<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686239365232.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">I Thought I Heard You Speak: Women At Factory Records. |&nbsp;Yazar:&nbsp;Audrey GoldenNe hakkında?1978'de Tony Wilson öncülüğünde kurulan; kataloğunda Joy Division'dan New Order'a, Happy Mondays'ten The Durutti Column'a birçok ikonik grubun ve müzisyenin olduğu Factory Records'un kadın kahramanları spot ışığı altında.&nbsp;Factory'nin 30 yıllık plak şirketi macerasında gölgelerde kalan kadınlarının sahne önü ve arkasındaki emeği; Gina Birch'ten (The Raincoats) Gillian Gilbert'a (New Order) genişleyen 50'yi aşkın tanığın paylaştıklarıyla görünürlük kazanıyor. <a fr-original-style="" href="https://www.whiterabbitbooks.co.uk/titles/audrey-golden/i-thought-i-heard-you-speak/9781399606202/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">I Thought I Heard You Speak: Women at Factory Records</a>; müzisyeninden DJ'ine, ses mühendisinden tasarımcısına, Factory Records'u yaşatan kadınların hak ettiği takdiri teslim eden etraflı bir dokümantasyon.

Duende Haftanın Albümleri

Müzik dünyasında birçok hikâye iki kişinin aynı şeye inanmasıyla boşluğa baktıklarında aynı hayali görmeleriyle başlıyor. İster kendi müziğini duyurmaya hevesli bir grup olsun ister evinde yaptığı kayıtları dinleyiciye ulaştırmaya çalışan bir müzisyen, herkesin kendine inanacak birilerine ve kendine ait bir yere ihtiyacı var."Kendine Ait Bir Yer" serisi, bağımsız plak şirketlerine odaklanıyor. Dünya üzerinde yayımlanan tüm müziklerin %69'unun üç büyük plak şirketine ait olduğu bir düzende bağımsız plak şirketleri müzik sektörüne nefes aldırıyor.&nbsp;Çoğu zaman tutkuyu ekonominin önüne koyarak belki de başka türlü dinleyemeyeceğimiz müziklere alan açıyor. O açılan alan, bazen kendinden sonraki nesilleri etkileyecek sanatçılara ev oluyor bazen toplumsal bir dönüşümü tetikliyor. Müziğe aşık ruhlar, oyunu büyük oyuncuların koyduğu kurallara göre değil de kendileri gibi oynayınca akıntıya karşı yüzenlerin sesleri daha net duyuluyor."Kendin yap" kültüründen beslenen bağımsız plak şirketlerinin doğum yerleri fanzin sayfalarından plak dükkânlarına, üniversite yurtlarından konser mekânlarına uzanıyor.&nbsp;Borç-harçla gelen başlangıçların devamı, beklenen çöküşler ve beklenmeyen çıkışlar — popüler müziğin göğünde parlayıp sönüşler ve kendini kalıcı kılışlar. Creation, Sub Pop, Factory, Def Jam, Warp, Motown, Domino, Mute, 4AD ve Rough Trade'in hikâyelerini Türkiye'den Hexe Music, Tamar, Shalgam ve Table Records temsilcilerinin sözleri tamamlıyor.&nbsp;Bağımsız plak şirketleri, kulağını farklı seslere açanlar için Kendine Ait Bir Yer koleksiyonunda — seçki görsele tıklayınca karşında:<a fr-original-style="" href="https://read.apos.to/c/kendine-ait-bir-yer" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(64, 169, 255); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: 0px; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/7/2/1629816106622.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Duende

Fanzin sayfalarından plak dükkânlarına, üniversite yurtlarından konser mekânlarına uzanan yolculuklar.

