<a fr-original-style="" href="https://www.linkedin.com/in/mine-durusu-tanriover-53015336/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Prof. Dr. Mine Durusu Tanrıöver</a>Dünyanın insanlık tarihinin kaydedebildiği ve belki de kaydedemediği zamanlarındaki en sıcak yaz aylarına tanıklık ediyoruz. Ve bunlar gerçekten bundan sonra geçireceğimiz yazların en serinleri olabilir. Bu gerçeklik karşısında gözümüzü kapamak, hiçbir şey olmamışçasına hayatlarımıza devam etmek mümkün olmamalı.&nbsp;Son zamanlarda bir tartışma var: insanları bireysel aktivizme ve yaşam tarzı değişimine yönlendirmek, hedef şaşırtıp esas sorumluluk alması gereken yönetici, siyasetçi, karar verici ve &nbsp;şirketlerin adım atmasını ya da kolektif bir hareketi engeller mi? Bunun böyle olduğunu düşünmüyorum: kendi hayatımızda bu aktivizmi ve dönüşümü yaşamazsak, esas değişmesi dönüşmesi gereken kişi ve kuruluşlara karşı kolektif bir hareket nasıl başlayabilir ki?&nbsp;Elbette, dünyadaki yıkıma büyük ölçüde yol açan kişi ve kuruluşların sorumluluklarını daha da yüksek sesle vurgulamalıyız. Bunu en etkin yapan ve topluma ulaşabilen kişilerin arasında ise sanatçıların yeri çok büyük.Bu hafta sizlere, acemi bir sanatsever olarak, sanatın aktivizmi nasıl besleyebileceğine dair birkaç gözlemimi aktarmak istiyorum. Rotamda Barcelona’daki sanat müzeleri var. Favorim ise, popüler tüketim kültürüne, adaletsizliğe, çevre duyarsızlığına ve ekokırıma başkaldıran modern eserleri ile <a fr-original-style="" href="https://mocomuseum.com/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Moco</a> müzesi. Moco Müzesi’nde Refik Anadol’un ‘Doğa Serisi’nden bir eseri ile karşılaşmanın gururunun yanı sıra, &nbsp;Jean-Michel Basquiat, Banksy, KAWS, Damien Hirst, Guillermo Lorca ve Andy Warhol’un aralarında olduğu sanatçıların zamansız, her biri dünyaya bir başkaldırı ve dönüşüm çağrısı içeren eserlerini de görmenin heyecanını yaşadım. Müzenin çarpıcı bir sloganı: "If you don't fit in, make your own." (Eğer uymuyorsan, kendininkini yap). Kendi hayatımızda, &nbsp;evimizde, ailemizde bu çılgın tüketim ve israf düzenini reddetmek, daha sade ve daha az karbon ayak izi yaratacak bir yaşam benimsemek, dalga dalga ilerleyerek toplumsal yeni bir alan yaratmak için bir ateşleyici ve ilham verici bir slogan olduğunu düşünüyorum.