Aidan Noell, Ian Richard Devaney ve Alex MacKay’dan oluşan Nation of Language, görüntülü konuşma isteğimi sabahın erken bir saatinde, St. Louis’e doğru giden turne otobüsünde yanıtlıyor. Uykusuz olmalarına rağmen çok kibar ve oldukça da neşeliler...Nation of Language son dönem Brooklyn sahnesinin parlayan indie gruplarından. Bir süredir de hayatları turne nedeniyle yolda geçiyor. Kısa aralıklarla ABD’nin farklı şehirlerinde indie, post punk ve synth pop’u harmanlayan şarkılarını çalıyorlar.Bizim esas buluşma nedenimiz ise 13 Ağustos akşamı Blind sahnesinde verecekleri konser. Grubun birçok şarkısına imza atan vokal Ian Richard Devaney, sorularımı yanıtlarken İstanbul için çok heyecanlı olduklarından bahsediyor. Devaney ile sohbetimizin en dikkat çekici kısmı ise müzikte mükemmeli aramaya dair söyledikleri… Nation of Language ile yolda geçen bir müzik sohbeti yaptık.Yoğun bir turne dönemindesiniz. Yolculuk nereye? Gördüğün gibi yoldayız. Devam eden turne için minibüsteyiz. Şu an Indiana’dan St. Louis’e doğru gidiyoruz. Turneye çıkmayı seviyoruz. Bu yüzden sık sık konser vermek ve uzun süre yolda olmak bizi gerçekten mutlu ediyor. İlk albümünüz pandeminin ortasında çıktı ve ardından 3 yıl içinde 3 harika albüme imza attınız. Son albümünüz <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/1VDxaxECCJJh4of5htFnmK?si=TMmMpcDWTFSR0gxnka_jLQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Strange Disciple</a>’ın ilk iki albüme göre farklı bir havası var. Yolda olmak ve pandeminin ardından sevenlerinizin canlı performanslarınıza tepkilerine şahit olmak albümün hazırlık sürecini etkiledi mi?&nbsp;Sanırım turnede olmak sound’u etkilemekten ziyade bize heyecan duyduğumuz şeyleri yapmaya devam etme konusunda güven verdi. Bilirsin, albüm yapma sürecinde insan kendini sorguluyor ve seni heyecanlandıran şeyleri yapmak bazen çok kolay olmayabiliyor. Kendi isteklerinin peşinden gitmek yerine sevenlerinin ne istediğine odaklanabiliyorsun.Sanırım kendimiz olmamıza izin veren dinleyicinin önünde çalmak ve onların ilk iki albüme verdikleri tepkiyi görmek, içgüdülerimizi takip etme konusunda pusula görevi gördü. Asıl önemli olan da buydu. Dediğin gibi turnenin de üçüncü albüme ilham kaynağı olduğunu düşünüyorum.<img src="https://images.aposto.com/2024/3/1/1714402067349.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.08" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Şarkı sözleriniz oldukça şiirsel. Şarkı yazma sürecinde etkilendiğiniz şairler oldu mu?Şarkı yazma sürecimiz her zaman müzikle başlar. Sözler müziğin ardından gelir. Bu da bize şarkılarla zaman geçirme ve içinde yaşama olanağı tanıyor. Böylece enstrümanları dinleyip bir şarkının ne hakkında olacağına karar verebiliyorum. Şarkı yaparken genellikle masamın üzerinde şiir kitapları bulunduruyorum. Bir başkasının zihninde gezinmek ve onun dünyasını deneyimlemek iyi geliyor. Walt Whitman, Frank O’Hara, T. S. Eliot bu isimlerden bazıları... Şiirler sayesinde düşünce kalıplarımdan çıkıp farklı bir perspektif kazanabiliyorum.New York’a taşındınız ve hayatınız değişti. New York müziğinize ilham vermeye devam ediyor mu?Evet, New York’un güzel yanlarından biri sürekli değişim hâlinde olması. Dolayısıyla sürekli deneyimlenecek yeni şeyler, keşfedilecek yeni mahalleler ve tanışılacak yeni insanlar çıkıyor karşınıza. Şahsen etrafımda sürekli yeni ilham kaynakları olmasını yaratıcı süreç açısından önemli buluyorum.