Akıntıya karşı yüzen 11 ses, kendine ait 11 alan

👫 Seda Karatabanoğlu, üçüncü dönem için başvuruları kabul etmeye başlayan Factory programını Selin Yıldız ile <a fr-original-style="" href="https://www.newslabturkey.org/factory-yanlis-bilgi-sorunuyla-mucadele-edecek-yeni-ekipler-ariyor/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">konuştu</a>.

n okuyoruz|

DESTEKLİYORUZFactory 2021 Bootcamp: Teyit’in bilgi ve medya ekosisteminin sorunlarına çözüm geliştiren ekipleri desteklemek ve bir araya getirmek için geliştirdiği kuluçka ve topluluk programı Factory’nin 2021 Bootcamp başvuruları açıldı. Kuluçka ön fazı olarak tasarlanan Bootcamp’te ekipler iki hafta sonu boyunca mentorlar ve kolaylaştırıcılar eşliğinde misyon, vizyon, değer önermesi, iş modeli, varsayım doğrulama çalışmaları yapacak ve sunum eğitimine katılacak. Ayrıntılı bilgi ve 23 Mayıs Pazar günü 23.59’a kadar süren başvuru için <a fr-original-style="" href="https://factoryprogram.org/tr/etkinlikler/bootcamp2021-basvuru" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bu bağlantıyı</a> kullanabilirsiniz.

Aposto Gündem

1976 yılında, Batı Londra’daki Ladbroke Grove’da açılan küçük bir plak dükkânı, bağımsız müziğin çehresini nasıl değiştirdi? Bugün bile yolu Londra’ya düşen müzik meraklılarının ilk uğradığı noktalardan olan Rough Trade’in kurucusu Geoff Travis’e göre, yapmaya çalıştıkları sadece oyunu kendi bildikleri gibi oynamaktı.San Francisco’dan Londra’ya: Travis, ABD’de otostopla gezdiği yıllarda San Francisco’da Beat hareketinin merkezi olan City Lights Kitabevi’nden çok etkilenmişti. Sadece bir kitapçı değil kültürel bir paylaşım alanı, bir topluluk oluşturan City Lights, Rough Trade’in rol modeli oldu. Satacağı albüm adedinden çok besleyeceği müzik sahnesiyle ilgilenen, bir yandan da kendisine gündelik iş koşturmacasından kaçabileceği bir dünya yaratan Travis’in vizyonuyla Rough Trade, kısa sürede yeni ve heyecan verici kayıtlarla tanışmak isteyen dinleyicilerin ilk adresi oldu. Ramones ve Talking Heads’in konserler verdiği dükkân, hafta sonları o kadar kalabalık oluyordu ki, kapıda bir güvenlik görevlisine ihtiyaç duyuluyordu.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-26T14:11:08.563Z.jpeg" alt="Geoff Travis"><figcaption>Geoff Travis</figcaption></figure>Tarih yazılırken: Rough Trade’in bir plak şirketine dönüşmesi, 1978’de Fransız punk grubu Metal Urbain’in ilk single’ı Paris Maquis ile oldu. Onu izleyen bir dizi punk ve post-punk single’ının ardından, 1979 yılında Belfastlı punk rock grubu Stiff