<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Konser.&nbsp;Çev Sanat, Türkiye'den genç sanatçıları Grammy ödüllü keman virtüözü Maxim Vengerov ile biraraya getiriyor.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede?&nbsp;Zorlu PSM</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman?&nbsp;8 Ocak</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Bade Dastan, Arya Su Gülenç, Deniz Şensoy, Sofiko Tchumbridze gibi genç sanatçıların performanslarını dinlemek ve gelecek vadeden müzisyenlerin eğitimlerine destek olmak için.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı:&nbsp;Konserde ÇEV Sanat mezunu ve Berklee College of Music'te akademisyen olan Prof. Utar Artun'un Cumhuriyet'in 100. yılı için bestelediği eserin prömiyeri de yapılacak. Biletlere <a fr-original-style="" href="https://www.passo.com.tr/tr/etkinlik/cev-sanat-zorlupsm-passo/5701329" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bağlantıdan</a>&nbsp;ulaşabilirsin.</li></ul>

Aposto İstanbul

"Genç Yetenekler" projesi kapsamındaki özel konserde keman virtüözü Maxim Vengerov da sahnede.

ÇEV Sanat 'Genç Yetenekler 100. Yıl Cumhuriyet'

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/0/5/1673618695321.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Taner Ceylan, Monte Carlo Stili (1995/2022) | Fotoğraf: Mustafa Hazneci5. Bir şehir efsanesinin perde arkası: “O çılgın gece: 9 Aralık 1995" <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Söyleşi. Taner Ceylan’ın sanat, moda, basın ve sosyete dünyasından bir grup davetliyi unutamayacakları bir gece vaadiyle “işlettiği” The Monte Carlo Style (Monte Carlo Stili) performansının arka planını konuşacak, gecenin video dokümantasyonundan bir kesit izleyeceğiz.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? Salt Beyoğlu&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 18 Ocak&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Amira Akbıyıkoğlu moderatörlüğünde gerçekleşecek söyleşide Taner Ceylan’a o çılgın gecede eşlik eden tiyatrocu Murat İpek de yer alacak.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: 21 Ocak’ta Salt Beyoğlu’nda gerçekleşecek Moni'nin Hikâyesi söyleşisine de katılmak isteyebilirsin.</li></ul>

15 Eylül tarihinde açılan Sahnede 90'lar sergisi, Salt Beyoğlu ve Salt Galata'da 12 Şubat tarihine kadar ziyaret edilebilir.Sahnede 90’lar söz konusu on yılı anlamak için performans kavramını bir anahtar olarak kullanıyor ve bu anahtar kültür, sanat, eğlence tarihi açısından birden fazla kapının açılmasına olanak sağlıyor. Canlı performanslardan video klipler ile televizyon programlarına uzanan bir çeşitlilikte çarpıcı üretimleri de içeren sergi, esas olarak 1988-1999 aralığını gündeme getirse de bu sınırları aşıp 2000’lerin başına da uzanıyor. Performansın toplum, ekonomi, sokak ve siyasetle ilişkisini irdeleyen Sahnede 90’lar sanatçı ve tasarımcıların oluşturduğu kolektif girişimleri ele alırken kültür tarihinden de bir çeşitlilik sunmuş oluyor. Sergi bünyesinde, açık provalara ve performanslara da ev sahipliği yapan Salt ayrıca serginin çekirdeğini de oluşturan, 1984 ve 1999 arasındaki Türkiye Performans Araştırmasını da online olarak erişime <a fr-original-style="" href="https://performansarsivi.org/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">açtı</a>.Sergide Assos Gösteri Sanatları Festivali'nden Türkiye güncel sanat tarihine damga vuran Feshane'deki Serotonin 1 ve Yedikule Gazhanesi'ndeki Seretonin 2 sergilerine, sanat tarihimizin gizemli isimlerinden Jujin'in Aybaşı&nbsp;/ Sere Mehe performansına kadar birçok çalışmaya dair araştırmaları görebilirsiniz. Ayrıca Taner Ceylan'ın The Monte Carlo Style performansı, CANAN'ın "sürekli aydınlık için 1 dakika karanlık" eylemleri sürecinde yaptığı performans, Genco Gülan'ın o dönemdeki çalışmaları, Orhan Atasoy'un Gemiler klibi, sanatçı Köken Ergun'un sunucu olarak yer aldığı Mrs. Philippines Turkey güzellik yarışmasının dökümantasyonu da sergide yer alıyor.Argonotlar yazarı ve sanatçı Furkan Öztekin bu ay bize, sergide işi bulunan Moni Salim Özgilik arşivine dair bir bakış sunuyor. Dilerseniz önce Moni Salim Özgilik'in biyografisine bakalım. <img src="https://images.aposto.com/2022/10/1/1668450184788.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sahnede 90'lar sergisinde Moni Salim Özgilik'in&nbsp;Eller Eller&nbsp;performansı, 1990,&nbsp; Fotoğraf: Mustafa Hazneci (Salt)<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> 1966, Beyşehir doğumlu Salim Özgilik, 1983 yılında Hacettepe Üniversitesi Jeoloji Mühendisliği bölümünde lisans eğitimine başlar. Eğitim gördüğü sıralarda okuduğu bölüme olan ilgisini kaybedip güzel sanatlara merak salar. Tuval üzerine resim yapmaya başladıktan sonra okuduğu bölümü bırakarak 1986'da Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü'ne geçiş yapar. Resim eğitimi aldığı sıralarda tuval yüzeyini yeterli bulmadığı için enstalasyonlar ve mekân müdahaleleriyle ilgilenmeye başlar. Sanatçı ismi olan Moni de bu zamanlarda ortaya çıkar.

