• İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırıları sürerken Gazze’deki yabancı ülke vatandaşlarının ve bazı yaralıların tahliyesi de Refah Sınır Kapısı üzerinden devam etti. Dünya Sağlık Örgütü (WHO), Gazze’deki 36 hastanenin yarısının faaliyet gösteremediğini bildirdi.<div dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeşil ışık: İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, Hamas'ın elindeki rehinelerin serbest bırakılması için bir anlaşmanın "olabileceğini" söyledi.</li><li dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Lübnan: İsrail ordusu, Lübnan'dan ateşlenen iki havan topunun İsrail topraklarına düştüğünü yazdı.</li><li dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sahra hastanesi: Sahra hastaneleri için malzeme taşıyan Türk bandrollü gemi, Refah sınır kapısı yakınındaki Mısır limanına ulaştı.</li><li dir="auto" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Saldırı reddi: İsrail Cumhurbaşkanı Isaac Herzog, ordunun El Şifa Hastanesi'ni vurduğunu reddetti. BBC'ye konuşan Herzog, Hamas üyesi bir kişinin cansız bedeninde Adolf Hitler'e ait bir kitap ele geçirdiklerini belirterek “Hitler’in Yahudi nefreti yeniden ve yeniden öğreniliyor, öğretiliyor” <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/news/world-middle-east-67397963" rel="noreferrer ugc nofollow" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank" title="‌">dedi</a>.</li></ul></div>

Aposto Gündem

• Herhangi bir sesin klonlanmasını ve üzerinde oynama yapılmasını sağlayan bir yapay zeka aracının ünlülerin seslerini taklit etmek için kullanılması ve taklitlerin Türkiye'de erişime kapalı olan 4chan isimli platformda paylaşılması sonucu geliştirici ElevenLabs, teknolojinin kötüye kullanıldığının farkında olduklarını ve gerekli önlemleri alacaklarını duyurdu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne oldu? 4chan'deki paylaşımların birinde ünlü oyuncu Emma Watson'ın sesinin Adolf Hitler tarafından kaleme alınan "Kavgam" kitabından bir kısım okuyacak şekilde klonlandığı, bir diğer paylaşımda ise ABD'li siyasi yorumcu, yazar ve avukat Ben Sharpio'nun sesinin ABD'li politikacı Alexandria Ocasio-Cortez için ırkçı söylemlerde bulunmak için kullanıldığı aktarıldı.&nbsp;</li></ul>

Quando

• <a fr-original-style="" href="https://www.vice.com/en/article/dy7mww/ai-voice-firm-4chan-celebrity-voices-emma-watson-joe-rogan-elevenlabs" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Herhangi bir sesin</a> klonlanmasını ve üzerinde oynama yapılmasını sağlayan bir yapay zeka aracının ünlülerin seslerini taklit etmek için kullanılması ve taklitlerin Türkiye'de erişime kapalı olan 4chan isimli platformda paylaşılması sonucu geliştirici ElevenLabs, teknolojinin kötüye kullanıldığının farkında olduklarını ve gerekli önlemleri alacaklarını duyurdu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne oldu? 4chan'deki paylaşımların birinde ünlü oyuncu Emma Watson'ın sesinin Adolf Hitler tarafından kaleme alınan "Kavgam" kitabından bir kısım okuyacak şekilde klonlandığı, bir diğer paylaşımda ise ABD'li siyasi yorumcu, yazar ve avukat Ben Sharpio'nun sesinin ABD'li politikacı Alexandria Ocasio-Cortez için ırkçı söylemlerde bulunmak için kullanıldığı aktarıldı.&nbsp;</li></ul>

• <a fr-original-style="" href="https://www.dw.com/en/polish-president-calls-to-putin-like-talking-to-hitler/a-62073250" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Polish President Andrzej Duda</a> criticized the leaders of Germany and France for their phone calls with Russian President Vladimir Putin, comparing it to maintaining a direct line with Adolf Hitler during World War II.

