Film:&nbsp;CloseYönetmen:&nbsp;Lukas DhontSüre:&nbsp;104 dakikaYapım yılı:&nbsp;2022Belçika’dan genç ve kuir bir yönetmen Lukas Dhont, ilk filmi Girl&nbsp;ile yarıştığı 2018 yılındaki Cannes Film Festivali’nden üç ödülle ayrılmıştı: Seçkideki ilk-filmlerden birine layık görülen Altın Kamera, festivalin kuir ödülü Kuir Palmiye ve eleştirmenlerin verdiği FIPRESCI ödülü. Girl, balerin olma hayalleri kuran on beş yaşındaki trans genç kadın Lara’nın bir yandan cinsiyet uyum sürecinde bir yandan da balenin acımasız ve rekabetçi dünyasında maruz kaldığı psikolojik ve fiziksel zorlukları konu alıyordu. Dhont’un dört yıl sonra gelen bir sonraki filmi Close&nbsp;da prömiyerini Cannes’da yaptı; Dhont bu kez ana yarışmada yer alıp Grand Prix’yi Claire Denis gibi usta bir sinemacıyla paylaştı. Belçika’nın 95. Akademi Ödülleri için seçtiği film, En İyi Uluslararası Film kategorisinde Oscar adayı oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/4/1682023552921.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Close | Kaynak: İKSVClose,&nbsp;bir değişimin ve değişime yenik düşen bir yakınlığın hikâyesi. 13 yaşındaki Léo ve Rémi'nin yakın ilişkisi, okul başladığında sarsıntıya uğruyor. Rémi'nin Léo'ya dostluğun dışında hissettiği şeyler olduğunu anlamak çok zor değil, bunların karşılıklı olup olmadığıysa muğlak. Toplumun o toksik erilliğinin, tek normale tapınma saçmalığının henüz 13 yaşındaki çocukların bile kalbini kırdığını görmek can acıtıyor. Duyduğu fısıltılarla, kendilerine yönelen ima, bakış ve işaretlerle her gün biraz daha geri çekmeye başlıyor Léo kendini.Rémi, Léo uzaklaştıkça karnından bıçaklanmış hissediyor ve bir gün onu okula başladıklarından beri ayrı düştükleri tek dünya olan hokey antremanında ziyaret etmeye gidiyor. Spordan zerre anlamasa, orada olduğunda birlikte vakit geçiremeyecek olsalar da üstelik. Bu ziyareti belki onun konserini izlemeye gelmiş Léo'ya bir iadeiziyaret olması, belki dışında kaldığı o dünyayı merak ettiği, belki de sadece Léo’yu özlediği için yapıyor Rémi. Léo ise sahanın kenarına yaklaşıp şöyle diyor ona: "Niye geldin ki?” Yakınlıklarının uzaklığa dönüşmeye başladığı anların hepsinin içinde Rémi’nin canını en çok acıtanın bu olduğunu tahmin edebiliyorum.Filmin olay örgüsüne ve duygusal yüküne dair sürprizleri bozmamak için daha fazlasını söylemek istemiyorum. Fakat söz konusu duygusal yükü üzerinde çok iyi taşıyor Lukas Dhont'un sineması. Tüm büyüsüne ve huzur dolu renk paletine rağmen masumiyetin yitişini, trajedilerle büyümeyi, toplumun beklentilerine yenik düşen mutluluk ihtimalini, pişmanlığın altında ezilmeyi tüm gerçekliğiyle yüzüne vuruyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/4/1682023595157.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Close | Kaynak: İKSVNedense bazen kuir sinemanın kendine toplumsal, sınıfsal ya da kültürel olarak ezilen, dezavantajlı baş karakterler seçmesi, o karakterlerin dış etkenlerin ya da toplumdaki diğer bireylerin fiziksel ya da psikolojik şiddetine uğraması gerektiği düşünülüyor. Fakat bu düşünüş şekli toplumsal ya da ekonomik olarak avantajlı; içinde bulunduğu toplum tarafından kabul görmüş ve rahat ettirilmiş bireylerin duygularını hiçe sayıyor gibi geliyor bana. Genelin hâkim olduğu bir örnek vermek gerekirse, Call Me by Your Name’deki açılma sahnesinin kabullenici bir babanın duygusal konuşmasıyla sonlanması ya da söz konusu ailenin varlıklı ve eğitimli olması, Elio’nun içinde fırtınalar kopmadığı açılma ve kendini kabullenme sürecinin zorlu olmadığı anlamına gelmiyor. Bu hikâyenin edebiyata ya da sinemaya taşınmasını gereksiz ya da değersiz kılmıyor.Lukas Dhont’un henüz iki filmden oluşan filmografisi de bu çizgide ilerliyor: Girl’de Lara’nın yaşadıklarının temelinde cinsiyet kimliği nedeniyle dışlanması ya da zorbalığa maruz kalması yok. Aksine Lara, destekleyici bir aileye ve cinsiyet uyum sürecine ergenliği sırasında başlayabildiği bir sağlık hizmeti erişimine sahip. Yaşadıklarının esas sebebi öz-kimlik arayışı ve balenin onu fiziksel olarak zorlayışı. İki beyaz çocuğun etrafında dönen Close’un hikâyesi de dış etkenlerin yarattığı baskıdan, şiddetten ya da ayrımcılıktan değil, bunun gerçekleşme ihtimalinin yarattığı korkudan kaynaklanıyor. Dhont, Léo’nun kendisine sunulan rahat ailevi ve toplumsal koşullara rağmen başkalarının ne düşündüğünü neden gereğinden fazla umursadığını merak ediyor ve nihayetinde bunun neden olduklarının onda yarattığı pişmanlıkla ilgileniyor.Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Close,&nbsp;bugün Mubi kataloğuna eklendi. Yönetmenin önceki filmi Girl&nbsp;de birkaç haftadır Mubi’de.Benzer işler:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Little Men (2016, Ira Sachs)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">SummerStorm / Sommersturm (2004, Marco Kreuzpaintner)</li></ul>