* Ortadan başlayalım… Taner Ceylan’ın 2000’lerin sonunda yükselen sanat kariyerinin yapı taşlarını nasıl kurduğunu anlattığı, 2012’de yayımlanan Cinsellik Muamması - Türkiye'de Queer Kültür ve Muhalefet adlı kitaptaki yazısından yola çıkalım.Ceylan, Otoportre: Sanat, Emek ve Eşcinsellik başlığı altındaki yazısının girizgahında “Bu yazıda, kişisel varoluşun her şeyin üzerinde olduğu bir tarihten bahsedeceğim” diyerek kadın ve eşcinsel sanatçıların sanat tarihinde görünür olamamasının sebeplerine değinir. Kendi portresini keskin çizgilerle “çizdiği” yazının sonlarında ise sızdığı çatlaklardan, yıktığı duvarlardan bahsederek “görünür olmayı” nasıl başardığını anlatır: “Unutulmuş mirasları, susturulmuş sesleri, tarihin mezarlığına gömülmüş öznellikleri yeniden dirilterek ironi, oyunbazlık ve hipergerçekçilikten faydalanarak, farklı tarihsellikleri alışılmadık biçimlerde çizgisel kronolojiyi kırarak bir araya getiren yeni sahneler kurgulayarak homososyal cinselliği yerel bağlamın kalbine -adeta zamanı aşan bir biçimde- yerleştirdim.” Ceylan’ın bahsettiği bu zaman dilimi kişisel sergilerinin yanı sıra birçok uluslararası sergide yer almaya başladığı 2000’li yılların sonuna denk gelir. Yaratıcılığı ve cesaretiyle artık talep gören bir sanatçıdır. Ancak bu noktaya gelmek için çok çalışmış ve çok savaş vermiştir.* Taner Ceylan’ın şu sıralarda Salt’taki <a fr-original-style="" href="https://saltonline.org/tr/2455/sergi-sahnede-90lar?home" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sahnede 90’lar</a> sergisinde yer alan ve Türkiye güncel sanat tarihinin ilk ‘happening’ örneklerinden olan 1995 tarihli Monte Carlo Style adlı performansı, onun deyimiyle “beni görün çığlığıdır”. Ceylan’ın&nbsp;Murat İpek ve Mine Pektaş’la tasarladığı performansın içeriği bir “oyun” üzerine kuruludur: 9 Aralık 1995’te, akşam saatlerinde Beyoğlu İmam Adnan Sokak’taki Devlet Han’ın önünde toplanmış “seçkin davetliler”, Steve Maurice tarafından organize edilen ve sabahın ilk ışıklarına kadar sürecek parti için hazırlanmışlardır. Partinin hazırlıklarına 1 ay önce başlanmıştır. İstanbul’un muhtelif mekânlarına asılmış gizemli afişte bilgi için bir telefon numarası not edilmiştir. Hattın ucundaki teleksekretere istenen bilgileri (isim, adres, telefon, meslek) bırakanlar birkaç gün içinde bir teyit araması, sonra da parlak kırmızı bir zarf alırlar. İnce sac levhadan davetiye çekici bir program vaadi içerir: Vivette Jewellery sponsorluğundaki gece Devlet Han’da başlayıp Karaköy’deki Cocolouris yatında devam edecek ve şov, ertesi sabah Fesçiler Kasrı’ndaki kahvaltıya kadar hiç durmayacaktır. Ne var ki hem bu program hem Fesçiler Kasrı tamamen düzmecedir. Davetiyedeki kasti yazım hataları kimsenin dikkat çekmemiştir. Partiye katılımın 60 davetliyle sınırlı olacağı söylentisi insanları daha da heyecanlandırmıştır. İşin aslı, ressam Taner Ceylan boşlukla ilgili dört resmini sergileyecek bir mekân bulamayınca bu sözde parti projesini uydurmuş; boş bir vaadi “happening”e çevirmek istemiştir. O gece Devlet Han’a gelenler üç performansçı, dört resim ve duvardaki açıklamayla karşılaşırlar…<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1665486240508.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">* Taner Ceylan şu günlerde Kanlıca’daki Mehmet Emin Ağa Yalısı’nda süren Aheste Çek Kürekleri Mehtab Uyanmasın başlıklı sergisi için verdiği <a fr-original-style="" href="https://argonotlar.com/duvar-yikmak-duvar-kurmak/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportajda</a> Monte Carlo Style’a dair şunları söylüyor: “Türkiye’de neredeyse henüz hiçbir şeye başlamamışken, bir galeriyle anlaşmamışken, tutunamayan, idealist genç bir ressamın ‘Ben buradayım, yetenekliyim, beni duyun, görün’ diyen çığlığıydı Monte Carlo Style. Bu yeni sergiyle birlikteliği; o tutunamayan genç ressamla bugün tutunmuş, kabul edilmiş, takdir görmüş ressam arasındaki vefayı gösterecek”. Ceylan’ın Monte Carlo Style’dan bugüne, 30 yıl önceki kendine gönderdiği bu selam sanat tarihini, piyasasını ve aktörlerini eleştiren tavrının sürekliliğine de denk geliyor.