Aposto World

Henüz 22 yaşında tenis dünyasının zirvesine çıkmış, zaferlerinden beş yıl sonra ise İkinci Dünya Savaşı’nın en kanlı cephesinde bulmuştu kendini. Grand Slam’lerin büyülü sahnesinden Stalingrad’ın dondurucu soğuğuna, Gölge Prens’in hikayesi…

HENNER HENKEL: GÖLGE PRENS

Bu hafta Münih’te çok merak ettiğim bir müzeyi gezdim. 2. Dünya Savaşı esnasında Nazi propogandası yapan; bizzat propogandanın lideri (kim olduğunu bilirsin sen) tarafından kurulan ve sadece “temiz sanat eserlerini” sergileyen kültür kurumundan, bugün LGBT sanatçılarının, feministlerin ve tartışma yaratacak işlerin sergilendiği çağdaş müzeye: Haus Der Kunst.&nbsp;Kendisinin&nbsp;çalkantılı, canlı ve esrarengiz bir geçmişi var. Bence buradaki en enteresan binalardan. Çünkü 2. Dünya savaşı esnasında Münih bombalarla yerle bir oluyor ve geçmişin izini taşıyan çok az sayıda bina var. Haus Der Kunst onlardan biri.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1632497906792.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">1937’deki açılışının ardından, "Haus der Deutschen Kunst", Nazi sanat politikasının bir göstergesi olarak hizmet etmiş ve baş kurumu olmuş. Burada düzenlenen yıllık "Großen Deutschen Kunstausstellungen" (Büyük Alman Sanat Sergileri), Alman sanatının en önemli sergi ve satış etkinlikleri olarak kabul edilmiş. Adolf Hitler'in oyu eserlerin seçiminde belirleyici olurmuş ve her yıl birkaç yüz nesne satın almış. 1938'den 1942'ye kadar, sergilerden bazıları Venedik Bienallerinde uluslararası kitleye sunulmuş. Onaylanmış eserlerin sergilenmesi yalnızca sınırlı miktarda bariz Nazi propagandası içerse de, Nasyonal Sosyalist rejimin dünya görüşünü yansıtan bir değer sistemini tasvir ediyorlarmış. Eserlerin büyük bir yüzdesi manzara ve dönem resimleriymiş. 1939'dan itibaren savaş tasvirleri önemli bir yer edinmiş. "Großen Deutschen Kunstausstellungen" yılda birkaç yüz bin ziyaretçi çekermiş. Şubat 1945'te bile, Hitler başka bir "Große Deutsche Kunstausstellung" için hazırlıklar emrediyormuş.Aynı zamanda, 19 Temmuz 1937'de, Hofgarten'in yakın galeri binasındaki "Entartete Kunst" (Yozlaşmış Sanat) sergisinde modern sanatın el konulan eserleri küçük düşürücü bir şekilde sergileniyormuş. Weimar Cumhuriyeti döneminde avangard üyesi olan Max Beckmann, Ernst Ludwig Kirchner ve Oscar Schlemmer gibi sanatçılar kaçmaya ya da iç sürgüne gitmeye zorlanmışlar. Eserleri koleksiyonlardan çıkarılmış, yurt dışına satılmış veya yakılmış. "Dejenere Sanat" sergisi Almanya ve Avusturya'nın çeşitli şehirlerinde sunulmuş. Sadece Münih'te, iki milyondan fazla kişinin bu sergiyi gördüğü söyleniyor.Amerikan birlikleri 30 Nisan 1945'te Münih'e yürüdüklerinde büyük ölçüde yıkılmış bir şehir bulmuşlar. Müzelerin ve sergi evlerinin çoğu ağır hasar görmüş olsa da, "Haus der Deutschen Kunst" neredeyse hiç zarar görmemiş. Eylül 1942'den bu yana, binayı hava saldırılarından korumak için kamuflaj ağları kullanılıyormuş. Bina yemek pişirme olanakları