Duende

Belçika'dan Lukas Dhont, En İyi Uluslararası Film  dalında Oscar adayı Close'da kopan bir bağın yasını tutuyor.

Close: Lukas Dhont'la Yakından Uzağa

1918 Rus İç Savaşı sonrasında Rus İmparatorluğu’ndan kaçan Beyaz Ruslar, soluğu Türkiye’de aldı. Rus mültecilerin Türkiye'deki kısa tarihi, 1918 yılında başladı. İkinci akım mülteciler 1919'da, üçüncü ve en büyük akım ise 1920 yılında geldi. 23 Kasım 1920'de Rus, Fransız ve İngiliz bayrakları taşıyan, insan yüklü 126 gemi Boğaz semalarında göründü ve Marmara'da Moda açıklarında demir attı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1668518172109.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.37" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fikret Adil’e göre,&nbsp;“Rus ihtilalinin İstanbul'a getirdiği Beyaz Ruslar, Çarlık Rusya’nın en medenileriydi. Türk İstanbul'a ‘medeniyetin ilk zehri’ni onlar aşıladılar.” Evet İstanbul ilk defa votka ile tanışıyordu ama burada zehirden kasdedilen sadece votka değildi.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1668518379832.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.62" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fikret Adil'in sözleri, "medeniyetin zehri" ifadesi, hem kadınlı erkekli dansın hem de plaj kültürünün Türkiye’de yerleşmesine işaret ediyor. Dönemin en önemli barı olan Garden’i de şekle sokan Beyaz Ruslar oldu. Önceleri sadece bir bar olarak açılan Garden, ardından varyete şeklini aldı. Her gece saat 10-12 arası mutlaka bir program düzenlenir oldu. Gece yarısından sonra da sanatçılar, dans pistine çıkardı. Özellikle o dönem Avrupa’nın en iyi balet ve balerinleri, en meşhur Rus sanatçıları İstanbul’daydı. Rus dansçıların, sanatçıların temsilleri ‘büyük can sıkıntısı’yla izlenirdi. İstanbullu Türklerin asıl gayesi, sahnede gördükleri Rus dansçılarla gösteri sonrası dans etmek, şansını denemekti.