&nbsp;Kendimize ait bir alan ve sistem oluşturacak, burada hangi ilke geçerli olmalı sorusunun yanıtını ise Montjuic’deki <a fr-original-style="" href="https://www.fmirobcn.org/en/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Miro müzesinde</a> buldum. Joan Miró’nun her birini &nbsp;yalın birer çizgi ve temel renklerle yarattığı <a fr-original-style="" href="https://www.fmirobcn.org/en/joan-miro-collection/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">üç eserinin</a> önünde uzunca bir süre otururken bu alanın bende uyandırdığı mutluluk ve huzur duygusuna şaşırdım. Basit yaşam tarzlarının bize ve büyük ölçekte dünyamıza nasıl daha fazla özgürlük getireceğini Miro’nun kelimeleri ile irdeledim: “To me conquering freedom means conquering simplicity. At the very limit, then, one line, one color can make a painting.”(Benim için özgürlüğü elde etmek basitliği elde etmek demektir. En uç sınırda bir çizgi, bir renk bir resim yapabilir).Museu d'Art Contemporani de Barcelona (MACBA)’daki &nbsp;‘<a fr-original-style="" href="https://www.macba.cat/en/exhibitions-activities/exhibitions/corpus-infinitum" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Corpus infinitum</a>’ sergisine götüreceğim şimdi de sizleri. Ferreira de Silva ve Neuman’ın üç filmini ve bunların arşivlerinden oluşturulmuş enstalasyonları bir araya getiren bir proje: Serpent Rain (2016), 4 Waters – Deep Implicancy (2019), Soot Breath II Corpus Infinitum (2020). Sanatçıların sorularından biri şu: "İnsanın kişiselliğini diğer tüm türlerden ve insan olmayan formlardan önceliklendirmeden var olan her şeye nasıl yaklaşabiliriz?". Bu soruya yanıt olarak, dünyanın gezegensel görünümünü ‘corpus infinitum’ olarak tasvir ediyorlar. İnsan, jeolojik, bakteriyel ve meteorolojik çevrelerin hepsinin bağımsız formlar ve fenomenler değil bir tek organizma olduğu karmaşık bir alan. Yani bizim bilim camiasında Tek Sağlık ve Gezegensel Sağlık olarak tanımladığımız kavramların sanatsal bir enstalasyonu.&nbsp;Barselona’da sanatla dolu geçen bir hafta, zamansal ve mekânsal düzlemde birbiri ile karşılaşma ihtimali bile olmayan insanların hayatı ve dünyanın başına gelenleri nasıl da aynı şekilde dert edinebildiklerini bana gösterdi. Benim bir doktor olarak yazılarımdaki, konuşmalarımdaki isyan ve dönüşüm çağrısı sanatçıların eserlerinde hayat bulmuştu, elbette ki çok daha etkileyici ve bazen de rahatsız edici şekilde. Moco müzesinde Banksy’nin şempanzelerinin taşıdığı "<a fr-original-style="" href="https://shorturl.at/qrSWX" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Laugh now, but one day we'll be in charge.</a>" sloganı, dünyaya ve diğer canlılara bu hızla zarar vermeye devam edersek, esasında insanlığı bu dünyadan silecek bir yolda olduğumuzu basit ama etkileyici bir şekilde beyinlerimize işliyor. Sanat, muhteşem hikaye anlatıcılığıyla duygusal ve düşünsel temeli besleyerek &nbsp;bizleri eyleme geçmeye çağırıyor.&nbsp;