içerdiğinden ve geniş alana sahip olduğundan, Amerikan askerleri hükümeti onu bir restoran, bir dans salonu ve birkaç mağaza içeren bir subay kulübüne ev sahipliği yapmak için kullanmışlar. Sergi salonlarının taş zeminlerinde basketbol sahası çizgileri ve işaretler yağlı boya ile boyanmış.Binanın tarihini dinledikten sonra, müzenin dijital iletişiminden sorumlu Saskia bana yeni açılan Heidi Bucher’in Meta-morphosen sergisinin ana fikrini anlattı. Tüm bu geçmişi öğrenince, bu sergi de ekstra bir anlam kazanıyor. Bucher “derilerini yüzdüğü” (skimming) binaları ve odaları ile tanınıyor. Kendisine göre duvarların gerçekten sesi var; hikayelerin ve olayların gerçekleştikleri odaların duvarlarına sindiğine ve duvarların duyusal bir hafıza deposu taşıdığına inanıyor. Ve kötü olayların yaşandığı odaları latex ile kaplayıp, sonra bu kaplamayı soyuyor. Fotoğraflardan farkedersen latex gerçekten insan derisi gibi görünüyor; kırışık, ten renkli, ve transparan.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1632497952012.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2021/8/5/1632497975561.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bucher “Skimming”e 1970’lerde önce kendi aile evinden başlıyor. Kadınların “erkek işlerine” karışma hakkı olmadığı için, eski aile evlerinde “Gentleman’s Room” diye bir oda varmış ve ailenin erkekleri yemekten sonra bu odaya gidip politika, ekonomi vs konuşurmuş. Kadınların bu odaya girmesi yakışık almazmış. Bu odanın duvarlarını önce latex ile kaplıyor. Latexi soyarken bir videosu var (<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/CUK4a4kgf37/?utm_source=ig_web_copy_link" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">instagramda</a> paylaştım), zorlandığını, ellerinin acıdığını, düştüğünü görüyorsun. Performans sanatı da var işin içinde ve o an ata erkil düzene yapılan başkaldırıyı hissediyorsun.&nbsp;Heidi Bucher'ın aile evinden sonra seçtiği ortamlar, örneğin Constance Gölü'ndeki Bellevue psikiyatri kliniği gibi, aynı anda hem özel hem de kamusal öneme sahip. Orada Bucher, diğer alanların yanı sıra, Sigmund Freud'un ilk deneğini, sözde histeri hastası Anna O.'yu ve daha sonra kadın hakları aktivisti Bertha Pappenheim'ı sözde tedavi ettiği ofisin derisini yüzmüş. Sonrasında Bucher, Maggiore Gölü'ndeki terk edilmiş Grand Hôtel Brissago'nun giriş kapısının derisini yüzmüş. Otel başlangıçta entelektüeller için bir tatil yeriymiş; sonra Yahudi çocuklar için devlet tarafından organize edilmiş bir "gözaltı evi" haline gelmiş ve Nazi rejimi sırasında da kadınlar bu otelde tutulmuş. Toplumun suçluluk ve utanç duygularının sindiği duvarların derisini yüzdüğü işi de çok etkileyiciydi. Daha fazla araştırmak istersen eğer, bu videoyu izlemeni tavsiye ederim.<a fr-original-style="" href="https://youtu.be/pXZPuUWioK8" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/8/2021-09-24T15:34:46.531Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Good City Guides