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

    

Avrupa'nın en iyi dansçıları Garden'de

Günlerdir yaptığımız gibi 8-9 arası tüm ekip kahvaltı ediyoruz. Bu esnada sevgili gemimiz Freya buzları kırarak ilerlemekte. Bahar güneşi çoktan doğmuş, mesaisine başlamış. Kışın çalışmadığı vakitleri telafi etmek istercesine mesaiye en erken o başlıyor, en geç de o bitiriyor.Günlerdir olduğu gibi yine kırık buzlar üstünde deniz ayılarıyla karşılaşıyoruz. Güneşlenip arada buzun üstünde arz-ı endam ediyorlar. Arada öyle olmasalar bile bezgin bir eda ile buzdan kendilerini suya bırakıyorlar. Su dışında hantal, hımbıl ve pek hareketsiz görünen bu devler sualtında adeta birer balerine dönüşüyorlar. Su yüzeyine yakın yaptıkları manevralarla ile adeta bize tüm hünerlerini sergiliyorlar. Sudan çıktıkları anda ise o bezgin tavırla burunlarından verdikleri nefes bir selamlaşma ritüeli gibi.Deniz ayıları kafalarını suyun üstünde tutup buzlu bıyıklarıyla çevreye bakınıyorlar. Bir noktada birbirimize o kadar alışıyoruz ki onlar bizim ilgimizi umursamadan Freya’nın dibine kadar sokuluyorlar. Bizler ise kendilerini fotoğrafladıktan sonra günlük rutin sohbetlerimize dönüyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655798379156.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🤳Deniz ayısı ile selfie🤳&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Freya’da son günümüz olduğu için hafif bir burukluk var hepimizde. Bazılarımız ise gergin. Çünkü bir arktik ziyaretçisinin en büyük sınavlarından birine gireceğiz. Göğsümüze bağlı bir halatla ve sadece mayolarla güverteden buzlu kutup suyuna atlayacağız. Halat ise geçireceğimiz olası bir baygınlıkta bizi gemiye çekmek için kullanılacak.Benim dışımda 2-3 kişi daha buna gönüllü oluyor. Yaklaşık -2/-3 derecelik deniz&nbsp;suyu hiç cazip görünmüyor. İşte bu ritüelin getirdiği hafif de bir gerginlikle dolanıyorum. Deniz ayılarını fotoğraflarken gemi arkadaşlarımın çoğu güvertedeler. Hava diğer günlere göre görece daha sıcak, -15 civarında seyrediyor, rüzgâr zayıf. Bu sayede son günümüzde çok daha rahat fotoğraf çekebiliyoruz.Ön taraf şampiyonlar ligi ilk torbası gibi… Marcus dünyanın birçok önemli yayıncı grubuna çevre haberleri yapan, dünyaca ünlü bir foto muhabiri, Arturo birçok hayvanın Wikipedia fotoğraflarını çeken önemli bir vahşi yaşam fotoğrafçısı, Karim ise sualtında balina fotoğraflarıyla ünlü, rehberlerimiz Fred ve Melisa ise yıllardır kutup ayılarıyla çalışan ve Svalbard’da yaşayan insanlar.&nbsp;Onlarla vakit geçirmek adeta bir fotoğraf okulunda ders almak gibi. Yanlarında havalı teknik kıyafetleri ve kibirli duruşuyla bir türlü istediği fotoğrafı çekemeyişinden sürekli şikâyet eden Lars var. Onlarla beraber büyük sermayenin satın almasından sonra yatırılan çokça paraya ve yıldız oyuncu transferlerine rağmen başarılı olamayan futbol kulüpleri gibi duruyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655800101950.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📷 Longyearben'in dışındaki tepede fotoğrafçılar<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Deniz ayılarını yeterince fotoğrafladıktan sonra yeniden yola koyuluyoruz. Aramızda sürekli başka balina görür müyüz, yeni bir kutup ayısı ile karşılaşır mıyız gibi sorular var. Bu tutkulu insanlar asla çektikleriyle yetinmeyip hep daha fazlasını istiyorlar. İnsanlığı da her konuda daha ileri taşıyan şey de bu aç tutku değil mi zaten?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Gerilim yükseliyor...