<img src="https://images.aposto.com/2023/9/6/1697288888307.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.86" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">1️⃣ boygenius, The Rest:&nbsp;Julien Baker, Phoebe Bridgers ve Lucy Dacus’tan oluşan indie süper-grubu boygenius, ilk albümleri The Record’u geçtiğimiz mart ayında yayınlamıştı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Üçüncü kısaçalar:&nbsp;2018 yılından beri dönem dönem bir araya gelen üçlü, arşivlerindeki üçüncü kısaçaları The Rest’le yıl bitmeden çıkageldi.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeni albüm:&nbsp;Grup üyeleri arasındaki bağ, boygenius’ın varoluş nedeni ve değer önerisinin önemli bir parçası. Birbirlerine duydukları sevgiden güç alan üç müzisyenin yaratıcı ortaklığında sahnede bu sefer yakın geçmişlerini aydınlatan zafer duygusu var. The Rest, tam bir sonbahar eşlikçisi.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2023/9/5/1697201926209.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">boygenius,&nbsp;The Rest2️⃣ L’Rain, I Killed Your Dog:&nbsp;On yılı aşkın süredir müzik sahnelerinde multi-enstrümantalist, besteci, söz yazarı ve şarkıcı kimlikleriyle görünür olan Taja Cheek, bilinen adıyla L’Rain, 2017 yılında aynı ismi taşıyan ilk albümüyle birlikte dikkatleri üzerine çekmeye devam ediyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İş birlikleri: Son yıllarda Black Midi, Animal Collective, Sharon Van Etten, Big Trief ve LCD Soundsystem’la birlikte turneyen L’Rain, etki çemberinin gün geçtikçe büyütmeye devam ediyor.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir tavır: Janrları dilediği gibi eğip bükmeyi seven L’Rain, dinleyicisini bir yandan barok rüya manzaralarının içine taşıyıp diğer yandan drama dozu yüksek katmanlı anlatıcılığa sahip şarkılarla yoğun duygularla baş başa bırakabiliyor. Bu geçişler de onu özel kılıyor.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Editörün notu: 16 şarkıdan oluşan I Killed Your Dog, kesinlikle yılın en iyi albümlerinden biri.</li></ul>3️⃣ Islandman, Popsicle Obstacle:&nbsp;Temmuz ayından beri yeni şarkılarını peşi sıra yayınlayan yerli sahnenin elektro-akustik üçlüsü Islandman, nihayetine erdi ve Popsicle Obstacle isimli yeni kısaçalarını paylaştı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Yenilikler: Dört yeni şarkının ve iki uzun versiyonun yer aldığı albümde, grup müzikal çeperini farklı yönlerde genişletmeyi denedi.&nbsp;</li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Bir yorum: Burada electro-pop’tan dub’a, folk’tan saykedelik tonlara uzanan bir yolculuk var. Üçlünün özgün denemelerini kucaklayarak onlara bu yolculukta eşlik etmekten başka çaremiz yok.</li></ul><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/5MV7Ucp2hqrJsB7Y4iB4db?si=797dbdbf5ca74e1f" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/9/2023-10-13T13:07:01.775Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Aposto Gündem

• Taylor Swift, New York Üniversitesi tarafından kendisine verilen güzel sanatlar alanındaki fahri doktor ünvanını kabul etti.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aynı zamanda:&nbsp;Şarkıcı ve söz yazarı, üç dönemin birlikte mezun edildiği törende mezuniyet konuşması gerçekleştirdi.</li></ul>