Geçmişinin zıt yönüne ilerleyen bir müze

Haus Der Kunst, Münih

15 Ekim 1844’te Prusya’da doğan Friedrich Wilhelm Nietzsche, sanıyorum ki bu kadar popüler olmasına karşın hakkında çok az şey bilinen ya da çoğunlukla yanlış anlaşılan ender insanlardan biridir. Normalde bir filozofun felsefesinden söz etmeye biyografisinden başlamam fakat söz konusu Nietzsche olduğunda onun felsefesi otobiyografisi sayılır. Sadece aile yaşantısı, kaptığı hastalık, savaşa katılması, Arthur Schopenhauer keşfi ve büyük besteci Richard Wagner ile tanışması gibi hikayeleri arka arkaya dizerek dahi felsefesinin izini sürebiliriz. Nitekim onun sistematik bir öğretisi yoktur; metaforlarla bezeli edebi metinlerinde tekrar eden güç istenci, üst insan&nbsp;ve bengi dönüş&nbsp;gibi özgün kavramlarından yola çıkarak bir Nietzsche felsefesi oluştururuz. &nbsp;Annesi, kız kardeşi, anneannesi ve iki teyzesi olmak üzere büyük ölçüde psikolojik sorunları olan beş kadınla birlikte büyüyen Nietzsche, 18 yaşında inancından şüphe etmeye başlayana kadar dindar bir protestandı. 20’li yaşlarının hemen başlangıcında tanıştığı Arthur Schopenhauer’ın “İsteme ve Tasarım Olarak Dünya” adlı kitabında insan için istencin yadsınamaz varlığını ve varoluşsal karamsarlığı; Wagner’in bestelerinde ise yıkıcı ve yaratıcı gücü buldu. Etikten estetiğe eski değerlerin ve uygarlığın çöküşüne şahitlik eden Nietzsche metafizik problemleri değil, yaşamı konu edinerek “Nasıl yaşanmalı?” &nbsp;sorusunu yanıtlamaya girişti.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/5/1627052265131.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.74" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yıkım ve yaratımın birlikteliği konusu Nietzsche’yi nihilist olarak etiketleyenlerin genellikle gözden kaçırdığı bir detaydır. Nietzche, Wagner, hatta bu felsefe ve müzikten beslenen Adolf Hitler dahi var olan her şeyi yıkıp yeni bir ideal sunan kişilerdi. Bu idealin doğruluğu her ne kadar tartışmalı olsa da, bu kişiler tarafından özellikle sanatın kudretinin vurgulanması tesadüf değildir; nitekim kendilerini yeni dünyanın yaratıcı sanatçısı olarak görürler. Bu yüzden yaşamının son yıllarındaki Nietzsche’den oldukça farklı olan onun felsefi insanı, yani üst insan, intihara meyilli veya melankolik değildir. Aksine yaşam tutkusuyla doludur, eyleyicidir. Peki üst insan kimdir?1870’de Almanya ve Fransa arasındaki savaşa gönüllü olarak katılan Nietzsche’ye cephedeki deneyimleri, tüm vahşi sonuçlarına rağmen güç ve iktidar arzusunun varlığını göstererek insanın en temel arzusunun sadece yaşamda kalmak olmadığını düşündürdü. Bu yüzden geleneksel Hıristiyan ahlakın öğütlediği sevgi, merhamet, kanaatkârlık, ölçülülük gibi değerlerin aslında sahte olduğunu, dahası bir çeşit köle ahlakını temsil ettiğini savundu. Hıristiyanlık insanın doğasını anlayamamıştı. Zayıf olanlar insanın özü olan tutku ve taşkın çoşkunun bastırılmasını bir erdemmiş gibi sunuyordu.