Bülten başlamadan, sanatçılarla yakınen tanışmadan sonda söyleyeceğimizi ilk önce paylaşmak istedik; bu hafta Lara Lakay'ın bizim için hazırladığı festival rotasını takip ediyoruz.İlk adım:&nbsp;Taksim SanatSonrası:&nbsp;Fransız Kültür ve Cihangir Yokuş’dan aşağı kaptırıp vardığımız Fotoğraf Evi&nbsp;Buraları terk etmeden:&nbsp;Tophane-i Amire, St. Benoit LisesiEşlikçimiz:&nbsp;Vapur&nbsp;Karşı kıyıdan: Moda İskele, Yeldeğirmeni Sanat, Noks Art Space&nbsp;Kapanış: Müze Gazhane

Aposto İstanbul

Soli

Tophane tam olarak nerede?

Soyut ya da somut, Tophane var mı?

Yeni mezun sanatçı adaylarının profesyonel hayata geçişlerinde bir köprü misyonu edinen BASE, dördüncü yılında fiziksel seçkisine bir de çevrim içi sergi deneyimi ekleyerek yolculuğuna devam ediyor.&nbsp; BASE, bu yıl 20-25 Kasım tarihleri arasında Tophane-i Amire’de 22 şehir, 32 üniversiteden 102 sanatçıyı misafir ediyor. Hem de gündeme manidar bir şekilde dokunan “Uzak Yakın” temasıyla. BASE’in 2020 edisyonundan sizin de tanışmaktan mutlu olacağınızı düşündüğümüz 10 sanatçıyı ve işlerini derledik.Buse Koyuncu, Estetik adlı tuval üzerine yağlı boya çalışmasında beden ve estetik kaygı meselesine değiniyor. Bedeni bir bütün olarak ele alıyor ve kadınsal dayatmalar, cinsiyetçi yaklaşımlar, beden olumlama üzerinden fizikselin ötesinde ruhsal görünüme dikkat çekiyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-19T12:20:28.824Z.jpeg" alt="Buse Koyuncu, Estetik, 2018, tuval üzerine yağlı boya"><figcaption>Buse Koyuncu, Estetik, 2018, tuval üzerine yağlı boya</figcaption></figure>Sinan Orakçı, emek sömürüsünün en sert biçimlerinden biri olan çocuk işçiliği eserine konu edinen Sinan Orakçı, Workers Children adlı yağlı boya eserinde, hak ihlali ve ihmale değinerek fiziksel, duygusal, ekonomik ve cinsel istismarı işliyor. Orakçı, katı bir sınıfsal ayrımla geleceğin işçi sınıfı çocukları üzerinden hazırlandığını söylüyor.Funda Şişçi, İsimsiz adlı çalışmasında, günümüzün tüketim toplumu tarafından nesneleştirilen ve erotik olması için kışkırtılan kadını merkezine alıyor. Erkeğin kadını insani özelliklerinden uzaklaştırarak onu yalnızca bir beden olarak görmesine, ataerkil beğeninin tüketim merkezli yaklaşımına değiniyor.Emin Berk, görmek ve görmemek arasında olan ilişkiyi Homebody projesiyle irdeliyor; vücut geliştiricilerin pandemi sürecindeki gündelik hayatlarını ve kişiliklerini görünür kılmayı amaçlıyor. Covid-19 testi pozitif çıkan sanatçı teknolojik imkânlarla evden çıkmayı başarıyor. Uzaktan erişim yöntemiyle çekimleri gerçekleştiren Berk, fotoğrafçının daha önce görmediği ve bilmediği bir mekânda belgesel fotoğraf üretiminin mümkün olup olmadığını tartışmaya açıyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-19T12:23:06.452Z.jpeg" alt="Emin Berk, &quot;Homebody&quot;, 2020, dijital fotoğraf, fine art baskı/çerçeve"><figcaption>Emin Berk, Homebody, 2020, dijital fotoğraf, fine art baskı/çerçeve</figcaption></figure>Emre Evcimen, çalışmalarında dış koşulların gerçekliğiyle beklentilerimiz arasındaki uyumsuzluğu araştırıyor. Günümüz insanını içinde yaşadığı olumsuz koşullarla birlikte düşünüyor ve bu durumlara ilişkin izlenimlerini çalışmalarına dolaylı olarak aktarıyor. İsimsiz adlı polyester, mermerit çalışmasında sakin ve atmosferik yapı oluşturarak izleyenle sessizce diyaloğa girebilmeyi amaçlıyor.Şevval Konyalı, FER adlı çalışmasında yaşadıkları gözlerinin “fer”ine düşen altı kadın ve tek bir soruya odaklanıyor: “Peki ya on sekiz yaşın?” Parlaklık, aydınlık, gün ışığı ve göz alıcılık anlamına gelen FER; farklı yaşlardaki altı kadın ve 18 yaşlarını betimleyen soyut fotoğraflardan oluşuyor.Büşra Öztürk BASE'e Bağ isimli çalışmasıyla katılıyor. Arşivleme mantığı son birkaç yıldır Büşra Öztürk’ün üretimlerinin temelini oluşturuyor. Annesinin mezarındaki bitkileri biriktirme, belgeleme düşüncesini beraberinde getiren bu pratik Öztürk’ün Bağ adlı çalışmasına yansıyor. Mezardan topladığı bitkilerin izlerini cyanotype tekniğiyle kâğıda izlerini geçiren Öztürk, bitkiler aracılığıyla annesiyle kurduğu bağı resim pratiğiyle sunuyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-19T12:25:33.385Z.jpeg" alt="Büşra Öztürk, “Bağ”, 2019, cyanotype"><figcaption>Büşra Öztürk, Bağ, 2019, cyanotype</figcaption></figure>Rıdvan Aşar’ın Tahakküm Mekanizmaları adlı sulu boya çalışması, siyasal anatomi ve politik bedeni oluşturan organların vücut bulmuş hâli olarak karşımıza çıkıyor. Aşar çalışmasında bireyi, toplumu kendi çıkarı için sömürmeye, kontrol etmeye ve etkilemeye yönelik bilinçli davranışlarda bulunup manipüle eden mekanizmalara odaklanıyor.Aylin Sabi, Yük adlı mekâna özgü yerleştirme eserinde bir yorgana ve arkasında bir metne yer veriyor. Yorgandaki metin, yaşları 32-64 arasında olan beş kadının yazdığı metinlerden, orijinalliği bozulmadan alınan cümlelerin, düzenli bir biçimde sıralanması sonucu ortaya çıkıyor. Çalışma, günümüzde hâlâ devam eden eğitim hakkının kısıtlanması sorunu ve kadın kimliğine yüklenen sorumluluklara odaklanıyor.&nbsp;Sonay Acar, Sek Sek adlı çalışmasında şehirleşmeyi ve binaları hissettirmesi adına, soğuk bir malzeme olan beton ve metali tercih ediyor. Sanatçının eserinde, prizmaların her birinin içerisinde belirli bir açıdan bakıldığında hiçbiri birbirinin önüne geçmeyecek şekilde yerleştirilen, beton bloklar bulunuyor. Her bir prizma yere çizilmiş sek sek oyununu anımsatacak şekilde konumlanmış durumda.

Tophane-i Amire ile ilgili hikayeler