</h2>Benim aklımda ise bu buz gibi suya nasıl atlayacağım var. Kalabalık bir masada gaza gelip yaparım ederim diye atıp tuttuğum için geri vites de yapamıyorum. On gündür güler yüzü ve pozitif enerjisiyle aramızda dolaşan Karim’de bir gariplik seziyorum. Çok durgun bir hâlde. Kısa süre sonra herkesin arasından kayboluyor.Yaklaşık yarım saat sonra kamara arkadaşı yanımıza gelerek adeta bomba etkisi yaratan haberi veriyor. Karim’in şüphe üzerine yaptığı hızlı testi pozitif... Bir anda gemide bir&nbsp;Covid-19 rüzgârı esiyor. Karim ile sık vakit geçirenler kendilerini kamaralarında izole ediyorlar. Kalan hızlı testleri ise mürettebat için kullanıyoruz. Aşçımızın da pozitif çıkışıyla hemen karaya dönme kararı alıyoruz. Programımızı birkaç saat erken bitirerek limana hareket ediyoruz.Bu esnada mürettebattan pozitif olmayan bir grup öğle yemeğini hazırlıyor. Sürekli beraber yediğimiz yemeği kamaralarımızda ayrı ayrı yiyoruz. Herkeste hafif bir gerginlik var. Gerginliğin en büyük nedeni ekibin uçaklarla eve dönecek olması. Ben ise içten içe suya atlama ritüelinin iptal olmasına seviniyorum. Hızla limana dönerken baş güverteye gidip Freya’nın buzları kırışını son defa izliyorum. Bu karanlık kuzey denizlerinde bize ev olan bu küçük gemide yaşadığım gerçek üstü zamanlar bir bir aklımdan geçiyor.Limana vardığımızda bizi hızlı testler bekliyor. Kamaralara geçip biliminsanı ciddiyetiyle burnumuzun derinliklerinden çubuklarla örnekleri topluyoruz. Bizim kamaradaki sonuçlar temiz çıkıyor. Ancak geminin yarısı pozitif. Her öğün beraber yemek yediğimiz, öğlenleri kapalı bir salonda fotoğraf atölyeleri yaptığımız bu insanlar hastayken bizim negatif olmamız ilginç geliyor.Bizi kurtaranın, geminin tecrübeli birinci kaptanıyla yaptığımız akşam sohbetleri olduğunu anlıyoruz. Grubun bir kısmı yemekhanede her gece içki içerken, profesyonel vahşi yaşam fotoğrafçıları salonda her gün çektiklerini incelerken, bir grup her akşam saunada günü değerlendirirken biz nevalemizi alıp köprüüstüne çıkıyor, 48 yıldır denizde olan kaptanın nöbeti bitene kadar onun dünyanın çeşitli limanlarında yaşadığı maceraları, olaylı deniz seferlerini dinliyorduk. Bizi muhtemelen bu muhabbetler kurtarmıştı.Negatif olduğumuz ve Longyearbyen limanına erken vardığımız için yapacak şey aramaya başlıyoruz. Geminin negatif kadrosundan Marco ile konuşurken kutup tilkilerinin yerini bildiğini öğreniyorum. Hemen küçük bir organizasyon ile araba kiralayıp fotoğraflarını çekmeye karar veriyoruz. Ekip 8 kişi olunca bir minibüs kiralıyoruz ve yola koyuluyoruz. Şehrin dışında bir tepelik bölgeye geliyoruz. Normalde silah taşımamız gereken bir bölgedeyiz. Bir kutup ayısı saldırısı durumunda kimin geride bırakacağımız konusunda şakalar yapıyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655799819173.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🦊Longyearben'in dışında tepede kutup tilkisi.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tilkinin yemek daveti</h2>Arabayı bırakıp kısmen buzlu tepeyi tırmanıyoruz. Yamaçta ölü bir ren geyiği var. Yaklaştıkça en az bir haftalık olduğu anlaşılan geyik cesedini kemiren tilkiyi görüyoruz. Sessiz ve usulca yaklaşıyoruz. Ekipte bulunan tecrübeli vahşi yaşam fotoğrafçıları grubu büyük bir tecrübe ile yönetiyorlar. İronik olarak, avcılar ve vahşi yaşam fotoğrafçıları doğada bir canlıya yaklaşmayı en iyi bilen iki grup olarak avların peşinde koşuyorlar. Hepimiz birer nokta belirleyip orada pusuya yatmış birer komando gibi kameralarımı hazırlıyoruz. Bu esnada sevimli küçük tilki çevremizde dolanmaya başlıyor.&nbsp;Tilki kısa sürede hepimize alışıp yemeğe geri dönüyor. Birkaç metre mesafede o geyikten kalan son parçaları kemirirken biz de büyük bir hayranlıkla bu kamuflaj uzmanı arkadaşı hayranlıkla izliyoruz. O kadar güzel ki ne yattığımız buzlu zemin, ne -20 derecelik sıcaklık ne de sıcaklığı sürekli düşüren rüzgârı umursamıyoruz. Saatlerimizi tilkiyi çekmeye harcadıktan sonra gemiye dönmeye karar veriyoruz.Dönüş yolunda Karim’in hastalığının ve erken dönüşümüzün tilkiyle karşılaşmamıza olanak verdiğini anlıyorum. Aslında elimizden kaçan bir fırsat, başka bir fırsata yer açıyor.