Little Fingers’in ilk albümü Inflammable Material geldi. Üzerinde Rough Trade etiketi taşıyan bu ilk albüm, 100 bin kopyadan fazla satan ilk bağımsız albüm olarak müzik tarihine geçti ve bağımsız plak şirketlerinin yolunu aydınlattı.Açılan kanallar: Rough Trade’in bağımsız müziğe en önemli katkılarından biri, kendisi gibi ana akımın dışındaki müzikleri dinleyiciyle buluşturan plak dükkânlarından oluşan dağıtım ağıydı. The Cartel adındaki dağıtım şirketi, geçtiğimiz haftalarda bu seride yer alan Factory ve Mute Records albümlerinin de yayılımasını sağladı.Hiç sönmeyen ışık: Scritti Politti gibi sol görüşlü post-punk ekiplerinden Robert Wyatt gibi progresif isimlere uzanan kataloğuyla Birleşik Krallık'ın indie sahnesinde önemli yer tutan Rough Trade, 1983’te Manchester’dan yeni bir grubun ilk single’ını yayımlamaya karar verdi. Demoları Factory ve EMI tarafından reddedilen, 1987’de dağılana kadar Rough Trade çatısı altında yayımladığı dört albümle Birleşik Krallık'ta müziğin çehresini değiştiren bu grup The Smiths’ten başkası değildi.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-11-26T14:11:27.150Z.jpeg" alt="The Smiths"><figcaption>The Smiths</figcaption></figure>“Her şeyi kaybettik”: Şirketin prodüksiyon ve dağıtım faaliyetlerine, 1991’de sanatçı menajerliği eklendi. Geoff Travis, eski Public Image Ltd üyesi, punk hareketinin merkezindeki figürlerden Jeannette Lee ile birlikte Pulp ve The Cranberries gibi grupların menajerliğini üstlendi. Ancak bu alandaki başarılar, Rough Trade’in mali sorunlarını çözmeye yetmedi. Travis, şirketin 1991’deki iflasını anlatırken “Her şeyi kaybettik,” diyor. “The Smiths kataloğu bile elimizden gitti. Kabus gibiydi.”&nbsp;Akıntıya karşı: 1999’da küllerinden yeniden doğan Rough Trade, önce The Strokes, ardından The Libertines albümleriyle gitar müziğinin öldüğü düşünülen 2000’lerde müzik dünyasına yeni bir ivme kazandırdı. Antony and the Johnsons, Warpaint, Jarvis Cocker gibi isimlerin evi oldu; fiziksel albüm konseptinin yok oluşu konuşulurken, akıntıya karşı yüzerek Londra ve New York’ta yeni şubeler açtı. Hem yayımladığı listeler ve podcast’lerle kendini güncel tuttu hem de tüm şubelerini, müzik kültürünün yayıldığı merkezlere dönüştürerek ayakta kaldı.Bağımsız müziğin güçlü kalesi Rough Trade Records, 2007’de hâlen dünyanın en büyük bağımsız plak şirketi gruplarından biri olan Beggars Group’a katıldı. Geoff Travis’in birkaç yüz plaktan oluşan koleksiyonuyla yola çıkışının 44'üncü yılında, mottosunda iddia ettiği gibi harika müzikler sunmaya devam ediyor.