* Kimlik ve cinsiyet konularına odaklanan Ceylan’ın yapıtlarına baktığımızda resmi tarihi, genel geçer söylemi ve imgeyi bozduğunu görürüz. Öte yandan Ceylan, bu “gerçeği sorgulama” girişimini resmine foto gerçekçi bir yaklaşımla taşır. Heteronormatif sistemin çatlaklarından sızarak öğrenilmişleri ters yüz etmeye girişirken hakikatin ifadesini yakalamaya çalışır. 2002’de Galerist’te açılan ilk kişisel sergisinde heteroseksüel dünyanın dayattığı reklam imgelerine karşı kendi arzusunu ortaya koyar. 2003’te Karşı Sanat’ta gerçekleşen Aileye Mahsus sergisindeki Taner-Taner adlı işi, kendisiyle cinsel ilişkiye giren ressamın bir nevi (çifte) portresidir. Yeditepe Üniversitesi’nde eğitmen olan Ceylan, bu işinin sergilenmesinin ardından okul yönetimi tarafından uzaklaştırılır. &nbsp;Hakkında dava açılır, tehditler alır… “Sakıncalı” bulunan Taner - Taner adlı eseri ise aynı yıl 8. Uluslararası İstanbul Bienali'nde, 2006 yılında da Art Basel’da sergilenir.* Dünyanın önde gelen sanat fuarlarında yer alan ve New York’taki Paul Kasmin Galeri tarafından temsil edilmeye başlayan sanatçı, uluslararası bir üne kavuşur. 2013’te galeride açtığı Kayıp Resimler sergisi Osmanlı’nın gayrı resmi tarihinden yola çıkan bir seridir. Serideki resimler tarihte anlatılmamış ya da değiştirilmiş hikayelere dokunur. Ceylan, “Kayıp Resimler” serisi üzerine bir <a fr-original-style="" href="https://www.hurriyet.com.tr/kelebek/bati-nin-oryantalist-bakisi-yok-olmadikca-bu-konu-daha-uzar-24539418" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportajında</a> şunları söyler: “Aslında mesele, Batı’nın Doğu’ya olan oryantalist bakışını ters yüz etmek. Aynı zamanda da içten yapılan oryantalizmi sorgulamak. Kafalarda bir Doğu imgesi var. Türkiye denildiği zaman ilk akla gelen dansöz ve lokum gibi. Ve içerde var olan resmi tarihteki hatasız paşa ve sultan imgeleri gibi. Oysa ben, bambaşka bir tarih okuyorum, bize gösterilmeyen ve öğretilmeyen. Bunu resmederken de güncel fotoğrafçıların yapıtlarından faydalandım. Klasik edada yapılmış bir resimde Osmanlı paşalarına bakarken sanki bugün çekilmiş bir fotograf etkisi amaçlıyorum. Bu iki durumu yan yana getirerek aslında insan doğasının değişmediğine dair ipucu algılansın istiyorum”.* 2017’deki Altın Çağ başlıklı sergisi mitolojik hikayeleri kendi bakış açısıyla yorumladığı, olası gerçeklikleri yansıttığı bir seridir. Osmanlı tarihi ve mitolojiyle birlikte sanat tarihini de kazımaya girişir Ceylan. 14. İstanbul Bienali için İtalyan ressam Giuseppe Pellizza da Volpedo’nun 1901 yılında tamamladığı başyapıtı Il Quarto Stato’yu birebir resmeder ancak bir yandan da bienaldeki bu çalışmasını bir enstalasyona dönüştürür. Volpedo’nun 10 yılda yaptığı ancak istediği başarıyı yakalayamadığı resminin karşısına onun portresini de yaparak eseriyle sanatçısını bir araya getirir.* Ceylan’ın sanat tarihinin tozlu sayfaları arasında dolaşarak yaptığı bir diğer çalışma, Leonardo da Vinci tarafından yapıldığı düşünülen sanat tarihinin en tartışmalı eserlerinden Salvator Mundi tablosu üzerinedir. 2017’de Christie’s Müzayede Evi’nde 450,3 milyon dolara satılan tablonun sonrasında kamuoyuna sunulmaması ve Louvre Müzesi’nde açılan da Vinci sergisinde yer almaması, eserin sahte olduğuna yönelik iddiaları güçlendirir. Ceylan, Carolyn Christov-Bakargiev’in Torino’da düzenlediği D’après Leonardo sergisi için Salvator Mundi tablosunun bir kopyasını yapar. Bu vesileyle “sahte eser” tartışmasına hem başka bir boyut katar hem de “tartışmalı resmin teknik nitelikleri ve manevi katmanlarını deneyimleme fırsatı bulduğunu” söyler.