Esin ile dostluğumuz Los Angeles günlerinden geliyor. İki hevesli sinemasever olarak buluşup, saatlerce sektör hakkında konuşurduk. Yüksek enerjisi ve her daim coşkusuyla beni kendine hayran bırakmıştır. O yüzden kendisini burada paylaşmaktan büyük mutluluk duyuyorum. Bu seferki macerasında La Casa de Papel için hazırladığı aranjman var. Dinlemek için <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/tv/CV6DsPJMqpg/?utm_source=ig_web_copy_link" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bu bağlantıyı</a> kullanabilirsiniz. Şimdi sizi kendisiyle baş başa bırakıyorum...Bize kendinden kısaca bahsedebilir misin? Bestecilik yolculuğun nasıl başladı?Ben Esin Aydıngöz, film müziği bestecisiyim. Aynı zamanda aranjör, söz yazarı ve piyanist olarak da çalışıyorum. Berklee College of Music&nbsp;mezunuyum. Disney’in vokal grubu olan DCappella’nın yardımcı müzik direktörüyüm ve The Alliance for Women Film Composers’ın genel sekreteriyim. Bestecilik yolculuğumun başlangıcı çok komik aslında. Dört yaşımdan beri piyano çalıyorum. Çocukluğum ve gençliğim normal okullarım ile eş zamanlı olarak eğitim gördüğüm Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nin yarı zamanlı piyano bölümünde geçti. İlkokuldayken en yakın arkadaşım Buse de beni takiben piyano çalmaya başladı ve hatta o da konservatuvara girdi. Hafta içleri aynı sınıftaydık, hafta sonları konservatuvarda ise benden iki alt dönemdi. Bir gün çok güzel bir şarkı yazdı – hala aklımda! On üç yaşında falandık. Hem onun bu girişimine hayran oldum hem azıcık kıskandım hem de çocuk aklımla Buse’den daha tecrübeli olduğum için kendimin de şarkılar, sonatlar ve hatta senfoniler yazabileceği sonucuna vardım. Kendimi bir “besteci” olarak hissetmeye başlamam ise arkadaşlarımın eserlerimi film müziklerine benzetmesi ve katıldığım yarışmalardan aldığım ödüller sayesinde oldu!<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/11/3/1638974999884.png" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Esin Aydıngöz<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">La Casa de Papel için yaptığın aranjman diziye seçildi. Tebrik ederim! Bu süreç nasıl gelişti?</h3>Her şey Instagram’da son dakika fark ettiğim bir duyuru ile başladı! Netflix ekibi dizinin sezon finali kredilerinde yer vermek üzere dizinin en büyük fanlarını arıyordu – ve bunun için tek yapmanız gereken sosyal medya üzerinden #LCDPFinal hashtagi&nbsp;ile bir fotoğraf veya video paylaşımı yapmaktı. Bundan haberdar olduğum günün akşamı başvuru süresi doluyordu. Etkileyici bir şeyler ortaya çıkarmamın en hızlı yolu müzik olduğu için acilen Bella Ciao’ya bir aranjman yaptım, karakterlerin isimlerini bir koroymuşumcasına birkaç kez üst üste kaydettim, zaten yeni yıl ışıkları ile süslü olan stüdyomu soyguncuların ve profesörün fotoğraflarıyla daha da renkli bir hale getirdim ve son dakika babamı kameramanım ve görüntü yönetmenim ilan ederek bir de müzik videosu çektim. Nasıl yetişti ben de bilmiyorum. Biraz çılgın bir son dakika illüzyonuydu her şey – tam profesörün seveceği cinsten!