Geoff Travis’in birkaç yüz plaktan oluşan koleksiyonuyla yola çıkışının 44'üncü yılında, mottosunda iddia ettiği gibi harika müzikler sunmaya devam ediyor.

Rough Trade Records: 1976’dan beri harika müziğin adresi

1970’lerde derme çatma mahallelerle dolu, işsizlikle kavrulan endüstriyel bir çöl olan Manchester, bugün dünyanın müzik ve kültür merkezlerinden birine dönüştüyse bunun mimarlarından biri, Factory Records’ın arkasındaki isim Tony Wilson.1976-1977 arasında yerel televizyon kanalı Granada Television’da hazırlayıp sunduğu&nbsp;So It Goes&nbsp;programında, ilk defa televizyona çıkan Sex Pistols’tan Patti Smith’e, The Clash’ten programın iptal edilmesine neden olan Iggy Pop’a dönemin yeni ve heyecan verici sanatçılarını konuk eden Wilson, 1978’de adı Andy Warhol’un New York’taki stüdyosundan ilhamla konan “Factory” başlıklı kulüp geceleri düzenlemeye başlıyor. Ünü hızla yayılan bu gecelerde, dönemin yeni hareketlenen post punk sahnesinden isimler çalıyor.Kanla yazılan sözleşme: Factory, 1979 başında aktör Alan Erasmus’un ortaklığı ve Tony Wilson’ın annesinden kalan mirasla bir plak şirketine evriliyor ve yayımladığı ilk EP A Factory Sample'da çiçeği burnunda ekip Joy Division, The Durutti Column, John Dowie ve Cabaret Voltaire’in şarkılarına yer veriyor. Aynı yıl Factory etiketiyle yayımlanan ilk albüm ise, Joy Division’ın efsanevi albümü&nbsp;Unknown Pleasures. Kendileriyle ilgilenen başka plak şirketlerini reddederek Factory saflarına katılan Joy Division, Tony Wilson’ı kendi kanıyla bir sözleşme yazmaya zorluyor. Wilson’ın ve Factory’nin sanatçılara yaklaşımını özetleyen sözleşmede sadece şunlar yazıyor: “Her şey müzisyenlere ait, hiçbir şey şirketin değil. Tüm gruplarımız, çekip gitmekte özgür.”&nbsp;Bu yaklaşım, 90’larda iflas eden şirketin başka şirketler tarafından satın alınmamasının sebebi; çünkü albümlerin hakları sanatçılara ait.Joy Division solisti Ian Curtis’in intiharından birkaç ay sonra yayımlanan&nbsp;Love Will Tear Us Apart&nbsp;single’ı ve grubun ikinci albümü Closer, listelerin üst sıralarına tırmanıyor. Bu trajedinin içinden yeni bir ses doğuyor: New Order.Madchester’ın harman olduğu yer: The Haçienda!&nbsp;1982’de New Order ve Factory Records iş birliğiyle açılan gece kulübü The Haçienda,&nbsp;acid house&nbsp;ve alternatif rock’ı bünyesinde eriten ve bolca saykedeliyle besleyen&nbsp;“Madchester”&nbsp;akımının itici gücü oluyor. New Order, The Stone Roses, The Smiths, Happy Mondays gibi isimlerin yanında Madonna’nın Birleşik Krallık’taki ilk televizyon performansına da ev sahipliği yapan kulüp, yüksek işletme giderleri ve dönemin MDMA furyasının yarattığı sorunlar nedeniyle 1997’de, arkasında müthiş bir müzik kültürü bırakarak kapanıyor.Sattıkça zarar eden&nbsp;single’lar ve bitmeyen albümler: Factory Records’un benzersiz kimliği, çatısı altında yer alan sanatçıların sound’u kadar, şirketin tüm görsel işlerinde göze çarpan, Manchester’ın endüstriyel atmosferinden ilham alan tasarım anlayışından da kaynaklanıyor. Factory’nin kulüp gecelerinden itibaren her adımında emeği olan sanat yönetmeni ve grafik tasarımcı&nbsp;Peter Saville, 1983’te çıkan New Order single’ı Blue Monday için disket şeklinde bir kapak tasarımı hazırlıyor. Factory, single’ın çok satmayacağını düşünerek kapağın üretim maliyetini göz ardı ediyor. Satılan her kopyada şirketi 5 peni zarara sokan&nbsp;Blue Monday'in uluslararası bir hit olması, Factory için sarsıcı bir sürpriz.1985’te şirketin aile fotoğrafına dâhil olan Happy Mondays, başarılı single&nbsp;ve albümlerle yüzleri güldürüyor. Grup Madchester sahnesine yön veren üç albümden sonra, 1992’de yeni albümünü kaydetmek üzere Barbados’a gidiyor. Solist Shaun Ryder’ın eroin bulamayacağı bir yer olduğu için tercih edilen Barbados macerası, grubun kokain bağımlısı olmasıyla kontrolden çıkıyor. Uyuşturucu almak için kayıt stüdyosunun eşyalarını satmaya başlayan ekip, Manchester’a döndüğünde ellerinde söz yazılmamış bir dizi şarkı var. Böyle bir sürecin ardından yayımlanan Yes Please!&nbsp;Happy Mondays’in kariyerine ölümcül bir darbe vurduğu gibi, prodüksiyon masraflarıyla Factory Records’ı iflasa sürüklüyor. Albüm çıktıktan iki ay sonra, şirket iflas ettiğini açıklıyor.Mr. Manchester’ın vedası:&nbsp;Müzikten para kazanamamasıyla ünlü olduğunu söyleyen Tony Wilson, 10 Ağustos 2007’de, bir süredir tedavi gördüğü kanser nedeniyle hayatını kaybetti. Wilson’ın tabutu da, etkinlik afişlerinden albümlere, kulüplerden sanat eserlerine Factory üretimi her şey gibi numaralandırıldı: FAC501.Daha derine: Michael Winterbottom’ın Manchester’ın renkli müzik sahnesini konu edinen filmi 24 Hour Party People, Factory Records ve Tony Wilson’ı odağına alıyor.