* Metropolitan Müzesi’nde yer alan Ingres’ın Princesse de Broglie tablosunun da peşine düşer Ceylan. 1853’te yapıldığı dönem mütevazı ve utangaç prensesi fazla gösterişli yansıttığı ve hatta Ingres’in bu resimde &nbsp;kendini resmettiği gibi gerekçelerle çokça tepki alan tablo, prensesin ölümünden sonra sadece Ingres’in isteği üzerine önemli sergilerde yer alır. Ceylan bu hikayelerden yola çıkarak Ingres’in prenses yerine kendini resmettiği söylenen portresine gerçekten ressamı yerleştirir. &nbsp;Prenses de Broglie’nin ise yeni bir portresini yaparak iki tabloyu karşılıklı sergilediği bir yerleştirmeye imza atar.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1665584064608.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.74" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> * Taner Ceylan’ın Olimpos’taki zeytinliğinden elde edilen gelirle hayata geçirdiği Olimpos Sergileri adlı projesi, kariyerinin başındaki sanatçıların üretimlerini içeren sergi ve bir yayını kapsıyor. İstanbul’un tarihi mekanlarında, temaları sanatın temel kavramları etrafında şekillenen sergi dizisinin 2019 yılında Sadık Paşa Konağı’nda gerçekleşen ilk edisyonu “Portre” üzerine yoğunlaşıyordu. Kendi üretiminde de ağırlıklı olarak portreye yer veren sanatçının mentörlüğünde düzenlenen bu ilk sergi, aynı zamanda Olimpos Sergileri’nin de portresini çiziyordu. 2020’de pandemi nedeniyle ertelenen dizinin 2. sergisi 2021 yılında “Peyzaj” başlığı altında 13 sanatçının katılımıyla Zülfaris Sinagogu’nda gerçekleşti. Kasım 2022’de Balat’taki bir konakta hayata geçecek üçüncü sergi ise “Enteriyör” başlığını taşıyor. Sergiye dair detaylı bilgiler &nbsp;önümüzdeki günlerde açıklanacak. Akademi’deki görevinden uzaklaştırılan Ceylan’ın bireysel girişimiyle düzenlediği bu sergiler dizisi, ona eğitmenliğe devam etme şansı yarattığı gibi, pek çok genç sanatçıya da üretimlerini profesyonelce sergileme olanağı sunuyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1665584104707.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> * Taner Ceylan’ın 15 yıl aradan sonra Türkiye’de açtığı kişisel sergisi şu günlerde (16 Eylül - 16 Ekim tarihleri arasında) Mehmet Emin Ağa Yalısı’nda izleyiciyle buluşuyor. &nbsp;Âheste Çek Kürekleri, Mehtâb Uyanmasın başlığını taşıyan sergi, figürler ve mekânlar üzerinden İstanbul’un gizli tarihinin sanatçının gözünden bir yansıması.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1665486304886.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Serginin çıkış noktası ise Rüstem Paşa Camisi’nin avlusunda yer alan çinili duvar. Ceylan’ın eşsiz motiflerin yer aldığı, yıllar içinde yerinden dökülen ve çinileri yeniden yapıştırılan duvarın görüntüsü için “Hem çirkin hem güzel, çok sesli ve her şeyin iç içe geçtiği, kalbi kırık, inanılmaz bir duvar. Tam da bizim gibi…” dediği ve resmettiği bu harap şaheser, bir İstanbul portresi olarak da nitelendirilebilir. &nbsp;Rüstem Paşa Cami’sinin yanı sıra Halil Paşa, Topkapı Sarayı ya da fetih gibi kente dair önemli durum, kişi ve mekanları resmine taşıyan sanatçı, yeniden keşfettiği İstanbul için “Gerçekten sıradan bir insanın vizesinin olmadığı bir İstanbul’a girdim ve büyülendim. Orada şunu gördüm: İnsanlar gelecek ve gidecek, yönetimler değişecek ama bu hayat, bu miras, şifreleri bilenlere aktarılarak devam edecek ve yaşayacak. Çünkü tam anlamıyla Bizans’tan bu yana var olan gelenekler, mekânlar, nesneler, hayatlar yaşatılıyor” diyor. Sergide Ceylan’ın resimlerine bir heykeli ve videosu da eşlik ediyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1665486335445.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.74" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