Ruta

Gemideki son günlerinde ekibin planları hızla değişiyor.

Freya'da son gün

<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/yarenerenbudak/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yaren Eren Budak</a>Ukrayna’daki askerî müdahale pek çok ülkede Rusya merkezli müzik kurumlarına, Rusya vatandaşı bestecilere, şef ve müzisyenlere karşı cephe alınmasına yol açtı. Bir dizi köklü müzik kurumu Ukrayna halkına destek mesajları iletti, bir kısmı konser programlarına Ukrayna Millî Marşı’nı ekledi. Kimi kurumlar da Rusya vatandaşı müzisyen ve şeflerden, Putin’e yönelik bir kınama mesajı yayımlamalarını istedi. Spotify Rusya’dan çekildi. Avrupa Yayın Birliği bu sene Eurovision’a Rusya'dan gelen sanatçıların kabul edilmeyeceğini bildirdi. Tüm bu kültürel yaptırımların ve boykotların olumlu bir yaklaşım olup olmadığı, önemli bir tartışma konusu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne oldu?&nbsp;Yaşayan en önemli orkestra şeflerinden 68 yaşındaki Valery Gergiev, Putin’in başlattığı operasyonu kınamadığı gerekçesiyle Münih Filarmoni Orkestrası’nda yürüttüğü daimi şeflik görevinden alındı. Münih Belediye Başkanı Dieter Reiter 25 Şubat’ta Gergiev’den Putin’e yönelik bir kınama mesajı yapmasını isteyerek ona 28 Şubat’a kadar süre tanıdıklarını açıklamıştı. Şef Gergiev’in bu çağrı karşısında sessiz kalması üzerine Reiter, Münih Filarmoni adına bir açıklama yaparak Gergiev’in görevini sonlandırdıklarını, bundan böyle Münih Filarmoni’nin konserlerini onun yönetmeyeceğini belirtti.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan:&nbsp;Bu tutumdan etkilenen, yalnızca Gergiev olmadı; 50 yaşındaki soprano Anna Netrebko&nbsp;da kendisine yönelen yoğun baskılar sebebiyle bir süreliğine sahnelerden çekildiğini duyurdu. Oldukça yoğun bir konser takvimi olan Netrebko’nun yakın tarihli tüm konserleri iptal edildi ya da belirsiz tarihlere ertelendi.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Rusya’da neler oluyor? İşin bir başka boyutu, Rusya’da yaşayan yabancı müzisyenlerin durumu… Moskova’daki Stanislavski Akademik Müzik Tiyatrosu’nun baş balerini Fransa vatadaşı Laurent Hilaire geçtiğimiz hafta sonu, “uyum içinde ve severek çalıştığı işinden istifa etmek zorunda kaldığını” açıkladı. Moskova’dan ayrılmak zorunda kalan bir başka sanatçı da, Bolşoy Balesi’nin eski sanat direktörü koreograf Alexei Ratmansky oldu.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden önemli? Bütün bu kültürel yaptırımlara yönelik sorulması gereken pek çok soru var elbette. Çatışmanın sorumlusu ve savunucusu devlet yöneticileriyken dünya çapında çeşitli cezalarla, sansürle, boykotla karşılaşanların&nbsp;"yalnızca Rusya vatandaşı oldukları için" kültür üreticileri, sanatçılar, sporcular olmaları, savaşın gidişatında ne kadar ve nasıl etkili? Kültürel yaptırımlar, örneğin ekonomik yaptırımlar kadar etkili mi? Yaptırımların politik ve iktisadi düzlemde çeşitli karşılıkları olsa dahi, mesleğinden, işinden olan sanatçıların kayıpları, yaşadıkları yıkım telafi edilebilecek mi?