Son 20 yılda, hayali bir bağımsız film soundtrack’i Funeral’la başladıkları yolculuklarına Grammy ödüllü prestijli sanatçılar, stadyum dolduran büyük grup, bir salon dolusu insanı aynı anda hareket ettiren dans pisti canavarları, David Bowie’nin favori grubu ve sevgili dostları gibi pek çok sıfatı isimlerinin önüne ekleyen Arcade Fire, yoluna yeni albümleri WE ile devam ediyor. Belli bir yönüyle bir pandemi albümü de olan WE, grubun şimdiye kadar iyi yaptığı her şeyi parça parça toparlamaya çalışıyor, belki de biraz fazla çalışıyor.Will Butler’ın Mart ayında gruptan ayrılığını duyurmasının ardından çıkan albümün temelleri, pandemi süreci boyunca, grubun iki yaratıcı beyni Win Butler ve Régine Chassagne’nin New Orleans’taki evlerinde piyano ve gitarla atılıyor. Grup, hemen her şarkının iskeleti hazır bir şekilde kayda giriyor. Stüdyoda ise Win ve Régine’le birlikte prodüktör koltuğunda oturan Nigel Godrich (bkz. Radiohead, Red Hot Chilli Peppers, R.E.M., Travis, The Divine Comedy) ve grubun geri kalanı maharetlerini sergiliyorlar. Bu süreç boyunca yeni pek çok şey ürettikleri gibi eski bestelerin üzerinde de çalışıyorlar ki bu şarkılardan bazıları albüme de giriyor. Bu nedenle şarkılarda, yazıldıkları dönemin izlerini görmek pek de sürpriz değil. Örneğin; The Lightning’in belli bölümleri ilk albüm Funeral&nbsp;döneminde yazılmış. Nitekim albümde Funeral sound’una en yakın duyulan şarkı da yine kendisi. Benzer şekilde End of the Empire&nbsp;da ikilinin üniversite yıllarında ortaya çıkmış. Bir aile olarak 20 senedir beraber büyüyen ve yaşlanan (daha kibar duyulsun diye yaş almak mı diyorduk?) grubun kariyerleri boyunca takip edebildiğimiz bu hikayesini, albümde böyle kısa bir özet, bir zaman tüneli olarak görmek mümkün. Ya da NME'ye verdikleri röportajda kendileri ifade ettikleri gibi, şimdiye kadar yaptıkları işler arasındaki noktaları birleştiriyor.Albümün öne çıkan parçaları, albüm öncesi single olarak da yayınlanan The Lightning I, Age of Anxiety I, Régine Chassagne’in vokaline Peter Gabriel’in eşlik ettiği Unconditional II (Race and Religion) ve Win Butler’ın kendi ürkek çocukluğunu düşünerek 9 yaşındaki oğluna yazdığı Unconditional I (Lookout Kid). Şarkının duygusal olarak ne kadar yoğun hissettirdiğini, geçtiğimiz aylarda Coachella sahnesinde çalmaya başladıkları anda, Win Butler’ın göz yaşlarına hakim olamayıp da şarkıya baştan girdiği o anı izleyerek anlamak mümkün. “Her şey iyiye gitmeden önce bir müddet sarpa sarar ama eninde sonunda iyiye gider.” diye telkin ettiği başta kendi oğlu olmak üzere, 4 dakika boyunca şarkıyı söylediği o kalabalık, dinleyen herkes ve kendi çocukluğu oluyor o anda.Bir önceki albümleri Everything Now ile müzik yazarlarının acımasız eleştirilerinin, hiç olmadıkları kadar hedefi haline gelen grup için WE bir iade-i itibar albümüne dönüşüyor. Albüm, Arcade Fire’ın senelerdir iyi yaptığı şeyleri bir araya getiriyor. Wake Up&nbsp;gibi, hisli bir gençliğe hitabe dinlemek isteyenler için Unconditional I (Lookout Kid), grubun ilk dönemleriyle hasret gidermek isteyenler için&nbsp;The Lightning, modern zamanlara, geleceğe ve kaygıya bir de Arcade Fire perspektifinden bakmak isteyenler için Age of Anxiety… End of the Empire IV (Saggitarius A*) gibi kafası karışık ve vaadinin altını dolduramayan şarkılar da olsa genel olarak iyi ve tekrar tekrar dinlemek isteyeceğimiz şarkıların ağırlıkta olduğu bir albüm. Ancak, belki de bir önceki albümde dili yandığından, klasik bir iş çıkarmak, aynı anda da güncel kalmak için bir fazla çabaladığını da zaman zaman hissettiriyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2sAePf08xIp4tnDlMUCV8B?si=ZXWnTDc_Tl2RV_j4rnj3PA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/5/2022-06-04T08:40:43.326Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Bir önceki albümleri ile acımasız eleştiri okları altında kalan Arcade Fire, yeni albümünde "güvenli" oynuyor.