16 Ekim tarihine kadar sürecek Âheste Çek Kürekleri, Mehtâb Uyanmasın sergisi vesilesiyle Ceylan'ın sanat yaşamına baktık.

10 maddede Taner Ceylan

1990’lar Türkiye’sinin kültürel ortamını ve sanat üretimlerini sahne ve performans kavramları etrafında ele alan Sahnede 90’lar, 15 Eylül’de sanatseverlerle buluştu. 12 Şubat 2023’e kadar sürecek sergiyi Salt Beyoğlu ve Salt Galata’da ücretsiz ziyaret etmek mümkün. Sahnenin ele alınabileceği yelpazeyi geniş tutan sergi; sanat ve sokak ilişkisine dair açılımlar barındıran çalışmaları disiplinlerarası üretimlerden geriye kalan fotoğraf, afiş, yazışma gibi arşivsel malzemelerle bir araya getiriyor.&nbsp;Salt Beyoğlu’nda, aralarında Aydın Teker, CANAN, Esra Ersen, Halil Altındere, Hüseyin Katırcıoğlu, Köken Ergun, Moni Salim Özgilik, Özlem Günyol &amp; Mustafa Kunt ve Taner Ceylan’ın da bulunduğu sanatçıların işleri sunulurken&nbsp;Salt Galata’da Burak Delier ve Mehmet Sander’in işlerinden bir seçki yer alıyor.Sahnede 90'lar&nbsp;sergisi araştırmasını yürüten ve sergiyi çalışan Salt Araştırma ve Programlar'dan Amira Akbıyıkoğlu'yla festivalin beslendiği kaynak ve mekânları, açtığı ifade alanlarını ve zamanın ruhuyla temasını konuştuk.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/6/1665272430448.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Sahnede 90’lar sergisinden görünüm, Salt Beyoğlu | Fotoğraf: Mustafa Hazneci" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sahnede 90’lar, Salt Beyoğlu | Fotoğraf: Mustafa HazneciSahnede 90’lar; performansın toplum, ekonomi, sokak ve siyasetle ilişkisini irdeleyen girişimleri ele alarak kültür tarihinden bir potpuri sunarken nasıl kaynaklardan ve arşiv çalışmalarından beslendi?Sahnede 90’lar için çalışırken türlü kaynaklara başvurduk. O dönem aktif şekilde üretim yapanlarla, dışarıdan takip edenlerle, Serotonin sergilerini organize edenler ve katkı sağlayanlarla, Assos Gösteri Sanatları Festivali’ni yoktan var eden kişilerle, katılımcılarla görüşmeler yapıldı. Gazeteler, dergiler, tezler okundu. Bolca VHS kaset izlendi, dönüştürüldü. Bu projede bizimle olan araştırmacı Mine Söyler'le bu kayıtları izlerken hiç umulmadık keşiflerde bulunduk.&nbsp;Örneğin 1996 senesinde düzenlenen 1. Performans Günleri’nden kesitler TAL’den Sevi Algan’ın bize verdiği kasetler arasındaydı. Çok heyecan verici bir keşifti. Görüştüğümüz çoğu kişi bizi bir başkasına yönlendirdi, kartopu yöntemi diyebiliriz sanıyorum buna. Televizyon tarihinden kesitlerde bize destek veren Selva Daşdemir bizi bir hafıza yolculuğuna çıkardı.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/6/1665272615730.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sahnede 90’lar, Salt Beyoğlu | Fotoğraf: Mustafa HazneciSanat ve sokak ilişkisine dair açılımlar barındıran çalışmaları Beyoğlu’nda, sanatın en güçlü ve hayati damarlarından birinin bulunduğu ve her zaman sokaklarıyla var olmuş bir yerde izleyiciyle buluşturmak nasıl bir deneyim?Heyecan verici. Serginin bahsettiğiniz bölümü Salt Beyoğlu’nun İstiklâl Caddesi’ne açılan giriş katında 90’lar ve erken 2000’lerde sokağın sahneye dönüştüğü işlerden bir seçki sunuyor. İstiklâl Caddesi tüm kakofonisi, çatışmaları, krizleri ve absürtlükleriyle insanların kimliklerini, mücadelelerini ortaya koydukları bir podyum. Biz de kıyısında köşesinde, ara sokağında, meydanında fasılasız bir gösterinin süregittiği sokağın hafızasına dokunalım istedik.&nbsp;Bununla da sınırlı değil elbette. Sergide sanat ve sokak ilişkisini performans kavramı üzerinden irdeleyen, nokta atışı yapan daha spesifik örnekler de yer alıyor. Örneğin Susurluk Kazası ile ortaya dökülen ilişkiler ağına bir tepki olarak gündeme gelen Sürekli Aydınlık için Bir Dakika Karanlık eylemleri ve bu kitlesel performansın sanat alanındaki yansımaları.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/6/1665273069281.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sahnede 90’lar, Salt Beyoğlu | Fotoğraf: Mustafa Hazneci90’larda Türkiye’de varlığını hissettiren disiplinlerarası sanat anlayışı, sanatçılar için yenilikçi ve deneysel bir ifade alanı açıyor. 12 Şubat'a kadar görebileceğimiz işlerin yanı sıra kamu programlarınız da bulunuyor. Burada da benzer bir ifade alanı açtığınız ve 90’larla günümüz arasında bir köprü kurarak yeni bir boyut eklediğiniz söylenebilir mi?90’lı yılların sanat üretimlerinde öne çıkan yönlerden biri disiplinlerarasılık. İlki Feshane, ikincisi ise Yedikule Gazhanesi’nde yapılan&nbsp;Serotonin sergileri, Assos’u dört yıl boyunca bir sahneye dönüştüren Gösteri Sanatları Festivali, Genç Etkinlik sergileri, Disiplinlerarası Genç Sanatçılar (DAGS) Derneği’nin organizasyonuyla gerçekleşen Performans Günleri… Her biri sanat ortamında “90’lar ruhu”nun hissedildiği etkinlik ve sergiler. Ben bugünden baktığımda kapsayıcı, kesişimsel ve deneysel bir ruh olarak tarifleyebiliyorum.&nbsp;Sergi, söz konusu dönemde yatay ilişkiler temelinde toplulukların nasıl oluştuğunu da merceğine alıyor. Biz de kamu programlarında geniş bir yelpaze sunmaya çalışacağız. Açılış haftasında Ceylan Öztrük’ün Oyun B performansı Salt Galata, Leman Sevda Darıcıoğlu’nun Angelus Altera işi ise Salt Beyoğlu’nda gerçekleşti. 21 Ekim’de Ekim Acun’un özel televizyonlarda dansın izleğini merceğe alacağı Dansa Davet sunum-performansı, 22 - 23 Ekim’de ise Salt Galata’da Mehmet Sander ile Hareket Atölyesi gerçekleşecek. İlerleyen programlar ise Salt Online ve sosyal medya kanallarından takip edilebilecek.Programın kaçırılmaması gereken işlerinden minik bir seçki hazırlayacak olsanız hangi eser ve performansları önerirdiniz?Bu soruyu cevaplamak serginin bütününe, biraz önce bahsettiğim kapsayıcı ve kesişimsel ruha haksızlık olur. Büyük bir sergiden bahsediyoruz, oldukça yoğun bir içerik var. Hatta incelikli ve detaylı bir tur peşinde olanların iki defa ziyaret ettiklerini biliyorum.