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Müzik vücudumun kontrolünü ele geçiriyor'</h2>Sizi birarada tutan müzikal kimya nedir?Sanırım hepimiz oldukça azimliyiz ve birbirimize ilham veriyoruz. Müzisyen olma macerasını seviyoruz. Şimdiye kadar bu maceradan heyecan duymayan birçok insanla farklı gruplarda yer aldım. Bu da işleri çok zorlaştırıyordu. Aynı fikirde olmaktan, dinleyicilerin önünde müzik yapmaktan, seyahat etmekten ve sınırlarımızı zorlamaktan bu kadar keyif almak bizi birleştirdi. Bu da yaratıcı sürecimiz için çok önemli.Bu sanki sahnede de hissediliyor. Bir arkadaşım geçen yaz Madrid’deki konserinizi izledi. Şarkılarınızı yüksek bir duyguyla söylemeniz ve güçlü beden dili kullanımınız onu çok etkilemiş. Bu performans stilini nasıl geliştirdiniz? Sizce de sahnede kaotik bir etki yaratıyor musunuz?Sahnedeyken müzik vücudumun kontrolünü ele geçiriyor sanki… Ne yapmam gerektiğini çok fazla düşünmüyorum. Mümkün olduğunca doğal davranmaya çalışıyorum. Çünkü bence insanlar bir konseri izlemeye geldiğinde, sanatçı hakkında gerçek ve kişisel bir şeylere şahit olmak istiyor. Bu yüzden mümkün olduğunca kendim olmaya çalışıyorum. Eğer bir şey bende dans etme isteği uyandırırsa dans ediyorum. Bir şey bende komik olma isteği uyandırıyorsa komiklik yapıyorum. Bu kendin olma hâli izleyiciyi de aynı şekilde kendilerini bırakmaya teşvik ediyor.Canlı çalmayı en sevdiğiniz şarkılar hangileri?Aidan Noell:<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/62OfOhTfNtOI7WKxc08ujG?si=1ebb1f790b0c425f" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Whatever You Want</a>’ı son zamanlarda çokça çalıyoruz ve her zaman çok eğlenceli geri dönüşler alıyoruz. Ayrıca<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2Zmk9Sxs1YkqdytFHX0Ac9?si=9adeb70679be4602" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;The Grey Commute</a>’u çalmayı da seviyorum. Çünkü bu şarkıda hepimiz bir şekilde birbirimize kilitleniyoruz. Sonlara doğru jam yaparak beraber çalıyoruz. Bu andan her zaman keyif alıyorum.Alex Mackay: Yeni albümden<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/69Zrh6LdpX02ePm3DedIRs?si=dd1b88d4196c44d4" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Surely I Can’t Wait</a> ve<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0Qiu3O9QsjodZa2TMI2QXr?si=ce67c3f26cd041f7" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;A New Goodbye</a>... Bu şarkıları çalmak hem zorlayıcı hem de tatmin edici. Sahnede çalmak için doğru kombinasyonlara sahipler. Hepimizin sahnede ayrı takıldığımız anlar oluyor ama sonunda hepsi üst üste binip birbirine bağlanıyor. O anı gerçekten seviyorum.Richard Devaney: Sanırım yeni albümdeki<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4odb2UIgc0u22MNV7p4iQq?si=1629627e2f004db4" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Weak In Your Light</a> şarkısını çalmayı gerçekten seviyorum. Ama favorim ilk albümdeki<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/5qIOUorQ9AInP9UliORgCC?si=5d24af80182e460d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;The Wall and I</a>.Ben de sizi The Wall and I ile keşfetmiştim pandemi döneminde. Çok sevdiğim bir şarkı…Ne güzel! Bu şarkıya dair çok özel bir anım var. Pandemiden sonraki ilk konserlerimizden biriydi. Bu şarkıyı seyircinin önünde çalmaya yeni başlamıştık. Nihayet tekrar müzik yapmanın ne kadar güçlü hissettirdiğini görmek, unutulmaz bir deneyimdi. Bu şarkı, benim için her zaman özel olacak çünkü beni o anlara geri götürecek.