<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bella Ciao aranjmanı yapmanın senin için anlamı nedir?</h3>Ben bu düzenlemeyi ve videoyu hazırlarken bir yandan La Casa de Papel’de ismimin geçmesi hayaliyle yanıp tutuşuyordum, bir yandan da seçilmesem bile videomun dizide emeği geçen insanlara ulaşmasını umuyordum, çünkü bu bir nevi teşekkürüm onlara. Beni bambaşka bir dünyaya götürdükleri için!&nbsp;Birileri benim müziklerimden esinlenerek yeni bir şeyler ortaya çıkardığında (animasyon, koreografi, tiyatro vs.) dünyalar benim oluyor. Belki LCDP bu kadar yayılmış ve tanınmış olmasına rağmen, onlar da hala her paylaşımda duygulanıyorlardır<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2021/11/3/1638975097854.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.54" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Esin Aydıngöz<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Aranjman sürecinde aldığın ilhamlar nelerdi?</h3>Ben bu hikâyeden çok etkilendim, çünkü kafamızda normalde “kötü” olarak kodlayacağımız “soyguncu” karakterlerini bize öyle bir sevdirdiler ki neyin arkasında durduğumuzu şaşırdık. Yeri geldi unutulmaz derecede epik ve sinematik sahneler izledik, yeri geldi karakterler ile ağladık. Bazen onlardan utandık, ama gene de yakalanmasınlar istedik. Ben de aranjmanı yaparken hem savaş ve direniş sahnelerinden esinlenen vurucu ve şiddetli bölümler hazırladım, hem de karakterlerle asıl bağlantımızı kurduran o insani, duygusal ve hüzünlü sahnelere gönderme yaptım. İstisnasız her projemde bana destek olan gizli ilham perim ise bir gün böyle etkileyici ve özel bir projenin müziklerini yapıyor olma hayalim!<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Esin Aydıngöz için önümüzde neler var? Seni nerelerden takip edebilir okurlarımız?</h3>Şu an bir yandan Los Angeles’tan aldığım ilk uzun metrajlı filmimin müziklerini besteliyorum, bir yandan da çeşitli prodüksiyonlar için iş birliği içinde olduğum İstanbul Film Müzikleri Orkestrası (İFMO) ile çok keyifli bir flashmob projesi üstünde çalışıyorum. Bir de ilk albümümün stüdyo kayıtları devam ediyor. Umarım ilkbaharda çıkarmış olacağım! Çocuklara ve içinde hep çocuk kalanlara hitap edecek bir quartet albümü! 2022 için ise ilk aklıma gelen “A Shattered Fantasy” ismindeki yeni orkestral eserimin mart ayındaki İsviçre’de gerçekleşecek olan dünya prömiyeri!Instagram’da çok aktifim. Oradan kolayca bulabilirler beni!Instagram: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/esinaydingoz/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">esinaydingoz</a>

