<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Radiohead sergisi KID A MNESIA’dan notlar</h3> 18 Kasım’da çevrimiçi ortamda erişime açılan Radiohead sergisi KID A MNESIA: Exhibition, 1994’ten bu yana grubun görsel tasarımlarının ardındaki isim Stanley Donwood ile bir başka ortak yapım. Projeyi bir müze-sergi, dijital sanat yerleştirmesi ya da bir oyun olarak tanımlamak mümkün.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1637733802017.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aslında Radiohead ve Donwood’un ilk tasarımı, Londra’nın merkezinde yer alacak bir müze-sergi projesini fiziksel olarak hayata geçirmekmiş. Konseptini klasik mimariye sahip Victoria &amp; Albert Müzesi’ne çakılan brütalist uzay aracı olarak düşünmüşler. Kırmızı büyük konteynerleri bir araya getirerek yaratılacak olan bu çelik kabuğun New York, Tokyo ve Paris’e deniz yoluyla ulaştırılabilmesi bile konuşulmuş. Victoria &amp; Albert Müzesi’nin böylesi bir proje için yeterli büyüklükte olmaması, Royal Albert Hall ihtimalinin Westminster konseyince yok edilmesi, ardından da COVID-19 salgını ile birlikte bu müze-sergiyi inşa etme fikrinden vazgeçilmiş. Zamanla böylesi bir yapının gerçekte var olmayacağı fikri daha da benimsenmiş. Ekibin yine sık sık işbirliği kurduğu isimlerden ses mühendisi Nigel Godrich, Sean Evans, Christine Jones gibi sanatçılarla genişleyen kadro, iki yıllık Zoom görüşmeleri üzerinden ilerletilen tasarım sürecinin sonunda Epic Games’in dağıtıcılığını üstlenmesiyle birlikte projeyi sonlandırmış.Meraklılarına, Radiohead sergisi KID A MNESIA’nın tek bir ziyaretle tamamen anlaşılmasının zor olduğu notunu önden düşmek gerek. Bir labirentin içinde kaybolarak yapılan bir gezinti şeklinde tasarlanmış olması, ilk ziyarette çoğu detayın kaçırılmasına sebep oluyor.Proje hakkında çıkan ilk haberlerden bu yana, üzerinden 20 yıl geçmiş ve kitlesi tarafından iyice sindirilmiş bu iki albüm hakkında bir dijital serginin projelendirilmesi, haksızlık eden bir tabirle ifade etmek gerekirse yeni bir Star Wars filmi haberinin yarattığı bıkkınlıkla karışık bir duyguyu da hissettirmiyor değildi. Üzerine bu dijital projeden ne beklememiz gerektiği, yaratıcı ekibin kendisi tarafından da cevapsız bırakılınca kafalardaki soru işaretleri bir hayli artmıştı. Ancak sergiyi bir defa ziyaret ettikten sonra, öncesinde hissedilen bu olumsuz duyguları bir kenara bırakıyoruz. İçinden çıkılamayan bu Radiohead labirenti, sağlam metaforlar, mekânsal ve sessel tasarımlarla özgün bir deneyim sunmakta.Radiohead’in 4. ve 5. stüdyo albümleri olan Kid A ve Amnesiac’a 20 yılın ardından yeni bir bakış sunan KID A MNESIA çalışması, bu sergi ile birlikte grubun üretimlerine tamamlayıcı bir bakış yakalamamızı sağlamış.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/3/1637733823425.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yıllar içinde kendi dinamikleriyle dönüşürken, bitmek bilmeyen depresyonlar, içinden çıkılamayan açmazlarla dolu anlatımlarının mekânsal karşılığını detaylı bir yaratıcılıkla bu sergide buluyor Radiohead. Yer yer pis, yıkık, eksik, karamsar ve karanlık; yer yer de kör edici, yabancılaşmayı uç boyutlara taşırcasına temiz, minimal. Boş mekânların zıtlığının dinamizmi, hayatta iki uç arasında çaresizce mekik dokuyup umutsuzluğa kapıldığımız duygu durumunu gözler önüne seriyor. Krizlerin, karanlık saatlerin içindeyken nasıl hissediyorsak, müze-sergiyi gezerken de öyle hissediyoruz. Mekân, rahatlıkla Radiohead’in bunca yıldır haykırarak, inleyerek duyurmaya çalıştıklarının başka bir medyumdaki izdüşümü olarak okunabilir.Yazı: Biçem Kaya