&nbsp;Bu yüzden 1872 yılında yayımladığı Tragedya’nın Doğuşu’nda Hıristiyanlık öncesi Antik Yunan toplumuna değin geri giderek Hıristiyanlığın üzerini örtmediği gerçek insan ve doğal yaşam pratiklerini aradı. Kitapta kurguladığı Apollon ve Dionysos ikilemi,&nbsp;akıl, düzen ve uyumun karşısına taşkınlık, çoşku ve tutkuyu koyarak insan yaşamının özü olan gerilimi gösterir. &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;Nietzsche’de tanrı, ontolojik bir problemden ziyade Hıristiyan ahlakını temsil eder. Bu açıdan tanrının ölümü, yeni dünyanın şafağında geleneksel değerlerin ölümüdür. Eski iyi ve kötünün ötesinde hayatının sorumluluğunu alarak kendi değerlerini yaratma gücüne sahip üst insanı müjdeler. Tanrının ölümüyle, insan kendi dünyasının yasa koyucusu yani tanrısı olur. Bu açıdan ironik bir biçimde Nietzsche’nin bir ahlak filozofu olduğu bile söylenebilir, tabii tersine-ahlak filozofu olarak… Nitekim bengi dönüş kavramıyla davranışlarımızı sınayabileceğimiz hipotetik bir test dahi sunar: Hayatın sonsuza dek tekrarlanacak bir döngü olsaydı, her bir günü sonsuza dek tekrar tekrar yaşayacak olsaydın, nasıl davranırdın?&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/5/1627052341747.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.03" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sanırım Neitzsche'nin onlarca güzel aforizmasını bir yana bırakırsak felsefesi ile ilgili en sevdiğim fikir bu, bengi dönüş öğretisi. Nitekim şu an tartışmaya hiç niyetimin olmadığı ama güncel fizikte de kendine yer edinmiş zaman ve döngüsellik tartışmalarına da metaforik de olsa işaret ediyor. Hakikaten zamana dair hala ne kadar az şey biliyoruz! Hal böyle olunca bengi dönüşü (sanki sadece bir ahlaki oyun değilmişcesine) gerçekmiş gibi düşünerek eylemlerimizin bizim için anlamlarını sınamak faydalı olabiliyor.&nbsp;Ben düşündüm ve yapmakta olduğum iki şeyi yapmaya devam etmekten vazgeçtim. Sonsuza dek kendimi buna mahkum etmek istemem! :) Ne dersin, bengi dönüş öğretisi bireysel hayatlarımızda yolu bulmak adına bir kılavuz olabilir mi?&nbsp;Gelecek bültende yeni bir konu ya da belki de yeni bir mekanda görüşmek üzere, meraklı kal! - Dilara