İstiklâl Caddesi tüm kakofonisi, çatışmaları, krizleri ve absürtlükleriyle insanların kimliklerini, mücadelelerini ortaya koydukları bir podyum. Biz de kıyısında köşesinde, ara sokağında, meydanında fasılasız bir gösterinin süregittiği sokağın hafızasına dokunalım istedik.

90’ların kültür, sanat ve eğlence tarihine performans merceğinden bakmak: Sahnede 90’lar

Yazı: Onur Baştürk &amp; Alp TekinGörseller: CI İstanbul’daki sanat koşturmacası aslında geçtiğimiz hafta başladı.Önce Taner Ceylan’ın 15 yıl aradan sonra açtığı&nbsp;“Aheste Çek Kürekleri Mehtap Uyanmasın” isimli sergisinde yer alan, İstanbul’dan ilham almış figürlerin “duygusal gerçekçi” tablolara sinmiş cesur ve umursamaz dünyasına daldık.Daha sonra da şehirdeki irili ufaklı tüm galeriler yeni sergi açılışlarını neredeyse aynı günlerde gerçekleştirdi.Ama esas koşturmaca bugünden itibaren başlıyor.Çünkü Tersane İstanbul’da Contemporary İstanbul’un (CI) 17’inci edisyonu açılıyor.“Bu fuar geçtiğimiz mayıs ayında daha yeni yapılmamış mıydı?”&nbsp;diye kafası karışanlara not:Mayıs ayındaki “CI Bloom”&nbsp;adı altında düzenlenen, butik bir fuardı.Sadece bazı yerli galeriler katılmıştı. Şimdiki ise CI’ın esas, orijinal versiyonu.Dolayısıyla katılan 66 galerinin 22’si farklı ülkelerden.Mesela Parisli 193 Galeri, Belgradlı Hestia ve Romalı Mucciaccia Contemporary ilk kez CI’a katılacak olan galeriler arasında.Bir de Bienal var tabii. O da başladı. Farklı semtlere yayılan Bienal’de açık ara öne geçen mekan Çinili Hamam ve burada sergilenen iki sanatçının eserleri.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1663247491708.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Çinili Hamam, İç Mekan, Orhan Cem Çetin, 2022<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Olayı şöyle özetleyeyim: Çinili Hamam, 1540’lı yıllarda Mimar Sinan tarafından yapılmış, Zeyrek’teki tarihî hamam aslında. 2010’da The Marmara Group himayesine geçen bu tarihi hamam uzun bir aradan sonra kapılarını ilk kez ve geçici olarak İstanbul Bienali için açıyor.2023’te ise müze-hamam kompleksi olarak tam zamanlı açılacak.Neyse, işte bu nefis hamamda iki eser sergileniyor.İlki Taloi Havi’nin Answer to the Call, 2021 (Çağrıya Cevap Ver, 2021)&nbsp;başlıklı büyük boyutlu ses yerleştirmesi. Diğeri ise Renato Leotta’nın multimedya yerleştirmesi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neleri Görmelisiniz?</h2>Tekrar CI’a dönelim…Kaynayan kulis kazanlarına bakılırsa bu, Tersane İstanbul’daki son CI edisyonu.Bir dahaki sefere bu ünlü fuarı başka bir yeri mekan edinirken görebiliriz.Doğrusu CI’dan sonra sanatsever ve çok gezen şehirlinin yolu tekrar Tersane’ye düşer mi, bilinmez.Neyse, gelelim CI’da mutlaka görmeniz gerekenlere:Öncelikle geçtiğimiz CI edisyonunda başlayan açık alandaki heykel ve enstalasyon sergisi “The Yard”ı mutlaka görmelisiniz. The Yard bu kez daha da çeşitlenerek yoluna devam ediyor. Bu toplu sergiye katılacak sanatçılardan en çok merak uyandıranı&nbsp;Isaac Chong Wai. Performans videolarından biriyle The Yard’a dahil olan Wai’nin yanı sıra dikkat çeken bir diğer isim de Ayşe Erkmen. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1663247717562.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp;Felix Kwesi Awotwi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">CI’ın en genç sanatçılardan biri son dönemde yükselişte olan Felix Kwesi Awotwi.Sevil Dolmacı Art Gallery’de eserleri ilk kez sergilenecek olan Ganalı sanatçı Felix’in portrelerinde dikkat çeken en önemli detay, figürlerine giydirdiği kıyafetleri iplerden yapıyor oluşu. Bunun bir nedeni var. Felix, ülkesindeki maddi imkansızlıklar nedeniyle çocukluğunda çamaşır asacak ip bile bulamadıklarını söylüyor. Bu nedenle o günlerin anısına tuvallerindeki figürlerin kıyafetlerini çeşitli renklerdeki iplerle süslüyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1663247637251.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Richard Stipl, Lovers<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ayrıca şunlara göz atmadan dönmeyin CI’dan: Ulaş Parkan ve Öyküm Pala’nın genç galerisi Ambidexter’deki işlere, Anna Laudel Galeri’de Ramazan Can’ın son eserine, İranlı Bavan ve New Yorklu Fremin galerilerinde sergilenenlere, Hande Şekerciler’in heykellerine, Halil Altındere’nin&nbsp;“Küçük Astonot”una ve Richard Stipl’ın “Lovers” adlı işine…<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1663247606184.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.94" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ramazan Can<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1663247568622.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.71" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hande Şekerciler<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Her ne kadar fazla ticari olsa da bir de tatlı sürpriz var: Ünlü Amerikalı sanatçı Jeff Koons’un tasarımı olan bir BMW M850i model otomobil de fuar boyunca sergilenecek. Özellikle meraklısı için bu “art-oto” Instagram dekoru olacaktır. Ama gerçek sanatseverin umurunda bile olmayacaktır.Unutmadan:&nbsp;CI’a gelmek isteyenler için en önemli hoşluk Anadolu ve Avrupa Yakası’ndan ücretsiz gerçekleştirilecek deniz seferleri. Bu çok önemli, çünkü Tersane İstanbul’a karadan gitmek bazen gerçekten zor olabiliyor. Bu deniz seferlerinin sayısının artmasını umuyoruz.