<img src="https://images.aposto.com/2024/3/1/1714402620505.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.15" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> <h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Avrupa’da daha çok dinlenmemiz oranın sanat tarihi ile ilgili'</h2>Spotify profilinizdeki “hakkında” kısmında “love angel music baby” yazıyor. Bunun özel bir anlamı var mı? Çok sevimli bir yaklaşım...Pek bir anlamı yok aslında. Gwen Stefani’nin bir albümünün adı ama Spotify biyografimize neden bu şekilde yazdığımı gerçekten hatırlamıyorum. (Gülüyorlar.) Umarım başkaları da senin gibi düşünüyordur.Dijital müzik platformlarında Avrupa’da ABD’den daha fazla dinleniyorsunuz. Bu sizi şaşırtıyor mu?Beni şaşırtmıyor. Bu durum Avrupa’nın sanat tarihiyle ilgili. Müzik tarzımızın Avrupa’da nispeten daha köklü bir tarihi olduğunu düşünüyorum. İlham aldığımız şeyler Avrupa’da daha çabuk yaygınlaşıyor. Orada insanlar bu müzikle daha hızlı bir şekilde bağlantı kurabiliyor. Avrupa’daki hiçbir konser fırsatını kaçırmıyoruz. Bu benim için de harika bir durum çünkü mümkün olduğunca sık Avrupa’ya gelme şansım oluyor.Dünyanın farklı şehirlerinde dinleyiciye sahip olmak ve konser vermek nasıl bir duygu? Bir başarı hissi uyandırıyor mu?Bazen. Ama Avrupa’da sahne almanın en güzel yanlarından biri her şehrin kendine özgü bir yanı olması ve farklı hisler uyandırması. Türkiye’ye gelmekten bu kadar heyecan duymamızın nedenlerinden biri de bu. Daha önce İstanbul gibi bir şehirde hiç çalmamışız gibi hissediyorum. Yeni bir yer görmek ve insanlarını tanımak, oradaki hayranlarımızla buluşmak gerçekten eşsiz bir fırsat ve bunun için minnettarız. Ayrıca herkesin bahsettiği Türk yemeklerini tatmak için de sabırsızlanıyoruz.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Biraz tökezlemek, eşsiz bir deneyim sunmanızı sağlıyor'</h2>Bir röportajında hiçbir zaman herhangi konuda mükemmel olmadığını belirttikten sonra şöyle diyorsun: “Müziğimin de mükemmel olmasını istemedim.” Merak ediyorum, dinleyici müzikte mükemmelliği mi arıyor?Yani sanırım… Günümüzde bazı konularda mükemmelliğe ulaşmak çok kolay. Müziğimizde belirli bir standart var. Bildiğin gibi, çok karışık şarkılara sahip, o kadar da manyak bir grup değiliz. Fakat her kaydın çok temiz olması gerektiği içgüdüsüne kapılırsan da müziğin seninle ilgili bir şeyi temsil etmez. Bu yüzden her şeyin ışıltılı ve mükemmel olmasını istemiyorum. Bu, canlı performanslar için de geçerli.Hata yapmanın beni gerçekten korkuttuğu ve şöyle düşündürdüğü bir dönem vardı: “Vay canına, bu performans başarısız oldu çünkü şuralarda hata yaptım.” diye düşünüyordum. Ama sonra izleyicilerin bu hataları takdir ettiğini fark ettim. Biraz tökezlemek, eşsiz bir deneyim sunmanızı sağlıyor. İzleyici sizin de insan olduğunuzu hatırlıyor ve daha kolay bağlantı kuruyor. Artık bunu kabul etmeye ve kendimi fazla zorlamamaya çalışıyorum. O anın özel olduğunu biliyorum ve öyle davranmaya çalışıyorum. Böylece sahne yaptığınız bir hata, sizi başarısız hâle getirmek yerine, o anı özel kılan bir deneyime dönüşüyor.&nbsp;

Duende

Brooklyn sahnesinin yıldızı parlayan indie grubu Nation of Language ile bu yaz İstanbul'da verecekleri konser öncesinde sohbet ettik.

