Aşk, Mark ve Ölüm / Love, Deutschmarks and Death filmleriyle gönlümüze taht kuran Cem Kaya’nın Gökhan Bulut’la birlikte kotardığı ilk belgeseli&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://vimeo.com/216901592" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Arabesk</a>’i izlediniz mi? İşte fırsat.</li></ul>

Bu Hafta Ne İzlesem?

• Önceden İzlediklerim:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aşk, Mark ve Ölüm&nbsp;(2022, Cem Kaya) | ★★★★½</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Alcarràs&nbsp;(2022, Carla Simón) | ★★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Playground&nbsp;/ Un monde&nbsp;(2021, Laura Wandel) | ★★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beautiful Beings&nbsp;/ Berdreymi&nbsp;(2022, Guðmundur Arnar Guðmundsson) | ★★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Until Tomorrow / Ta farda (2022, Ali Asgari) | ★★★½</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">C'mon C'mon (2021, Mike Mills) | ★★★½</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kerr&nbsp;(2021, Tayfun Pirselimoğlu) | ★★★½</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Zuhal&nbsp;(2021, Nazlı Elif Durlu) | ★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Rabiye Kurnaz vs. George W. Bush / Rabiye Kurnaz gegen George W. Bush (2022, Andreas Dresen) | ★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Line&nbsp;/ La ligne (2022, Ursula Meier) | ★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Birlikte Öleceğiz&nbsp;(2021, H. Kurtuluş &amp; M. Saraçoğlu) | ★★★</li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Acı ve Tatlı&nbsp;(2021, Didem Şahin) | ★★★</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Klondike&nbsp;(2022, Maryna Er Gorbach) | ★★½ </li></ul>

İzlediğim birçok müzik belgeselinde, aldığım klasik müzik tarihi dersinde hatta televizyonda izlediğim SMS'le oy atmalı müzik yarışmalarında... Bugüne kadar müziğin yalnızca müzik olmadığını, çok farklı katmanları olduğunu, toplumsal ipuçları verdiğini kavradığım birçok an ve durum oldu. Açıkçası son dönemde bunu çok iyi başardığı söylenen bir belgesel, Summer of Soul (...Or, When the Revolution Could Not Be Televised) bende çalışmadı. Fakat 72. Berlin Film Festivali'nin Panorama bölümünde gösterilen, Cem Kaya&nbsp;imzalı Aşk, Mark ve Ölüm'ü izlediğimde, müziğin asla sadece müzik olmadığını çok güçlü bir şekilde, bir kez daha gördüm.<img src="https://images.aposto.com/2022/1/1/1646083112572.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.08" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yüksel Özkasap | Aşk, Mark ve Ölüm (2022, Cem Kaya)Belgesel, 60 yıl önce Türkiye'den Almanya'ya göç edenlerin oraya taşıdığı ve orada geliştirdiği müziği üç bölümde ele alıyor: Aşk, Mark ve Ölüm bölümlerinde... Anlatısı boyunca, artık birçok belgeselde gözlerimi devirmeme yol açacak denli yaratıcılıktan uzak şekilde kullanılan talking-heads&nbsp;ziyaretlerini sık sık kullanıyor olsa da, Kaya'nın mikrofonu uzattığı, kamerasını çevirdiği bu insanlar özneyi ya da konuyu öven sıkıcı ve klişe laflar etmek için orada değiller. Tam tersi, öznenin ve konunun ta kendisiler - 30, 40, 50, 60 yıl önce olanları anlatırken, geçmişi yâd ederken, hikâyenin bugünkü uzantısını görmemizi sağlıyorlar. Seçtikleri sözcükler, giydikleri kıyafetler, göstermeyi ya da övünmeyi seçtikleri detaylar, özlediklerini söyledikleri, karakterlerinin herhangi bir parçası ya da, geçmişi, bugünü ve ikisi arasında geçen süreyi daha iyi kavramamızı sağlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/2/2/1646114748045.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.08" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hatay Engin&nbsp;| Aşk, Mark ve Ölüm (2022, Cem Kaya)Aşk, Mark ve Ölüm'de vatan özlemi, para sevgisi ve ezilmişlik öfkesi üzerinden ama daima müzik üzerinden, Alman toplumu içerisinde son 60 yılda oluşan bir alt kümenin analizi yapılıyor. Konuya özel bir ilgim olmamasına rağmen, bugüne kadar karşıma çıkan hiçbir yazılı ya da görsel malzeme bana Almanya'daki Türkler hakkında bu kadar bilgiyi, bu kadar akıcı ve ilgi çekici şekilde vermedi. Adını bilmediğim sanatçıların dev kişilikleriyle tanıştım, adını bildiğim sanatçıların geçmişi hakkında bilmediklerimi öğrendim ve tüm bunların fonunda on yıllarca Türkiye'den dışarıda yaşananları, yaratılanları ve üretilenleri gördüm. Ve tabii, gerçekten çok güldüm.Çok katmanlı, bir yandan doyasıya eğlendirip güzel müzikler dinletirken, bir yandan içinize büyük bir hüzün yumağı yerleştiren bir belgesel Aşk, Mark ve Ölüm. Dilerim en kısa zamanda Türkiye'de de izleme fırsatımız olur.★★★★

Mark ve Ölüm ile ilgili hikayeler