Yuzu Mag

Seni versinler ellere, beni de CI’da bulsunlar

Yazı ve fotoğraflar: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/gilabenmayor/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gila Benmayor</a><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Çimenin vaadi, yeniden örgütlenmenin, yenilenmenin ve hayatın kendisi olan üretici kaosun vaadidir. Çimen her yeri kaplar. Onun iyileştirici anarşisi ve kendini yeniden üreten vahşiliği bize onarımı, yeryüzünün yaralarının yeşil bir örtüyle sarılmasını vadediyor.</blockquote>— Adwait Singh, Uluslararası 5. Mardin Bienali küratörüBienalin Alman Karargahı’ndaki açılışında brokar takımıyla genç bir mihraceye benzettiğim küratör Adwait Singh, dünyanın göç, ekolojik yıkım, sömürgecilik gibi sancılarına Mezopotamya’nın bereketli topraklarında, sufizm geleneğinde, Doğu mistisizminde çare arayışında. İlki 2010 yılında gerçekleştirilen Mardin Bienali’nin Doğu’dan gelen ilk küratörü.Yeni Delhi’de yaşayan editör, yazar ve bağımsız küratör Singh’in bienal için 25 ülkeden bir araya getirdiği 39 sanatçıdan 11’i ait olduğu coğrafyadan. Ama hiç fark etmiyor zira Mardin çok kültürlü, çok dilli yapısıyla ister Doğu, ister Batı’dan gelsin her sanatçıya kucak açan ve sanatçıların eserlerini rahatlıkla teslim ettiği bir şehir. Çünkü bu şehrin çoğu 19. yüzyılda yapılmış sihirli mekânları, barındırdıkları eserlerle konuşmayı iyi biliyor. Sanatçıları gibi bizleri de içine çekiyor.2010, 2012, 2015, 2018 ve bu yıl, 20 Mayıs-20 Haziran arasında yapılan bienallerin hiçbirini kaçırmadım. Eserlerle bütünleşen mekânların çoğu, belleğimde. Nezaket Ekici’nin havuzunda bir performans sergilediği 800 yıllık Kasımiye Medresesi, her bir odasında ayrı bir sanatçıyı ağırlayan Tokmakçılar Konağı, Dilara Akay’ın Çocuk Gelin enstalasyonunu yaptığı Mor Efrem Manastırı, Taner Ceylan’ın Acıların Adamı eserini sergilediği Meryem Ana Kilisesi ve daha niceleri.Uluslararası 5. Mardin Bienaline gelelim: Bu yıl eserler altı mekâna yayılmış durumda — Uluslararası Tasarım Vakfı Galerisi, Tasarım Vakfı Meydan Galerisi, Alman Karargahı, Develi Hean, Cumbalı Konak ve Marangozlar Kahvesi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Develi Han’ın sürprizleri</h2>Bence bienalin yıldız mekânı ilk kez sanatçıları ağırlayan, Mezopotamya Ovası’na hâkim Develi Han.Mardin Kalesi’nin hemen altındaki Gül Mahallesi’nde konuşlanan han, vaktinde deve kervanlarının dinlenmek için uğradıkları bir yer. Ancak hana çıkarken tırmandığımız merdivenlerden develerin nasıl çıktığı merak konusu.Selma Gürbüz’ün 2020 yılbaşını geçirdiği Mardin’de yaptığı kadın maskları, Ağlayan Kadın, Sakallı Kadın, Masai Kadın, Topuzlu Kadın, Kurdeleli Kız, Dört Bakışlı Kadın hanın bir odasında. Masklar sanatçıya göre özgürlüğe inançları olan kadınları temsil ediyor.Server Demirtaş’ın yaşlı, çığlık atan bir kadını temsil eden animatronik heykeli, Ömer Pekin’in ne yazık ki Mardin’in çılgın rüzgârında hanın terasında savrulan kartonpiyer ve çiçek tohumlarından yapılmış tabureleri de Develi Han’da.İran doğumlu sanatçı Neda Saeedi’nin Camları Sadece En Yüksekten Uçan Kuşlar Paramparça Edebilir gibi şiirsel bir isim taktığı, rengarenk kuşların yer aldığı vitrayları ya da Kathyayini Dash’ın sufizm sularında gezinen renkli parşömenlerini görmek isterseniz Develi Han’a tırmanacaksınız.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1653684782714.