Nation of Language ile müzikte kusursuzluk arayışına dair

<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Konser serisi. Salon İKSV sahnesi; dört günlük konser serisinde Konoba, Dry Cleaning, Hey! Douglas, The Away Days, Pitohui ve sürpriz isimleri ağırlayacak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? Salon İKSV</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 1 - 4 Haziran</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? 70’lerin ve 80’lerin müziği ile elektronik müziği başarıyla harmanlayan Hey! Douglas; ülkemizin bilinen ilk dream-pop, shoegaze grubu The Away Days; electropop ve downtempo müziği ile dinleyicilere rüya ile gerçeklik arasında kaybolma fırsatı veren Konoba; doğaçlama üzerinden çok katmanlı bir müzik üreten Pitohui; alışılmadık şarkı sözleriyle tanınan İngiliz post punk grubu Dry Cleaning’in yanı sıra sürpriz isimler Salon sahnesinde olacak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: 1 Haziran akşamı Belçikalı Raphaël Esterhazy’nin elektronik solo projesi Konoba; son turnesinin İstanbul durağında estetize, karanlık, melodik ve güçlü müziğiyle karşımızda olacak. Konoba’dan önce sahneye indie rock ve dream pop türünün dünyaya açılan yerli ismi The Away Days çıkacak. Ertesi gün Güney Londra’dan üç arkadaşın bir karaoke partisinden sonra kurmaya karar verdiği post-punk, indie grubu Dry Cleaning’i dinleyeceğiz. Vokal Florence Shaw’un arkasında, davulda Nick Buxton, gitarda Tom Dowse, basta Lewis Maynard’ı bir araya getiren gruptan önce de çok katmanlı müzik evrenini elektronik dokunuşlarla genişleten Pitohui sahnede olacak. Cumartesi akşamının sürpriz konserinin ardından hafta sonunu Hey! Douglas’la kapatacağız. Türkçe hip-hop’ın efsane gruplarından Mode XL ile Ankara sound’unun yaratıcılarından VEYasin’in solo projesi, pazar akşamı Salon’da olacak.&nbsp;Programa ve biletlere <a data-token-index="1" fr-original-style="" href="https://www.passo.com.tr/tr/etkinlik-grubu/salonda-hafta-sonu-salon-iksv-bilet/519614" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" tabindex="0" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsin.</li></ul>

Aposto İstanbul

Konoba, Dry Cleaning, Hey! Douglas, The Away Days, Pitohui ve sürpriz isimlerin ağırlandığı konser serisi; 1 - 4 Haziran tarihleri arasında Salon İKSV'de olacak.

Salon İKSV’den +1 Hafta Sonu Konserleri

<img src="https://images.aposto.com/2022/11/5/1671837476816.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.32" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yıl sonu içeriklerimizin açılışını bu sene bültenimizde ve blog'da yayımladığımız albüm incelemelerinde geri dönerek yapıyoruz. En çok dinlediğimiz ve ilgili içerikleri en çok okunan albümlerden beşini listeledik:&nbsp;5. Nilüfer Yanya - Painless"Albüme genel olarak bakınca Nilüfer Yanya’nın bir müzisyen olarak kendini geliştirdiğini, olgunlaştığını ve odağını bulduğunu görüyoruz. Önceki albümlerdeki deneme yanılma şarkıları bu albümde yok, lofi pop bedroom prodüksiyonundan uzaklaşılmış, grunge ya da post punk gibi genrelara ulaşan çok daha çeşitli elementler eklenmiş ve en çok shameless, midnight sun trouble gibi şarkılarda parlayan, şarkı yazarlığını öne çıkaran güçlü nakaratlar inşa edilmiş."Link: <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1rw1hpm0jSriJVVCyf6Da6?si=eag5FswkQoaZAjTw1V8gJw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Akışına bırakamayan PAINLESS</a> <a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1rw1hpm0jSriJVVCyf6Da6?si=eag5FswkQoaZAjTw1V8gJw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-23T23:37:10.085Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>4. The 1975 - Being Funny In A Foreign Language&nbsp;"Geçtiğimiz günlerde NME ile yaptığı bir röportajda Matt Healy, grubu The 1975’in 2020’lerin en önemli grubu olabileceğini söylüyor. 