&nbsp;</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/2/5/1646379535354.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Kuğu Gölü Balesi" ratio="1.43" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kuğu Gölü Balesi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Görüşler:&nbsp;Yunanistan Kültür Bakanı Lina Mendoni, Bolşoy Tiyatrosu'nda sahnelenen Kuğu Gölü Balesi'nin Atina'daki Megaron Konser Salonu'ndan canlı yayınının iptal edilmesi ve Rusya merkezli kültür kuruluşlarıyla iş birliğinin askıya alınması talimatını verme nedenini “Konser salonundaki temsil egemen bir ülkeyi bombalamakta olan Rusya devleti tarafından finanse edildiği için erteleniyor, söz konusu eser bir Rusya vatandaşı olan Çaykovski tarafından yazıldığı için değil. Bolşoy Balesi'nin ana şirketi olan Bolşoy Tiyatrosu gerçekten de bizzat Putin tarafından seçilen bir grup politikacı, bankacı ve iş insanı tarafından kontrol ediliyor.” sözleriyle açıkladı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Alınan kararlara tepkiler:&nbsp;Bir grup sanatçı ve gazeteci, kültürel yaptırımların doğru bir uygulama olmadığını savunuyor. İktisatçı ve yazar Mahfi Eğilmez, Avrupa'nın tutumunun ilkel olduğunu düşünüyor. Eğilmez, "Ceza Hukukunun evrensel ilkelerinden birisi suç ve cezaların bireyselliğidir. Başkasının işlediği suçlardan dolayı başkaları cezalandırılamaz."&nbsp;diyor. Sanatçı çift Ilya ve Emilia Kabakov, Artnet News'e verdikleri <a fr-original-style="" href="https://news.artnet.com/art-world/international-artists-russia-ukraine-2078595" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportajda</a> kültürel yaptırımlara inanmadıklarını; kültürel bağlantıların, politikacılar başarısız olduğunda insanları bir araya getirebilecek yegane araçlar olduğunu belirtiyor.</li></ul>

Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinin müzik dünyasına yansımaları 

Bir işgalin gölgesinde cezalar, sansürler ve boykotlar...

•&nbsp;Virginia’da yaşayan hırslı ve yetenekli balerin Kate Sanders, Paris’teki prestijli bir bale okulundan burs kazanır. Uluslararası üne sahip bu acımasız kuruma vardığında, kendine güveni ve duygusal gücü, yakın zamanda kardeşini (ve dans partnerini) intihar sonucu kaybetmiş gizemli dansçı Marine Durand tarafından sınanır. İlk başta zıtlaşan Kate ve Marine; Opéra National de Paris katılım sözleşmesini kazanmak için her şeyi riske atarken, yalanlar, cinsel uyanış ve duygusal atılımlarla dolu rekabetçi bir birliktelik yaşarlar. Sarah Adina Smith'in yönettiği Birds of Paradise&nbsp;yarın geliyor.&nbsp;

balerin ile ilgili hikayeler