Show Business

"La Casa de Papel"in 5. sezonunda "Bella Ciao" aranjmanı için ismi geçen, çeşitli projelerde de film müziği besteciliği yapan Esin Aydıngöz'e yakından bakalım.

Disney'den Netflix'e: Bir Film Bestecisinin Yolculuğu

"Rock'ın tek umudu." Müzik yazarı Lester Bangs, 1971–1976 yılları arasında yaşadığı Detroit'i böyle betimliyor. 20. yüzyılın ilk yarısında dünyanın otomotiv merkezi olan "motor şehri," bugün bir zamanlar ev sahipliği yaptığı endüstriyel üretimden çok, müziğiyle anılıyor. Blues, Motown, punk rock ve techno gibi türleri kucaklayan şehrin müzik tarihi, içinde kolayca kaybolabileceğimiz kadar derin.&nbsp;Blues kökleri:&nbsp;Kültürel üretimin yoğun olduğu birçok şehir gibi, Detroit’te de Afrika, Avrupa, Orta Doğu, Latin ve Asya kökenli farklı kültürler bir arada bulunuyor. Şehir, kulüpler çevresinde şekillenen canlı bir gece hayatına sahip ve blues müzisyenlerinin turnelerinde mutlaka uğradıkları bir durak. 20'lerde hissedilen blues hâkimiyeti, Büyük Buhran ile kesintiye uğrasa da 1943'te John Lee Hooker'ın fabrikalarda çalışmak üzere şehre taşınmasıyla yeniden alevleniyor. 40'lardan itibaren kurulan küçük ölçekli yerel plak şirketleri, o zamana kadar kayıt yapmak için Şikago'ya gitmek zorunda olan müzisyenlerin Detroit'te kalmasını sağlıyor. 60'lara gelindiğinde, kulüplerin bulunduğu mahalleler kentsel dönüşümle kimlik değiştiriyor. Blues yavaş yavaş sahneden çekilirken yeni bir ses yükseliyor: Motown.Müzik fabrikası Motown:&nbsp;Gündüz Detroit'teki otomobil fabrikalarında çalışıp gece tutkunu olduğu müziğin peşinden gidenlerden Berry Gordy, 1959'da ailesinden borç aldığı 800 dolarla Tamla Records'ı kuruyor. Kısa süre sonra Detroit için kullanılan "motor town" tabirinden hareketle Motown adını alan plak şirketi, tam bir yıldız fabrikası olarak işliyor. 10 yılda 100'den fazla şarkıyla Top 10 listesini domine eden Motown, The Miracles, The Supremes, The Jackson 5, Stevie Wonder, Marvin Gaye ve Lionel Ritchie gibi dev isimlerin evi. Motown çatısı altında kariyerlerini geliştirme fırsatı bulan besteci, söz yazarı, müzisyen, şarkıcı ve prodüktörlerin ürettiği, R&amp;B, soul ve pop'u akılda kalıcı melodilerde buluşturan eserler, popüler müziğe yeni bir yön veriyor. Ayrımcılığa karşı müziğe odaklanan bu dönem, <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/5fe44fa66f5d4600099292bb" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">20. yüzyılın en etkili müzik fabrikası: Motown</a> yazısında daha detaylı şekilde anlatılıyor.Punk'a giden yolda yazılan tarih:&nbsp;Detroit, kulağını yeni müziğe açık tutarken özgün sesini de bulabilmiş bir yer. Rock'n Roll'la arası hep iyi olan şehrin müzik sahnesinde pişen MC5 ve Iggy and The Stooges, yüksek enerjili sahne performanslarıyla punk'a giden yolu döşüyor. Müzik eleştirmenlerinin geriye dönük bir değerlendirmeyle proto-punk olarak kategorileştirdiği bu isimler, 70'lerin önde gelen punk grupları Ramones ve Sex Pistols tarafından ilham kaynakları arasında gösteriliyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/3/1626277731597.