2000’lerin en önemli grubu olarak tanımladığı “Arctic Monkeys, hâlâ dinleyicide yer bulabiliyor, harika albümler yayımlıyor ve bir “grup” olmaya devam ediyor. Ancak günümüzün toplumu artık gitarlarını çalarak dünyayı değiştiren beyaz adamları önemsemiyor” The 1975 ise bu kategoride olmak istemiyor. Onlar tarihin doğru tarafında, sesini çıkaran, yükselen sağı sözleri ile yerle bir eden ve kadınların arkasında duran grup olmak istiyorlar."Link: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/yeniden-the-1975" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yeniden The 1975</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6dVCpQ7oGJD1oYs2fv1t5M?si=zl2Dj1uzSRS4XvKtdcDAHw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-23T23:41:31.480Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>3.&nbsp;Black Country, New Road - Ants From Up There"Black Country, New Road’un, önceki albümünden tam bir sene sonra çıkardığı Ants From Up There, son bir senedir bildiğimiz haliyle grubun da sonu aslında. Birkaç ay öncesinden yayınlanan single’larla müjdelenen albümün arifesinde hayranlarını, grubun solisti ve söz yazarı Isaac Wood’un ayrılık haberiyle baş başa bırakarak, albüm tanıtımlarına alışılmışın çok dışında bir şekilde başlıyorlar."Link: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/6210aaa66843080006046898" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Geleceğin indie efsanesi ile karşı karşıya olabilir miyiz?</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/21xp7NdU1ajmO1CX0w2Egd?si=tNfNGj-KQVyeIgSJaHMOIA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-23T23:47:10.743Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>2. Big Thief - Dragon New Warm Mountain I Believe in You&nbsp;"Müzikte daha fazla olanın daha iyi olmadığını şu ana kadar öğrendik. Doğru yerlerde doğru adımları atmak, sadece hayatta değil; müzikte de sizi öne çıkarıyor. Big Thief’in 5. albümü Dragon New Warm Mountain I Believe in You, bütün bu inanışlara ters bir yönde giderek 20 şarkılık ve yaklaşık 1,5 saatlik bir seçki sunuyor. Büyük bir albüm, büyük risk getirir. Big Thief içinse sonuç indie müziğin günümüzdeki en "hot" grubu olduklarını bize bir kere daha göstermek oluyor."Link: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/62193478d8069600085c54c4" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Şimdi sahne...</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/7Ln81p86r5cCsesd3KBWIY?si=h1_8RN-7QZKMDUVAuvmrrA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-23T23:50:37.755Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>1. Mitski - Laurel Hell"Daha önceleri 2 dakikalık kısa şarkılar yapan Mitski’nin bu alışkanlığı kendisine bir deneysel, kendini ifade edici ve indie bir hava veriyordu. Bu albümde ise tamamen apayrı bir noktaya giden Mitski, ortaya bir pop albümü koyuyor."Link: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/62233a2ed8069600087797a1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dans pistinde kişisel şarkılar</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4rcinMUHEWOxpIwJo2sf22?si=qRBF4RkSRfSeDVPMneeZKg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-23T23:54:28.094Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Hayatımıza Small Crimes EP’si ile giren ve Miss Universe ile kulaklıklarımızdaki yerini sağlamlaştıran Nilüfer Yanya ikinci albümü PAINLESS ile geri döndü. Yeni bir müzisyen ilk albümüyle beğenilen bir çıkış yaptığında haliyle ikinci albümden beklentiler yüksek oluyor (sophomore sendromu olarak da bilinen durum), Yanya için durum da buydu ve PAINLESS’ı dinledikten sonra başarıyla sonuçlanmış desek yanlış olmaz.Geçtiğimiz hafta albümü hatırlamış olsak da PAINLESS’tan bahsederken Miss Universe ile kıyaslamamak elde