Kısa bir özet: Kanla yazılan sözleşmeler, efsane albümler, zarar eden albümler, tarih yazan ve yok olan bir şirket

Factory Records: Para kazanmadı, tarih yazdı

Bağımsız plak şirketlerine odaklandığımız “Kendine Ait Bir Yer” serisinde şimdiye kadar 10 şirketin hikâyesine göz attık. Kimi kısa ömürlü olsa da etkisi yıllarca sürmüş, kimi kendini her dönemde güncelleyerek varlığını sürdürmüş, kimi bulunduğu şehrin çehresini, kimi ise toplumun kendisini değiştirmiş. Creation, Sub Pop, Factory, Warp, Def Jam, Mute, Rough Trade, 4AD, Domino ve Motown. 60’lardan günümüze uzanan hikâyelerin ortak noktası, müziğe duyulan tutku; mevcut sistemlerin yetersiz kaldığı yerde, yeni müziğe gelişebileceği bir alan yaratma inisiyatifi; sanatsal üretimi kâr isteğinin önünde tutan bir anlayış ve kolektif hareket etme bilinci. Çoğu zaman görsel tasarımın da müzik kadar merkezde olduğu, bazen plak dükkânları, bazen kulüplerle kendisine fiziksel bir nokta bulan, çevresinde oluşturduğu alt kültürlerle müziğin yanı sıra sosyal yaşamı da dönüştürerek etkisini kalıcı kılan bağımsız plak şirketleri, tüm dünyada yayımlanan müziklerin %69’unun üç büyük şirketin (Universal Music Group, Sony Music Entertainment ve Warner Music Group) etiketini taşıdığı günümüzde de endüstriye nefes aldırmaya devam ediyor.“Bağımsızlık başlı başına herkesin her alanda hedeflemesi, süreçler el verdiğinde de deneyimlemekten kendini mahrum etmemesi gereken bir şey,” diyor radyo ve televizyon programcısı, <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjcxOGJhYTMzOTQ1MDAwN2E4YTdkMyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy50YW1hcm11emlrLmNvbSUyNTJG"">Tamar Records</a> kurucusu Hakan Tamar. Geleceğe aktarımın müzik için çok önemli olduğunu ve bu bilincin bağımsız plak şirketlerinde üst seviyede olduğunu ekliyor. Lin Pesto, Apartmanlar, Ductape gibi isimlerle çalışan Tamar’a göre sanatçılarla birlikte çıkılan yolculuğun, tüm temsil edilene dair bundan sonrasının başlangıcı olduğunu bilmek ve bu sorumluluğun hakkını vermek gerekiyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-07T14:22:08.312Z.jpeg" alt="Tamar Records"><figcaption>Tamar Records</figcaption></figure><hr>Bir müzik tutkununu plak şirketi kurmaya iten şey nedir? Jakuzi, Tuğçe Şenoğul, Pitohui, KAM gibi isimlere ev sahipliği yapan plak şirketi ve booking ajansı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjcxOGJhYTMzOTQ1MDAwN2E4YTdkMyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5zaGFsZ2FtcmVjb3Jkcy5jb20lMjUyRg=="">Shalgam Records</a>’un kurucusu Ulaş Şalgam, çoğu zaman fiziksel ve maddi anlamda tüketici olabilen bu iş için tutkunun kendisini tek neden olarak görüyor. Make Mama Proud, Congulus, KLAN, Astrovelvet gibi ekiplerle ilerleyen bağımsız müzik oluşumu <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjcxOGJhYTMzOTQ1MDAwN2E4YTdkMyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmhleGVtdXNpYy5iYW5kY2FtcC5jb20lMjUyRg=="">Hexe Music</a>’in kurucusu Hatice Arıcı ise, “Müziğe olan o tanıdık tutkuya ek; biraz delilik, hayal ve heyecan içeren karanlık ama parıl parıl bir dehliz bizi içine çekti.” diyor. “Sevdiğimiz müzikleri sevdiğimiz müzisyenlerle birlikte üretmenin özgürleştirici duygusu ve üretime bir katman da kendimizden değer katma ihtimalimiz başlangıç noktamızdı ve yine bu duygular zor zamanlarda bizi hayatta tutuyor.”