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Iggy and The Stooges Kaynak: Michael Ochs Archives, Getty<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Müzikle bu kadar iç içe olan bir şehrin, kendini "ABD'nin tek Rock'n Roll dergisi" olarak tanımlayan CREEM'e ev sahipliği yapması şaşırtıcı değil. 1969'da kurulan ve müzik yayıncılığında bir kilometre taşı olan CREEM, punk rock, new wave, hard rock ve heavy metal gibi türleri sayfalarına taşıyan ilk yayımlardan biri. 2000 yapımı Cameron Crowe filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/almost-famous" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Almost Famous</a>'ı izleyenlerin gülümseyerek hatırlayacağı, dünyaca ünlü müzik yazarı Lester Bangs'in beş yıl editörlüğünü yaptığı dergi, aynı zamanda "punk rock" terimini müziğe kazandıran yayım.İyi ki doğdun techno:&nbsp;Artık 80'lerdeyiz. Şehrin banliyösünde yaşayan orta sınıf ailelere mensup Juan Atkins, Kevin Saunderson, Derrick May ve Eddie Fowlkes, Belleville Lisesi'nde tanışıp müzik temelli bir arkadaşlık kuruyorlar. Evlerinin sessizliğinde, düşüncelere dalarak dinledikleri müzikleri, DJ'lik yaptıkları partilerde paylaşıyorlar. Elektronik dans müziğini Detroit'in özdeşleştiği endüstriyel seslerle ve gelecek vizyonlarıyla birleştirmenin yollarını arıyorlar. Yol, techno'ya çıkıyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/6/3/1626277825294.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kevin Saunderson, Derrick May ve Juan Atkins <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Techno adı ilk defa 1988'de yayımlanan toplama albüm Techno! The New Dance Sound of Detroit'te kullanılıyor. Avrupa'daki plak şirketleriyle çalışan techno sanatçıları, okyanusun diğer tarafında güçlenen rave sahnesinin etkisiyle yükseliyor. Underground Resistance ve Plus 8 gibi Detroit merkezli plak şirketleri, 90'larda türün daha sert örneklerini dinleyiciyle buluşturuyor.Dahası:&nbsp;Eminem, Detroit'in karanlık horrorcore sahnesinden ana akım hip hop'ın zirvesine çıkarken The White Stripes, rock bayrağını 2010'lara kadar dalgalandırdı. 70'lerin başında yayımladığı albümlerle ABD'de ticari başarı yakalayamayan ama Avustralya ve Güney Afrika'da büyük bir dinleyici kitlesi edinen Sixto Rodriguez'in hikâyesini anlatan belgesel <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/films/searching-for-sugar-man" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Searching for Sugar Man</a>, Oscar kazanıp Rodriguez'i 70'lerinde dünya çapında üne kavuşturdu.