değil. Miss Universe her ne kadar başarılı bir çıkış olsa da her şeyin her yerde olduğu, belli bir odağı olmayan bir albümdü. Bazı şarkıların prodüksüyonu aşırı profesyonel duyulurken bazıları sanki direkt Nilüfer’in aile evindeki odasından çıkmış gibiydi. Bunun yanında albümü pazarlama esprilerinden biri olan sahte şirket WWAY HEALTH paketi bana biraz alakasız gelmişti. Yeni albümünde Nilüfer Yanya’yı bu noktalarda çok daha olgunlaşmış buluyoruz. PAINLESS yine aşırı parlatılmış prodüksiyon içermese de albümü dinlerken kulağı tırmalayan keskin değişimler yok. Albüm yine lofi pop ve indie rock arası gidip geliyor olsa da çok daha net bir odağı var. Vokal stili ya da şarkının temelini oluşturan element gitar ya da synthler arasında değişse de 46 dakika boyunca albümü kaplayan 90’lar çerçevesinden çıkmıyoruz.PAINLESS her şarkıda dinleyicisine bir sürpriz sunuyor. Albüm öncesinde single olarak gelen the dealer sizi indie rock'ın en popüler zamanlarına götürüyor; grunge esintili gitarları ve Yanya’nın derin ve dumanlı yer yer fısıltılı vokalleriyle albümü özetleyen bir giriş yapıyor. L/R’ı dinlerken bir kulaktan diğerine geçen vokaller, stabilise’ın post punk gitarları, trouble’da bir anda vuran Yanya’nın imzası olan neredeyse ağlamak üzereymişcesine servis edilen kırık vokaller gibi detaylar albümü her an ilginç kılmayı başarıyor.Bütün albüm boyunca devam eden tema bir şeylere karşı çıkmak, kabul edememek ve akışına bırakmayı reddetmek. Örneğin midnight sun’ın en güçlü sözlerini içeren kısmında&nbsp;"Don’t like whenever I’m not in pain/Peeling back, not noticing/The blood and bones beneath my skin" ya da belong with you da "Can’t seem to break free/You cannot save me/I said there won’t be a next time/And now I can’t see the stop sign".Albüme genel olarak bakınca Nilüfer Yanya’nın bir müzisyen olarak kendini geliştirdiğini, olgunlaştığını ve odağını bulduğunu görüyoruz. Önceki albümlerdeki deneme yanılma şarkıları bu albümde yok, lofi pop bedroom prodüksiyonundan uzaklaşılmış, grunge ya da post punk gibi genrelara ulaşan çok daha çeşitli elementler eklenmiş ve en çok shameless, midnight sun trouble gibi şarkılarda parlayan, şarkı yazarlığını öne çıkaran güçlü nakaratlar inşa edilmiş. Albümde geri adım atılan tek nokta ise bence Nilüfer Yanya’yı eşsiz kılan vokallerinde olmuş, Miss Universe’te Yanya’nın sesinin çok daha farklı hallerine tanık olurken PAINLESS’ta olabildiğince az risk alınmış, bazı şarkılarda daha güçlü bir performans icra edilebilecekken kısıtlanmış gibi hissediliyor. Canlı performanslar sırasında daha farklı versiyonlarına tanık olmayı bekliyorum ve eğer bir sorun çıkmazsa 23 Mart’ta Instagram hesabımızdan bildiriyor olacağım, takipte kalın.Öne çıkan şarkılar: shameless, midnight sun, trouble<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1rw1hpm0jSriJVVCyf6Da6?si=0nSZP1iHQ_moJYuy0_lOBA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/2/2022-03-19T11:45:13.508Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Geçtiğimiz hafta Miss Universe’e geri dönerek temelini attığımız PAINLESS incelemesi sonunda burada.

Akışına bırakamayan PAINLESS

1970’lerde derme çatma mahallelerle dolu, işsizlikle kavrulan endüstriyel bir çöl olan Manchester, bugün dünyanın müzik ve kültür merkezlerinden birine dönüştüyse bunun mimarlarından biri, Factory Records’ın arkasındaki isim Tony Wilson.1976-1977 arasında yerel televizyon kanalı Granada Television’da hazırlayıp sunduğu&nbsp;So It Goes&nbsp;programında, ilk defa televizyona çıkan Sex Pistols’tan Patti Smith’e, The Clash’ten programın iptal edilmesine neden olan Iggy Pop’a dönemin yeni ve heyecan verici sanatçılarını konuk eden Wilson, 1978’de adı Andy Warhol’un New York’taki stüdyosundan ilhamla konan “Factory” başlıklı kulüp geceleri düzenlemeye başlıyor. Ünü hızla yayılan bu