Dünyahali

Sanat, muhteşem hikaye anlatıcılığıyla duygusal ve düşünsel temeli besleyerek  bizleri eyleme geçmeye çağırıyor. 

Banksy’nin şempanzeleri: Sanat aktivizmi nasıl besler?

Nedir?&nbsp;1980'lerde New York'ta çalışan Peter Hujar, David Wojnarowicz ve Darrel Ellis’in de yer aldığı 70'ten fazla sanatçıyı inceleyen büyük bir grup sergisi olan&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.candicemadey.com/gallery/all/luxe-calm-volupt" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Luxe, Calme, Volupté</a>'de gezinirken kundaklama, yoksulluk ve benign neglect&nbsp;(iyi huylu ihmal) ile boğuşan bir şehrin yeniden doğuşunu konu alan dönem sergisi. Hemen hemen herkesin New York'ta yaşamayı ve çalışmayı göze alabildiği bir dönemde sanatçılar şehri; zevk, yaratıcılık, kendini ve toplumu keşfetme, birliktelik ve kültürel gelişim bir oyun alanına dönüştürüyor.Nerede?&nbsp;ABD, New York, Candice MadeyNe zamana kadar ziyaret edilebilir?&nbsp;11 AğustosNeden önemli? Küratörlüğünü fotoğrafçı Allen Frame ve Bronx Sanat Müzesi'nin baş küratörü Antonio Sergio Bessa'nın üstlendiği sergi, Güney Bronx'undan gelen queer bir erkek olarak hayatını ve mirasını büyük ölçüde göz ardı eden sanatçı Darrel Ellis'in dünyasını anlatıyor.Meraklısına:&nbsp;Müzedeki büyük sergi Darrel Ellis: Regeneration’a paralel olarak düzenleniyor. Bessa'nın eş küratörlüğünü de üstlendiği Luxe, Calme, Volupté, Aids'in en yoğun olduğu dönemde New York sanat ortamının ırklar üstü LGBTQ kültürünün açık ve gururlu bir kutlamasına dönüşmesine yardımcı olan Peter Hujar, Antonio Lopez, Jimmy DeSana, Philip-Lorca Dicorcia, David Wojnarowicz, Mariette Pathy Allen ve Martin Wong gibi sanatçıların çalışmalarını bir araya getiriyor.Ne olmuştu?&nbsp;Yıl 1981'di ve New York sanat ortamı, yeni nesil sanatçılar, fotoğrafçılar, film yapımcıları, sanatçılar ve müzisyenler yetiştikçe ısınıyordu. Ardında terk edilmiş binalar ve boş arsalar bırakan on yıllık bir benign neglect döneminden sonra, şehir nihayet toparlanmaya başlıyordu. 1980'lerde Keith Haring, Jean-Michel Basquiat ve Robert Mapplethorpe gibi sanatçılar Andy Warhol'un izinden giderek şöhrete ulaştılar ve sanatçının ünlü olduğu yeni bir dönemi başlattılar. Aynı zamanda, Amerika, Avrupa ve Japonya merkezli koleksiyoncuların Batı sanatının başyapıtlarını daha önce görülmemiş meblağlara satın almasıyla sanat piyasası da yükselişe geçti. Bu süreçte Edward Brezinski gibi daha az başarılı sanatçılar büyük ölçüde bilinmezliğe gömülüyor fakat Luxe, Calme, Volupté görünenin arkasındaki sanatçıları tekrar ziyaretçiyle buluşuyor. Serginin küratörü Frame’e göre de: "Sergide, sokağın cesur mücadeleleri ile bu tür bir aşırı zenginliği deneyimleme arzusu arasında bir yan yana geliş var; zamanın güzelliği ve yıkımının sert zıtlığı."<a fr-original-style="" href="https://bronxmuseum.org/exhibition/darrel-ellis-regeneration-2/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Darrel Ellis: Regeneration</a>&nbsp;ne zamana kadar ziyaret edilebilir?&nbsp;10 Eylül 2023 tarihine kadar New York'taki Bronx Sanat Müzesi'nde sergileniyor.

Aposto Seyahat

1980'lerde New York'ta çalışan 70'in üzerinde sanatçı şimdi şehirle yeniden buluşuyor.

1980'lerin New York’u tekrar şehirde

Mayıs ayında Christie's Müzayede Evinde açık artırmaya çıkacak Jean-Michel Basquiat'a ait El Gran Espectaculo (The Nile) tablosunun 45 milyon dolardan fazla kazandırması tahmin ediliyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/4/1682005176330.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="El Gran Espectaculo (The Nile), Jean-Michel Basquiat, 1983 | Christie's" ratio="2.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">El Gran Espectaculo (The Nile), Jean-Michel Basquiat, 1983 | Christie's<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: İtalyan moda tasarımcısı Valentino Garavani'nin koleksiyonunda yer alan 1983 tarihli tabloya biçilen değer, eseri sanatçının halka açık olarak satılan en pahalı parçaları arasına sokabilir.</li></ul>