Duende

"Motor şehri"nden "Rock'ın tek umudu" olarak anılmanın yolculuğu.

Sonsuz bir kaynak: Detroit

Sorunlardan uzaklaşma yöntemlerimi seviyorum. Çocukken dört yanı kapalı daracık oyun alanlarında geçirdiğim sayısız mutlu anları hatırlatıyor bana. Dışarıda fırtınalar koparken (bu yazı yazılarken İstanbul’a dolu taneleri düşüyordu), derin konular ve kocaman belirsizlikler kapıda beklerken ben kabuğuma çekilirim ve hayatı kısa süreliğine de olsa kendime indirgerim. Bu yolculukların geri dönüşleri yanında hep yenilikleri getirir. Henüz 10’lu yaşlarındayken ayrılık sürecinde olan anne ve babasının çatışma ortamının içinde kalan Nana Adjoa, kaykayını yanına alıp dışarıda saatlerce vakit geçirirken sadece uzaklaşmak istedi. Bir süre sonra merkezinde kaykay olan bir topluluğun parçası olan Adjoa, zamanla etrafındakilerin de evlerinde yaşadıkları sorunlardan kaçmak için buluştuğunu fark etti.&nbsp; Dışlanmışlık hissiyle büyüyen Adjoa, “Müzik, mantıkla dolduramadığınız boşluklara sızmakta oldukça güçlü” sözleriyle kendi yöntemini keşfetti. Nana Adjoa; bugün şarkıcı, söz yazarı ve multi-enstrümantalist unvanına sahip bir sanatçı olarak karşımızda. Üstelik ilk albümü <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNzU4YjcxNjEyODFhMDAwNzAxMGJmMSZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkYxYTE0VkhtQlBVSTBrN2JaZ3p5WFljJTI1M0ZzaSUyNTNESjhJS3ZYN1FSbHlPRTRodWM3UDR3UQ=="">Big Dreaming Ants</a> da geçtiğimiz hafta yayımlandı. Benim çoktan Adjoa ile yolum kesişti. Sıra sizde.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-01T07:44:22.421Z.jpeg" alt="Nana Adjoa Fotoğraf: Latoya van der Meeren"><figcaption>Nana Adjoa Fotoğraf: Latoya van der Meeren</figcaption></figure>Bodrum katında denemeler: Sıklıkla 70’ler funk, soul ve reggae müziğin çaldığı bir evde büyüyen Nana Adjoa, klavye ve gitarla çeşitli denemeler yaptı. Daha sonra, şimdilerde asıl enstrümanı olan bas gitarda karar kıldı. Bir dönem annesinin de bas gitar çaldığını öğrenen Nana Adjoa, bu enstrümanla olan bağını kuvvetlendirdi. Evlerinin bodrum katında yer alan bateri seti ve gitar amfileriyle birlikte ilk grup denemelerini yapan Adjoa, müzikle bir ifade biçimi yaratmayı başardı. Karar verme zamanı geldiğinde ise tercihini Conservatorium van Amsterdam’dan yana yaparak yürüyeceği yolu seçmiş oldu. Caz bölümüne giren Nana Adjoa, okulda geçirdiği yıllarda farklı enstrümanlardaki hakimiyetini artırdı. Bu da kişisel üretimleri için önünü açtı.İlham kaynakları: Nana Adjoa’nın müzik kariyerine geçmeden önce ilham kaynaklarını öğrenmekte fayda var. Türleri harmanlaması, güçlü sesi ve hikâye anlatma yeteceğiyle Nina Simone, söz yazarlığı ve yenilikçi denemeleriyle Wilco, fısıltılı sesi, narin ve sakin müzik tarzıyla J.J. Cale; tutkusu, ruhu ve deneyselliğiyle Stevie Wonder ve janrlardan bağımsız eşsiz üretimleriyle Jeff Buckley, Nana Adjoa’nın yol göstericileri olarak değişmez bir yere sahip. Onun müziğiyle samimileştikçe ilham kaynaklarının izlerine denk gelmeniz fazlasıyla mümkün.Soyut bir yol: İsminizi taşıyan bir müzikal projede, enstrümantal ifadenizi tek başınıza oluştururken şarkı sözlerini içselleştirmek kaçınılmaz. Nitekim Nana Adjoa’nın “Şarkı yazmak benim için kendimi anlamanın, düşüncelerime ve hislerime yer açmanın soyut bir yoludur.” sözlerinde benzer yaklaşımı bulmak mümkün. Genellikle tek bir kelime ya da cümleyle başlayan serüven, duygular ve düşüncelerin peşinden koşar. Son ana kadar değişmeye devam eder ve nihayetinde yaşayacağı evi seçer. Nana Adjoa’nın sözlerine bu kadrajdan bakmakta fayda var.Ruhani lirizm: 2017 yılında bir süredir cebinde biriktirdiği şarkıları Down At The Root (Pt. 1) adını verdiği bir kısaçalarla paylaşma kararı aldığında Nana Adjoa’nın solo kariyerine başlama vakti gelmişti. Bir yıl sonra Down At The Root (Pt. 2) ve A Tale so Familiar kısaçalarlarıyla sahneye alışan Adjoa, radyoların ve uluslararası basının ilgisini çekmeye başladı. Kırılganlıklarını, korkularını ve güvensizliklerini müziğine taşıyan Adjoa, kısa sürede tüm bu hislerini onunla paylaşan dinleyicilerle buluştu. Geçtiğimiz hafta Bloomer Records etiketiyle yayımlanan ilk albümü Big Dreaming Ants, içe dönük duygusallığın, ruhani lirizmin, Afrika köklerinden gelen hipnotik gitar seslerinin ve alçakgönüllü davul dokunuşlarının buluştuğu deneysel bir yapım. Ben albümü kaykayla parkta dolaşan küçük Nana Adjoa’yı hayal ederek dinledim. Bu sefer onun oyun alanında buluştuk…