gecelerde, dönemin yeni hareketlenen post punk sahnesinden isimler çalıyor.Kanla yazılan sözleşme: Factory, 1979 başında aktör Alan Erasmus’un ortaklığı ve Tony Wilson’ın annesinden kalan mirasla bir plak şirketine evriliyor ve yayımladığı ilk EP A Factory Sample'da çiçeği burnunda ekip Joy Division, The Durutti Column, John Dowie ve Cabaret Voltaire’in şarkılarına yer veriyor. Aynı yıl Factory etiketiyle yayımlanan ilk albüm ise, Joy Division’ın efsanevi albümü&nbsp;Unknown Pleasures. Kendileriyle ilgilenen başka plak şirketlerini reddederek Factory saflarına katılan Joy Division, Tony Wilson’ı kendi kanıyla bir sözleşme yazmaya zorluyor. Wilson’ın ve Factory’nin sanatçılara yaklaşımını özetleyen sözleşmede sadece şunlar yazıyor: “Her şey müzisyenlere ait, hiçbir şey şirketin değil. Tüm gruplarımız, çekip gitmekte özgür.”&nbsp;Bu yaklaşım, 90’larda iflas eden şirketin başka şirketler tarafından satın alınmamasının sebebi; çünkü albümlerin hakları sanatçılara ait.Joy Division solisti Ian Curtis’in intiharından birkaç ay sonra yayımlanan&nbsp;Love Will Tear Us Apart&nbsp;single’ı ve grubun ikinci albümü Closer, listelerin üst sıralarına tırmanıyor. Bu trajedinin içinden yeni bir ses doğuyor: New Order.Madchester’ın harman olduğu yer: The Haçienda!&nbsp;1982’de New Order ve Factory Records iş birliğiyle açılan gece kulübü The Haçienda,&nbsp;acid house&nbsp;ve alternatif rock’ı bünyesinde eriten ve bolca saykedeliyle besleyen&nbsp;“Madchester”&nbsp;akımının itici gücü oluyor. New Order, The Stone Roses, The Smiths, Happy Mondays gibi isimlerin yanında Madonna’nın Birleşik Krallık’taki ilk televizyon performansına da ev sahipliği yapan kulüp, yüksek işletme giderleri ve dönemin MDMA furyasının yarattığı sorunlar nedeniyle 1997’de, arkasında müthiş bir müzik kültürü bırakarak kapanıyor.Sattıkça zarar eden&nbsp;single’lar ve bitmeyen albümler: Factory Records’un benzersiz kimliği, çatısı altında yer alan sanatçıların sound’u kadar, şirketin tüm görsel işlerinde göze çarpan, Manchester’ın endüstriyel atmosferinden ilham alan tasarım anlayışından da kaynaklanıyor. Factory’nin kulüp gecelerinden itibaren her adımında emeği olan sanat yönetmeni ve grafik tasarımcı&nbsp;Peter Saville, 1983’te çıkan New Order single’ı Blue Monday için disket şeklinde bir kapak tasarımı hazırlıyor. Factory, single’ın çok satmayacağını düşünerek kapağın üretim maliyetini göz ardı ediyor. Satılan her kopyada şirketi 5 peni zarara sokan&nbsp;Blue Monday'in uluslararası bir hit olması, Factory için sarsıcı bir sürpriz.1985’te şirketin aile fotoğrafına dâhil olan Happy Mondays, başarılı single&nbsp;ve albümlerle yüzleri güldürüyor. Grup Madchester sahnesine yön veren üç albümden sonra, 1992’de yeni albümünü kaydetmek üzere Barbados’a gidiyor. Solist Shaun Ryder’ın eroin bulamayacağı bir yer olduğu için tercih edilen Barbados macerası, grubun kokain bağımlısı olmasıyla kontrolden çıkıyor. Uyuşturucu almak için kayıt stüdyosunun eşyalarını satmaya başlayan ekip, Manchester’a döndüğünde ellerinde söz yazılmamış bir dizi şarkı var. Böyle bir sürecin ardından yayımlanan Yes Please!&nbsp;Happy Mondays’in kariyerine ölümcül bir darbe vurduğu gibi, prodüksiyon masraflarıyla Factory Records’ı iflasa sürüklüyor. Albüm çıktıktan iki ay sonra, şirket iflas ettiğini açıklıyor.Mr. Manchester’ın vedası:&nbsp;Müzikten para kazanamamasıyla ünlü olduğunu söyleyen Tony Wilson, 10 Ağustos 2007’de, bir süredir tedavi gördüğü kanser nedeniyle hayatını kaybetti. Wilson’ın tabutu da, etkinlik afişlerinden albümlere, kulüplerden sanat eserlerine Factory üretimi her şey gibi numaralandırıldı: FAC501.Daha derine: Michael Winterbottom’ın Manchester’ın renkli müzik sahnesini konu edinen filmi 24 Hour Party People, Factory Records ve Tony Wilson’ı odağına alıyor.

post punk ile ilgili hikayeler