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dört Panter, İki Seccade, Bir İsa, Bebek Kemancı, Yıldızlar ve Tüller<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Melankolik şahmeran</h2>Mardin bienallerinin değişmeyen mekânı, I. Dünya Savaşı’nda Almanya güçlerinin karargâh, Mustafa Kemal Paşa’nın garnizon olarak kullandığı Alman Karargahı.Mardin’in merkezî caddesi üzerindeki bu mekândaki en çarpıcı işler arasında Gülsün Karamustafa’nın iki eseri var: Sanatçının İstanbul ve güneydoğu gezilerinden topladığı kumaşlarla yaptığı Dört Panter, İki Seccade, Bir İsa, Bebek Kemancı, Yıldızlar ve Tüller eseri, odanın büyük kısmını kaplıyor. Duvardaki Melankolik Şahmeran&nbsp;eserinde de adının tam aksine bedenine bir yılan dolanmış “vamp” bir şahmeranla karşı karşıya kalıyorsunuz.Sıkı çevreci sanatçı Sibel Horada’nın Marmara ve Karadeniz kıyılarından topladığı yüzer renkli atıklardan Suyun Şekillendirdiği işi, Rakhi Peswani’nin kumaş heykelleri, Lara Ögel’in kum ve ışıltılı bronz parçacıklardan oluşan enstalasyonu not aldığım işler arasında.Yine aynı mekânda Sacha Huber’in sömürgecilik ve ırkçılık üzerine eğilen video işiyle denizlerdeki ekolojik sistemi bir araştırmacı titizliğiyle sanatsal bir şekilde kağıda döken Nandita Kumar, günümüzde sanatçıların atölyelerine kapanmak yerine bilginin ve belgenin peşine düştüklerini akla getiriyor.Mardin’in daracık bir sokağındaki Uluslararası Tasarım Vakfı Galerisi’nde, üç yıl yattığı Diyarbakır Cezaevi’nde kadın arkadaşlarının saçlarını toplayıp ören, topa dönüştüren Fatoş İrwen’in Güvenlik Ağı işini ve bienalin “Davet Edilen” sanatçılarının olduğu Dabbakoğlu Evi’nde Alper Aydın’ın gökyüzünde yelken açan gemisi Nuh’u da kaçırmayın derim.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1653684542166.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><p data-legacy-thread-id="180feae01219f841" data-thread-perm-id="thread-f:1733862629658196033" fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;" tabindex="-1">Bienal direktörü Döne Otyam Develi Han’da Selma Gürbüz’ün maskıyla<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bienalin fikir sahiplerinden Döne Otyam’a 4 soru</h2>Neden Mardin?:&nbsp;Daima sanatın merkez dışına taşınması ve sanatın yaygınlaşması adına merkez dışında daha çok etkinlik olması gerektiğine inandım. Yıllar önce GAP İdaresi’nin davetiyle geldiğim ve bir sergi yaptığı bu “kadim kent,” beni büyüsüyle içine aldı. Babamdan aşina olduğum bu bölgeyi bizzat yaşamak başkaydı — her gidişimde yeni hikâyeler ve dostlar kazandım. Ve bu kentteki dostlarım sayesinde o tek hikâyeyle sonlanmadı hikâyemiz; bienale evrildi, bunca yıl büyüyerek devam etti.İstanbul dışında en istikrarlı bienalin Mardin’de olmasının nedeni?:&nbsp;Öncelikle bu, Mardinlilerin bienale inancı ve buradaki dostlarımızın emeği sayesinde. Bölgeye yepyeni bir heyecan taşıyoruz. Şehir, bienal sayesinde daha da güzelleşiyor ve canlanıyor.&nbsp;Kuşkusuz, şehir bienal sayesinde turizmde büyük adımlar attı. Artık her yıl bienal zamanı Türkiye’nin pek çok şehrinden insanlar buraya geliyor; şehir de bienali merakla, heyecanla bekliyor.Çimenin Vaadi temasının mesajı?:&nbsp;Küratör Adwait Singh, bienalin yeryüzünün yaralarının yeşil bir örtüyle sarılma ihtimalini düşündüreceğini söylüyor. Ki bunun çok yerinde ve güzel bir tespit olduğunu düşünüyorum. Düşsel &nbsp;bir önerme sunan bienal bu yıl dünyanın farklı yerlerinden, kuşaklarından sanatçıların günümüz gerçeklerini nasıl ele aldıklarını, yorumladıklarını gösteriyor.Mardin Bienali’yle ilgili gelecek hayalleriniz?:&nbsp;Mardin’de bienal yapmak steril mekânlarda sergi açmak gibi kolay değil. Dolayısıyla her yıl şartlarımızı iyileştirmeyi hedefliyoruz.&nbsp;Rüştümüzü ispat ettiğimizin farkındayız ve dünya bienalleri haritasında yerimizi sağlamlaştırmayı amaçlıyoruz. Mardin’i sanatla anılan bir merkez hâline dönüştürme yolunda ilerleyeceğiz. Bienalin şehir üzerindeki olumlu etkilerinin artarak devam etmesi önceliklerimiz arasında.

Aposto Gündem

Bienal, dünyanın göç, ekolojik yıkım, sömürgecilik gibi sancılarına Mezopotamya’nın bereketli topraklarında, sufizm geleneğinde, Doğu mistisizminde çare arayışında.

Taner Ceylan ile ilgili hikayeler