İçe dönük duygusallığın, ruhani lirizmin ve Afrika köklerinden gelen hipnotik gitar seslerinin peşinden gitme zamanı

Sakinleşme zamanı: Nana Adjoa

Geçtiğimiz hafta Nuri Bilge Ceylan’ın filmografisini en baştan izlemeye başladım. Hâlihazırda yönetmenin tüm filmleri MUBI'nin “Öze Dönüş” olarak adlandırdığı bir seri kapsamında çevrim içi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZTQzNzMzNmY1ZDQ2MDAwOTkyNTBjYSZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm11YmkuY29tJTI1MkZwcm9tb3MlMjUyRmR1ZW5kZQ=="">izlemeye açık.</a> Taşra üçlemesi olarak adlandırılan Kasaba, Mayıs Sıkıntısı ve Uzak’ın ardından kafamda soru işaretleriyle birlikte arşivlere daldım. Özellikle Uzak filminin sokak arkalarında dolaşırken Nuri Bilge Ceylan’ın 11 Ocak 2004 yılında Cumhuriyet Gazetesi’nden Aslı Selçuk’a verdiği bir röportajla karşılaştım. Nuri Bilgi Ceylan, Aslı Selçuk’un daha giriş yaptığı üç noktalı “Filmlerinizde insanın yalnızlığındaki olguya yoğunlukla yer verdiğinizi söylemek olası…” cümlesinden pası alıp kendi açılışını yapmış: “Bunlar beni zorlayan, ilk gençliğimden beri acısını çektiğim konular. Gençliğim yalnızlığın karanlık zindanlarında geçti sayılır. Ama insanın toplumdaki yalnızlığı kadar evrendeki yalnızlığı da beni ilgilendiriyor. Bu nedenle insanın varoluşunu kozmik bir boyutla da ilişkilendirebilmeyi isterim.” Karşınızda acısını çektiği konuları beyaz perde yerine şarkı sözlerine ve müziğine taşıyan bir sanatçı var. İsmi Nadine Shah. Kendisi Norveç ve Pakistan köklerine sahip bir şarkıcı, söz yazarı ve müzisyen. Yolu daha önce iki kez İstanbul’dan geçse de bir de Keşif Sahnesi’nin konuğu olsun istedim.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-12-24T06:40:10.342Z.jpeg" alt="Nadine Shah"><figcaption>Nadine Shah</figcaption></figure><hr>Pastoral yıllar: 2000’li yılların başı, Londra’da köşe barı. İçeride müzik sesi yüksek. Heyecanlı muhabbetler gitar riff’lerine karışsa da gülüşmelerin ayrıştığı tek bir masa var. Üstüne üstlük masada baş başa olan iki kadının müziğe eşlik etmesinden kisme de rahatsız değil. Orada olmasak da meraklı bakışlarımız üzerlerinde. Bu iki kadından biri Nadine Shah, diğeri ise Amy Winehouse. Onlar için sıradan bir bar buluşması, bizim içinse zaman tünelinde bir yolculuk. 11 Eylül sonrası artan İslamofobinin kurbanı olan Shah, pastoral çocukluk yıllarını sonlandırarak 17 yaşında kardeşiyle birlikte Londra’ya taşınmak zorunda kaldı. Bu değişiklik henüz müzik kariyerinin başında olan Shah için bir fırsatı da beraberinde getirdi. Caz şarkıcısı olarak iş bulsa da kısa bir süre sonra başkalarının şarkılarını söylemekten sıkıldı ve sanat okumak için müzik kariyerine kısa bir ara verdi. Amy Winehouse ile ne oldu peki? İkinin arası çok geçmeden bozuldu. Yıllar sonra bir caz festivalinde Nadine Shah sahne aldığı sırada seyirciler arasında artık gerçek bir yıldıza dönüşen Winehouse’u gördü. Kısa bir süre göz göze geldiler. Winehouse, eski arkadaşına göz kırptı ve ona bir öpücük yolladı. Bu da ölümünden önce Shah’ta kalan son anı oldu.Mesele var: Post-punk ve gotik pop eksenli müziğini kişiliğinde taşıdığı kara mizah soslu sözlerle buluşturan Shah’ın bizzat mesele hâline getirdiği konulara daha yakından bakmaktan fayda var. “Asyalı olmaktan bahsetmemeyi reddediyorum. Bazı insanlar Asyalı kimliğimi öne çıkarmamı fırsatçılık olarak görse de sesimi yükseltmek için bir sorumluluk hissediyorum. İslamofobi tamamen yükselişte ve bu çok korkutucu.” sözlerinden Shah’ın tüm yargılardan sıyrılarak mesaj verme kaygısı taşıdığını anlamak mümkün. Onun için hâlâ Pakistan’tan Birleşik Krallık'a göçen birinci