Öğle vaktine çok az var. Koca bir yudum su içtim ve kendimi yeni yolculuğa hazırladım. Üstümde çocukken suyun altında kendi kendime oynadığım nefes tutma oyununun anlamsızlığı hâkim. Bir nefes boyunca kalabildiğim yeni bir yaşam alanı. Üstelik görüşüm net değil. Yirmi iki, yirmi üç, yirmi dört, yirmi beş ve yeniden dünyaya dönüş. Bazen kalmalar kadar gitmeler de anlamsız. Sadece kararın bana ait olduğunu bilmem yeterli. Sonrası zaten yeni bir perde, yeni bir oyun. Tıpkı karanlık yıllarında önüne koyduğu tüm engellerin bizzat yaratıcısı olduğunu kabul eden Anna B Savage’in bir sabah uyandığında istediği her şey ve herhangi biri hakkında yazabileceğini fark etmesi gibi… “Bu benim deneyimim. Üstelik bu, tarihsel olarak kadınlara sağlanmayan bir şey.” sözleri de ona ait. Bir günü yeniden yaşamam mümkün değil. Fakat bir günü yeni biri olarak yaşamak pekâlâ mümkün. Savage, uzun bir süre geleceğe doğru uzattığı anılarla süslü halısının üstünde ay ışığının aydığınlığını kucakladı. Geri geldiğinde kimi zaman merhem ve kimi zaman keskin bir bıçağa dönen sözlerine, fısıltı ve haykırış arasında özgürce dolaşan vokaller ekledi. Şimdi onun topraktan dışarı atmaya çalıştığı duygularıyla buluşma vakti. Bir rüzgâr essin ve Anna B Savage’in saçı şakağından kalkıp arka tarafa geçsin. Biz de boşalan yeri alalım.<span contenteditable="false" draggable="false" fr-original-class="fr-img-caption fr-draggable" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; position: relative; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-14T10:49:40.785Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Fotoğraf: Ebru Yıldız" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span contenteditable="true" fr-original-class="fr-inner" fr-original-style="" spellcheck="false" style="outline: transparent solid 0px; box-sizing: border-box; margin: auto; display: block; padding: 5px 5px 10px; font-size: 14px; font-weight: 400; opacity: 0.9; width: 100%;">Fotoğraf: Ebru YıldızVaroluşsal boşluklar:&nbsp;Keşif Sahnesi’ne konuk aldığım sanatçıların ortak noktası çocukluk yıllarını müzikli bir ortamda geçirmeleri ve o günlere dair pek çok bağlam oluşturmaları. Anna B Savage için de durum farksız. Klasik müzik icracısı olan ebeveynlerinin yarattığı çok sesli ve çok ritimli anılarla büyüyen Savage, çocuk yaşlarda şarkı söylemeye başladı. Uzun bir süre doğum günü hediyesi olarak Royal Albert Hall’daki Bach balolarına götürülen Savage’in kontralto sesiyle neden bugün opera sanatçısı olarak karşıma çıkmadığını merak etsem de hikâyenin geri kalanında bunun cevabını bulmak mümkün. Doğuştan gelen melodramıyla Anna B Savage için vokal, sadece bedenindeki hisleri dışa vurmaktan ibaret. O insanlığı altüst ettiği bir sözün ardından sadece derin bir nefes olarak varoluşsal boşluklar yaratabilecek güçte. Daha da önemlisi artık bu gücünün farkında.Asırlık ağaç güzellemesi:&nbsp;Terapilerimden biri. Yaşadıklarımı ve içinde olduğum durumu türlü betimlemeler ve benzetmelerle anlattım. İçimden bir ses “Ne güzel de ifade ediyorsun kendini.” dedi. Konuşmam bittiğinde terapistimin “Entelektüel açıdan çok iyi anlattın. Peki duyguların neler?” sorusuyla sarsıldım. Bana sorsanız en başından itibaren hislerimden bahsediyordum. Fakat gerçekte yaptığım mezarlığa girmeden önce girişte ironi simgesi olan asırlık ağacın güzellemesini yapmaktan ibaretti. Anna B Savage bir röportajında şarkı sözü yazım süreciyle ilgili fısıltıyla karışık "Bir şeyleri entelektüel açıdan değil, duygusal olarak hissetmek yerine zorunlu olduğuna inandıklarımı yazdığım zamanlarda bunun farkında değildim.” cümlesini duyduğunda ne demek istediği çok iyi anladım. Ben de o da hayatımızın bir yerinde süslü cümlelerden uzaklaşmaya başladık. Evet, sancılı oldu. Kuşkusuz bunun asla geçmeyeceğine de hem fikiriz. Tesellim Savage’in&nbsp;“Kimse bana kendimi elimden geldiğince ifade etmeye çalıştığım için batırdığımı söylemeyecek.” cümlesinde saklı.Yaban otları:&nbsp;Yirmili yaşların ortasında bir aşkın içinde savrulurken kendine liman olarak şarkı sözleri yazmayı seçen Anna B Savage, zamanla