Dilozof

Nasıl Yaşamalı Sorusuna Bir Yanıt...

Böyle Buyurdu Nietzsche

23 Ağustos’ta yayımlanan İstanbul Bülteni’nde Boğaz’dan geçerken kendine hayran bırakan kırmızı renkli yapının mimarı Bruno Taut’un hayatına <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOGFkMzBhNWI4ZDMwMDAwNzA0NzczMSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmFwb3N0b25ld3MuY29tJTI1MkZpJTI1MkZrYWJhdGFzaS1uYXNpbC1iaWxpcmRpbml6"">değinmiştim</a>. 1916’daki Türk-Alman Dostluk Evi tasarımı için ilk ziyaretini yapan Taut’un şehirle bağının hiçbir zaman kopmaması ve bunun sıklıkla duyduğumuz bilgilere de benzememesi dikkat çekti (ya da benim tahminim bu). Bu sebeple, bu kez de İstanbul’a ilk kez aynı yarışma vasıtasıyla ayak basan Paul Bonatz’dan bahsetmek istiyorum. Boğaz için yaptığı asma köprü planından Ankara’daki ilk toplu konut-lojman örneği Saraçoğlu Mahallesi tasarımına, sessiz ve derinden bir mimar çünkü.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-17T11:23:10.811Z.jpeg" alt="bonatz"><figcaption>Bonatz Kaynak: Vikipedi</figcaption></figure>Almanya ve Reichsautobahn dönemi: 1877 yılında doğan Bonatz, Münih Teknik Üniversitesi’nde mimarlık okudu ve 1908’de Stuttgart Üniversitesi’nde mimarlık kürsüsünde yerini aldı. Bonatz’ın Almanya’da dönemin siyasi koşullarına ek olarak mühendislik konularına ilgisiyle süslediği tasarım anlayışı, 1930’lu yılların köprü ve otoyol konusunda danışılan mimarlarından biri olmasına sebep oldu. Bunun ilk örneği, 1933’te Adolf Hitler’in iktidara gelmesiyle Karayolları Genel Müfettişi olan Fritz Todt’tan istediği, devlet destekli otoyol çalışması olan “Reichsautobahn” projesindeki üst geçitler tasarımları. (Bu projenin önemi seçimlerden sonra sıklıkla duyduğumuz duble yol yapımlarıyla aynı, yani seçmenlere karşı bir borç ve belge). Yalnız şunu belirtmekte fayda var: İktidardaki Nazi partisinin bu ve bundan sonraki çalışmalarında Bonatz’ı tercih etmesinin sebebi kendisinin nasyonalist sosyalist olması değil -hatta desteklemediği ve yerini profesyonel bir şekilde koruduğu belirtiliyor- mühendislik projelerindeki başarısı ve arzusuydu.&nbsp;Türkiye’ye dönüş ve köprüler: Paul Bonatz, 1942’ye bir daha yolunun kesişmediği Türkiye’ye, Anıtkabir için yapılan tasarım yarışması vasıtasıyla seçici jüri üyesi olarak geldi. Bir yıl sonra ise Milli Eğitim Bakanlığı danışmanlığına getirilerek Türkiye’ye taşındı. Bonatz’ın 66 yaşındayken iktidardaki parti uygulamalarından yorulduğu için taşınmayı tercih ettiği söyleniyor. O zamana dek yaptıkları “mühendislik yapıları mimarı” olarak anılmasıyla sonuçlanıyor. Buna ilave olarak 1951’de köprülerle ilgili yayımladığı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOGFkMzBhNWI4ZDMwMDAwNzA0NzczMSZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5hbWF6b24uY29tJTI1MkZCcnVja2VuLVBhdWwtQm9uYXR6JTI1MkZkcCUyNTJGQjAwMFJFRkU0UQ=="">Brücken</a> (Köprüler) isimli kitabı hâlâ kaynak olarak kullanılan Bonatz’ın Türkiye’de -ve özellikle İstanbul’da- yaptıkları ve belki yapmayı hayal ettikleri Saraçoğlu mahallesi ile sınırlı değil aslında.&nbsp;İstanbul ve asma köprü planı: Mimar, İstanbul Adalet Sarayı ve İstanbul Radyoevi gibi yapıların proje safhalarında seçici kurul üyesi olarak yer alırken 1946’dan 1955’e dek de restorasyonunu da yaptığı İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde akademisyenlik yapıyor. 1955’te tamamlanan Birecik Köprüsü’nün 1951’de başlayan ve mayıs ayında saha ziyaretiyle tamamlanan tasarım aşamasında görev alan mimar, aynı yıl ekim ayında İstanbul için bir asma köprü planı tasarlamak üzere kolları sıvıyor. Bu sefer Krupp Şirketler Grubu’na bağlı Stalhbau Rheinhausen’le iş birliği yapıyor. Projenin ilk kararı için uzun çalışmalar sonucunda köprü ayaklarının nerelerde yer alması gerektiğine karar veriliyor. “Dünyanın en büyük köprüsünün değil, harmoni içerisindeki kente katılacak bir köprünün” hayalini kuran Bonatz’ın projesi ne yazık ki bütçe fonlanamadığı için gerçekleşemiyor.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-17T11:15:59.440Z.jpeg" alt="köprü"><figcaption>Kemal Ahmet Aru’yla yürüttüğü proje tasarımını asistanı Nezih Eldem’e suluboya olarak çizdiriyor.&nbsp;</figcaption></figure>1954 yılında Europa-Verkerhr gazetesinin yazı işlerine müdürüne mektup yazan mimar “bu işten yorulduğunu” not düşüyor. Fakat bugün yapılan Boğaziçi Köprüsü'nün neredeyse birebir olarak aynı yere düşen ayakları “ilerdeki her türlü çalışmanın… tam olarak bu temel üzerine oturtulması gerektiğini” ifade eden Bonatz’ın dediği gibi oluyor.&nbsp;Kaynak&nbsp; Arredamento Dergisi Sayı 277, Boyut Yayınları (İstanbul), 2011, sf. 64-81

Adolf Hitler ile ilgili hikayeler