<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-07T14:23:37.245Z.png" alt="Shalgam Records"><figcaption>Shalgam Records</figcaption></figure><hr>2020, tüm dünyada müzik sektörü açısından çok zor bir yıl oldu. 2019’da streaming gelirleri ilk defa tüm müzik gelirlerinin yarısından fazlasını oluştursa da çoğunlukla yerel sahnelerdeki performanslar ve plaktan tişörte uzanan ürünlerle gelir sağlayan bağımsız müzisyenler, konserlerin durması ve ekonomik dalgalanmalardan büyük darbe aldı. Ulaş Şalgam’a göre bir albümün fiziksel kopyasını almak, dinleyicinin dinlediğiyle arasında daha zamansız ve derin bir bağ kurmasını sağlıyor. Streaming servislerinin dinleyiciyi kendi algoritmalarıyla yönlendirme biçimi ise, dinlenen müzikte tekdüzelik hissi yaratabiliyor. Hatice Arıcı da fiziksel üretimlerin müzisyenlere destek olmak için etkili bir yol olduğunu söylüyor: “Bağımsız alanda süreklilik sağlayabilmek, var olabilmek için çok ufak omuz vermeler çok büyük farklar yaratıyor. Çevrim içi müzik mağazalarında aslında ‘"atın alınan" yani o an dinlenen ya da indirilen şarkınızın karşılığı, bir "0" sonrası virgül, sonrası bolca sıfır... Bu dönemde sanatçılar kendilerine ait ürünler satışa sunuyorlar, bu dijital rapor çıkmazında sanatçılara görece daha direkt bir maddi getiri sağlayabilir. Fiziki basılı bir eser varsa, alınabilir. Müziğe tepki verin, takip edin, görünmez olmadığını, seslerin uzay boşluğuna asılı kalmak üzere öylece uçup gitmediğini hissettirin diyebilirim.”<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-07T14:23:15.275Z.jpeg" alt="Table Records"><figcaption>Table Records</figcaption></figure><hr>Ankara merkezli <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZjcxOGJhYTMzOTQ1MDAwN2E4YTdkMyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnRhYmxlcmVjb3Jkcy5iYW5kY2FtcC5jb20lMjUyRg=="">Table Records</a> ekibinin sözleri, bağımsız plak şirketlerinin tüm çabasının temelindeki amacı ortaya koyuyor: “Üretim ve tüketim ilişkisinde bağımsız plak şirketleri en başta üretimi yani sanatçıyı özgür bırakarak alan açıyor, aynı düzlemde dinleyicinin de algoritmaların yönlendirmelerinden sıyrılmasına yardım ediyor. Kısaca müziğin tek bir yerde ve belirlenmiş şekillerde değil farklı alanlarda, farklılıklara açık şekilde olmasına ve kalmasına öncelik veriyor.” Onat Önol, Okay Vivian, fanikedi, Wouwiuwa gibi sanatçıların üretimlerini dinleyiciyle buluşturan Table Records’a göre dinleyici ve müzisyenlerin bir araya gelebildiği etkinlikler, herkesin içine bir şeyler koyduğu bir havuz gibi, farklı disiplinlerin müzikle birlikte olabilmesini sağlıyor. Birçok plak şirketinin kuruluşunda etkili olan “kendin yap” kültürü bu cümlelerde görünür oluyor.

Factory ile ilgili hikayeler