günlüğünde dört şarkının, zihninde ise müziğine dair ilk fikirlerin filizlendiğini fark etti. Tam bu sırada William Doyle’nin sosyal medyadan paylaştığı hüsranlarla dolu kariyer yolcuğunda yeni başlangıçlar dilediği çağrısıyla karşılaşan Savage, kısa bir görüşmenin ardından şarkıları için yaratmak istediği dünyada ona eşlik edecek prodüktörü buldu. Çok geçmeden albüm formatının isme taşındığı, şarkıların adlarını sıralamadaki yerlerinden aldığı bir kısaçalar yayımladı. Savage, dört mevsim boyunca bakımını yapmadığı yaban otlarla dolu bahçesinden yükselen inançlı filizin umuduyla hayata tutundu. Onun kırılgan ve dürüst müziği beklediğinin çok ötesinde dönüş aldı. Kendini bir anda Father John Misty&nbsp;ve Jenny Hval ile turnelerken buldu. Bir rüya gibi geçen zamanın ardından şehre geri dönen Savage yorgun, yalnız ve yeniden üretmek için güçsüz bir hâldeydi. Olan biten ne ara tersine dönmüştü? Farkında olmadan cevaplar yerine sorular peşine düştüğümüz zamanlar olur. Savage’in başına gelen de tam olarak buydu.<div fr-original-class="fr-img-space-wrap" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><span contenteditable="false" draggable="false" fr-original-class="fr-img-caption fr-draggable" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; position: relative; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-14T10:46:15.749Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Anna B Savage" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span contenteditable="true" fr-original-class="fr-inner" fr-original-style="" spellcheck="false" style="outline: transparent solid 0px; box-sizing: border-box; margin: auto; display: block; padding: 5px 5px 10px; font-size: 14px; font-weight: 400; opacity: 0.9; width: 100%;">Anne B Savage, A Common Turn </div>Kırk yedi dakikalık: Yıllar önce yazdığım yazıları okuduğumda çokça “Bunu nasıl yazmışım?” diye sorarım kendime. Tam o anda, doğru zamanı bekleyen sansürcüm araya girer ve sinsice kulağıma bunu tekrar yapamayacağımı fısıldar. Duvarlardan seken düşüncelerin arasında yönü bilinmeyen cümlelerle boğuşurken duymak istemediğim tek cümle budur. Artık salonun ortasında oluşan girdabın içindeyimdir. Anna B Savage için bu tam dört yıl sürdü. O dönem nasıl hissettiğini "Kendimi tamamen kaybettim. Nasıl dans edileceğini dahi unuttum. Şarkı yazma yeteneğim gitti. Ve bu konuda kendimi fazlaca hırpaladım.” sözlerinden anlamak mümkün. Peki sonra ne oldu? Yaşının birkaç katına ulaşan terapi seansları, zarar veren ilişkilerden uzaklaşma, iki kez dünyayı dolaşma ve yarı zamanlı kuş gözlemciliğiyle yavaş yavaş kendini buldu. Vakti geldiğinde yeniden şarkı sözü yazmaya başladı. Bugün o 10 şarkıdan oluşan A Common Turn isimli ilk albümüyle, ben ise dört aydır her sabah yazarak doldurduğum defterimle gurur duyuyoruz. Yirmi altı, yirmi yedi, yirmi sekiz, yirmi dokuz ve otuz. Beş saniyelik ve kırk yedi dakikalık kocaman bir dünya. Her şeyiyle bana ve ona ait!Bu zamana kadar Keşif Sahnesi’ne konuk olan sanatçıların yer aldığı Spotify çalma listemize&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwM2ZlN2ZiNmE5MzgwMDAwN2ZjYTIyZiZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2Jmlzc3VlPTYwNWM1OGYwMDhjZGYyMDAwN2I2ODFlNSZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWVjMTgzZmZkNDkzOGIyMTFhMmRkNDJiJnN1YnNjcmliZXI9NjAzMzdlNDM2YTkzODAwMDA3ZGEyMTAyJnNvdXJjZT1lbWFpbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZvcGVuLnNwb3RpZnkuY29tJTI1MkZwbGF5bGlzdCUyNTJGMGl3S2JuRnpNcW8ySTljR1h0MGhkVCUyNTNGc2klMjUzREsxaV9zX3ZhVGN5TDhVMFBrZWlOekE=" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>&nbsp;ulaşabilirsiniz.

Duende

Anna B Savage’in topraktan dışarı atmaya çalıştığı duygularıyla buluşma vakti. Bir rüzgâr essin ve saçı şakağından kalkıp arka tarafa geçsin. Biz de boşalan yeri alalım.

Royal Albert Hall ile ilgili hikayeler