nesil olan babasını seyirciler arasında görebilmek aşırı duygusal bir durum. Bununla birlikte müzik sahnesinde yaşla ilgili ayrımcılığa dikkat çeken Shah, onu yaşlandıkça daha görünmez olunduğuna ve çoğunlukla gençliğin para ettiğine inandıran pek çok anıya sahip. “Şu anda genç kadınların sesleri kadar yaşlı kadınların seslerine de ihtiyacımız var. Bu konuda gerçek bir eksiklik var." diyen Shah, müzik sahnesindeki cinsiyet eşitsizliğinin yanı sıra toplum tarafından kadına atanan rollerin de tam karşısına geçti.Dönüm noktası: Uzun bir süre en ön sıradan PJ Harvey gibi güçlü kadınları izleyen Nadine Shah, yolu Depeche Mode'un yapımcısı Ben Hillier ile kesiştikten sonra şarkı sözü yazım sürecini hızlandırdı. Çok geçmeden Hillier ile birlikte karanlık ve sersemletici sesini ağırlayacak müziği bulan Shah, ilk albümü Love Your Dum and Mad’i 2013 yılında yayımladı. Yazı yazmak için "Eğer uyarılmazsam, zihnim dolaşır ve sağlıksız alışkanlıklar devreye girer." diyen Shah, eski erkek arkadaşının intiharından sonra yeniden kaleme sarıldı ve 2015 yılında çıkan Fast Food adını verdiği ikinci albümünü kaydetti. Belgesel yapımcısı olan ağabeyi tarafından küçük yaşlarda siyasetle tanıştırılan Shah’ın zihninde, 10 yaşında protestolar için Londra'ya gittiğine dair anılar var. 30’lu yaşlarına geldiğinde kökten bir değişikliğin yolunu arayan Shah, bir yandan istismara uğradığı bir ilişkiden çıkmaya çalışırken diğer yandan milliyetçiliğin yükselişine, küresel mülteci krizine, bölücü politikacılara ve empati yoksunluğuna karşı söylenecek laflar biriktirdi. Tüm bunların sonucunda ortaya çıkan 2017 tarihli Holiday Destination, Shah için tam bir dönüm noktası oldu. Mercury Prize’a aday gösterilen albüm, daha da önemlisi ötekileştirilenlerin sesine dönüştü.Toplumsal normlar: Mercury Prize adaylığının ardından kısa süre içinde yeni bir albüm hazırlaması için üzerinde çokça baskı hisseden Nadine Shah, kayıt stüdyosu yerine sıkça bara giderek kadın arkadaşlarıyla uzun uzun sohbetler etti. Buradaki konuşmalardan ilham alan Shah, bizzat temsil ettiği 30’lu yaşların ortasındaki kadınlara dayatılan baskıları ve toplumsal normları dile getiren bir albüm kaydetmeye karar verdi. Bu sefer müziğini daha eğlenceli hâle getiren Shah, bunu gerekçesini "Güçlendirici olmasını ve dile getirdiğim konulara gülerek bu gücü geri almayı istedim.” sözleriyle açıkladı. 26 Haziran’da yayımlanan Kitchen Sink isimli albüm, her şey yolunda gitseydi aynı gün Nadine Shah’ın Glastonbury Festivali’nde gerçekleştireceği ilk performansıyla kutlanacaktı. Olmadı. Yani, henüz. Şimdi cebinde onu 20'li yaşlarından alıp 30'larının ortasına götüren dört kıymetli albümle yeniden konserlerde dinleyicileriyle buluşmayı bekliyor. Ben de kendisinin üçüncü İstanbul ziyaretini…Bu zamana kadar Keşif Sahnesi’ne konuk olan sanatçıların yer aldığı Spotify çalma listemize&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZTQzNzMzNmY1ZDQ2MDAwOTkyNTBjYSZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2Jmlzc3VlPTVmZDI3MDg0MDk1MmFiMDAwODY5OTgxYiZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWVjMTgzZmZkNDkzOGIyMTFhMmRkNDJiJnN1YnNjcmliZXI9NWU3M2ViNzVlMzAxOWU2MGU5YzEyMTM4JnNvdXJjZT1lbWFpbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZvcGVuLnNwb3RpZnkuY29tJTI1MkZwbGF5bGlzdCUyNTJGMGl3S2JuRnpNcW8ySTljR1h0MGhkVCUyNTNGc2klMjUzREsxaV9zX3ZhVGN5TDhVMFBrZWlOekE="">buradan</a>&nbsp;ulaşabilirsiniz.

Mesele hâline getirdiği konuları post-punk ve gotik pop eksenli müziğini kişiliğinde taşıdığı kara mizah soslu sözlerle buluşturan Nadine Shah ile tanışma zamanı.

söz yazarı ile ilgili hikayeler