Aposto Gündem

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Jennifer Clement/ Dul Bayan Basquiat</h3><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Hey, küçük hanım, kalbini duyabiliyorum," der. Suzanne'ın bir müzik kutusu olduğunu sanırlar.</blockquote>Bu zamana kadar okuduğum en etkileyici, tutkulu, hırpalayıcı aşk hikâyesinin Uğultulu Tepeler&nbsp;olduğunu düşünüyordum ta ki Jean-Michel Basquiat ve Suzanne Mallouk aşkına tanık olana kadar...Öncelikle itiraf etmeliyim ki, seksenlerin New York'una ve sanat dünyasına dair oldukça etkileyici bilgiler var. Bir yandan ırkçılığın tüm sertliği bir yandan Andy Warhol, Keith Haring, Madonna ile galeri açılışları ve partiler... Sonunda ise içimi parçalayan gencecik ve oldukça yetenekli bir kayıp... Basquiat'ın dengesiz insan ilişkileri de kitapta tüm açıklığıyla anlatılıyor. Kapakta "bir aşk hikâyesi" olarak anlatılan bu ilişki; bence iki tarafı da sona götüren, her bir adımında yaralayan ve parçalayan bir düğüm. Burada ben Suzanne'ın çocukluğunda yaşadıklarından sonra hayatta kalma mücadelesinden açıkçası çok daha fazla etkilendim. Tüm açıklığı ve gerçekliğiyle anlatılan bağımlılık kısmı ise beni en çok üzen noktalardan biriydi, bir açıdan da Camus'nün absürt felsefesini düşünmeden edemedim; Basquiat yaşadığı dünyaya, etrafında yaşananlara çok yabancı bir isim kesinlikle.Kitapta en çok ilgimi çeken bölümlerden biri de Basquiat'ın tablolarında kullandığı kelimeleri rastgele kitapları açıp bakıp veya kutuların üzerine yazanlardan seçmesi...Sanki her kelime kendi gücünü renklerle bir araya gelince kazanıyormuş gibi hissettirdi bana. Kitapta o dönemdeki ayrımcılık ve ırkçılığın korkunç boyutları tokat gibi çarparak polis tarafından öldürülen Michael üzerinden anlatılıyor. O bölümde okuduğum cümleler boğazıma dizilmiş gibi hissettim. Biyografiyle hiç aram olmamasına rağmen, elimden bırakmadan okudum!<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Fakat her birimizin içsel bir dinamiği olduğuna inanırım, her zaman farkında olmadığımız bir dinamik hayatta derin hakikatlere tanık olmamız için bize rehberlik eder. Bu derin deneyimler bizi sonsuza dek değiştirir ve nihai benliğimize yaklaştırır.</blockquote>

1Kitap1Mekan

• New York merkezli Guggenheim Müzesi'nin yönetim kurulu, müzenin görevlendirdiği ilk siyah küratör olan, 2019 tarihli Jean-Michel Basquiat sergisinin konuk küratörü Chaédria LaBouvier'nin sergi sürecini "hayatımın en ırkçı profesyonel deneyimi" olarak <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://twitter.com/chaedria/status/1268381115338948608">tanımlaması</a> ve müzenin şef küratörü ve sanat direktörü Nancy Spector'a yönelen "düşmanca bir çalışma ortamı yaratmak, çalışmalarını küçümsemek ve basına konuşmasını engellemek" suçlamaları üzerine bir hukuk firmasıyla bağımsız bir soruşturma <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://www.artsy.net/news/artsy-editorial-guggenheim-museum-will-conduct-independent-investigation-institutions-practices">yürütecek.</a>

<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-06-11T18:17:53.366Z.jpeg" alt="basqu"><figcaption>Boy and Dog in a Johnnypump eseri. Fotoğraf: Fabrice Coffrini/AFP</figcaption></figure>• Sanat koleksiyoneri Kenneth Griffin, 1988 yılında hayatını kaybeden ve ırk ve toplumsal eşitsizlik konularını ele alan çalışmalarıyla bilinen ABD doğumlu sanatçı Jean-Michel Basquiat’ın Boy and Dog in a Johnnypump adlı tablosunu 100 milyon dolara <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2020-06-04/ken-griffin-buys-basquiat-painting-for-more-than-100-million?sref=NZW35ECu">satın aldı.</a><ul><li>Neden önemli? Satışın gerçekleştiği müzayedenin yöneticileri, koronavirüs salgını nedeniyle mart ayının başından itibaren pek çok açık artırmanın 5 milyon doları geçmediğini ve bu hamlenin sanat piyasasını yeniden hareketlendirmek için önemli bir adım olabileceğini belirtiyor. &nbsp;</li><li>Jean-Michel Basquiat: Grafiti ve sokak sanatının bir örneğini andıran tablolarıyla bilinen Basquiat, 2017 yılında da Sotheby’s’de bir açık artırmada 110 milyon dolarlık fiyatıyla bir müzayede rekoruna imza atan Untitled isimli eseriyle gündeme <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://www.nytimes.com/2017/05/18/arts/jean-michel-basquiat-painting-is-sold-for-110-million-at-auction.html">gelmişti.</a></li></ul>

Jean-Michel Basquiat ile ilgili hikayeler