Noktalar birleşiyor

Albüm:&nbsp;Arcade Fire, WESüre:&nbsp;40 dakikaPlak şirketi: Columbia RecordsKartonet:&nbsp;Albümün isminin geldiği Yevgeni Zamyatin imzalı distopya klasiği Biz, albümün yapım sürecinin denk geldiği pandemiyi ve sonrasındaki ayrılığı ne kadar da net bir şekilde tanımlamış. 2019 yılında kayıtlarına başlanan WE’de Win Butler’ın besteci kimliğinin daha da öne çıktığını dile getirebiliyoruz.&nbsp;Pandemi öncesinde Age of Anxiety ve End of the Empire’ların kaydını tamamlayan grup, prodüktör olarak da Nigel Godrich’le çalışmaya başladı. Böylelikle evlere kapandıkları dönem onlar için bir kazanca dönüştü. Bu süreçte Win Butler, en az birkaç albüm yapacak kadar materyal yazıp kaydetti. Uncondition’lar bu sürecin ürünleri olarak WE’de yer buldu.&nbsp;Arcade Fire’ın kurulduğu günden beri grupta yer alan ve grubun asıl yaratıcısı olarak tanımlayabileceğimiz kardeş Will Butler, albümün kayıtları tamamlanır tamamlanmaz gruptan ayrıldığını açıkladı; karar, hemen her müzikseverde şaşkınlık yarattı. Nitekim grup aile şirketi(!) gibi dursa da Will Butler’ın ayrılmasının temel sebebi yeni heyecan arama isteğiydi.Albümün dikkat çeken noktalarından biri de kapağı. Kapakta Agnes Varda’yla yaptığı Faces Places filmiyle ününe ün katan JR’ın imzası var. Gözün kırılan ışık sebebiyle sunduğu renklerin, albümün müzikal tarafta sunduklarına eşlik ettiğini söylemek mümkün.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652338336016.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Arcade Fire, WE<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Arcade Fire, her albümünde kendi sınırlarının farklı bir köşesini keşfetmeyi tercih etse de onları Arcade Fire yapan müzikal kimlikten uzaklaşmadı. WE’de, yer yer The Suburbs’e göz kırpmalar ve Everything Now’la yakınlaşmalar mevcut.Albüm müzikalite olarak dikkat çeken bir farklılığa End of the Empire IV (Sagittarius A*)’daki saksofon bölümleri dışında sahip değil. Yüksek tempo, neşeli, bol&nbsp;synth’li, akustik gitarın hayati önem taşıdığı formül aynen uygulanmış. Bunlar&nbsp;WE’nin tekdüze bir iş olduğunu işaret etmiyor elbette. Özellikle Reflektor’la uzak ara zirveye ulaştığını düşündüğüm lirik yazımındaki mahirliğine yeni bir boyut katan Win Butler’ın bu albümün alacağı övgülerde derinlikli sözlerinin önemli bir yeri var. Tıpkı en büyük ilham kaynaklarından biri David Bowie’nin de yıllarca başardığı gibi.İçinde bulunduğumuz zamana bilim insanları dahi "İnsan Çağı" demeye başladı. &nbsp;Nitekim insanın olduğu yerde kusurlar da var. Arcade Fire’a referans vererek içinde bulunduğumuz zaman dilimine rahatlıkla&nbsp;"Anksiyete Çağı" diyebiliriz. Hatta genelden özele gidip "Anksiyete Çağımız" dersek daha iyi tanımlar belki — denemek lazım.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Her şey bittiğinde tekrar yapabilir miyiz? Her şey bittiğinde tekrar yapmak ister miyiz?</blockquote>— WE, Arcade FireBenzer işler: Andrew Bird, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6TqAnRWjGY3ztfajmS0HSG?si=scmTnVN9QFKFfRn6huERgg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Are You Serious</a> &amp; Grizzly Bear, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6FIFqclBriPCb0SjWDaHIk?si=cb8fc96794664a90" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Veckatimest</a>.

Duende

Arcade Fire’a referans vererek içinde bulunduğumuz zaman dilimine rahatlıkla anksiyete çağı diyebiliriz. Nitekim yeni albümleri WE’yle yaşanılan karşılaşmalar tam da öyle.

Will Butler ile ilgili hikayeler